دوباره #متشکریم!

آریا صالحی: حالا وقت شادی است. وقت به ثمر رسیدن یک موفقیت. یک تلاش طولانی. بچه های سرراهی فوتبال حالا بزرگترین افتخارش را بدست آورده اند. وقتی اولین بار دوست و همکار عزیزم کریم مقدم کمیته فوتبال ساحلی را در اواخر دولت اصلاحات بنا کرد ، هیچ کس باورش نمی شد روزی برسد این رشته بشود افتخار فوتبال ایران. 

این رشته کم کم و مثل یک بچه سر راهی در فوتبال ماند تا نوبت به علی کفاشیان رسید. کفاشیان که رئیس شد ، به دلیل همان 4 کلمه زبان انگلیسی که نسبت به سلفش می دانست و ذهن مدیریت مجمعی که از کمیته المپیک یاد گرفته بود ، خیلی سریع متوجه شد اگر می خواهد به جایگاهی در تشکیلات جهانی فیفا برسد باید از یکی از کمیته های جنبی شروع کند. ما اگرچه در فوتسال خیلی پیش رفته بودیم اما پست های آنجا را قبل از ما برده بودند. پس رفت سراغ فوتبال ساحلی.

فوتبال ساحلی شد یکی از اولویت ها. برای این کمیته ، مهمترین تصمیم سال های اخیر ورزش ایران گرفته شد. یک دختر جوان تحصیلکرده که مهمترین پست قبلی اش شاید کارهای مدیریت اجرایی دبیرخانه فدراسیون بود ، برای ریاست این دپارتمان انتخاب شد. بچه های ساحلی باز از شمال و جنوب بدون هیچ پولی و چشمداشتی دور هم جمع شدند. با مارکو اوکتاویو ، آسیا را فتح کردند اما بی پولی به حدی بود که حتی توان داشتن مارکو هم برای مان سخت بود. همزمان اما اسپانسرهایی در لیگ ایران پیش آمدند تا از این ستاره های نوپا که هم مسی داشتند و هم رونالدو در جمع شان دفاع کنند.

این قدر این رشته به سرعت جایش را در دل فوتبال مان باز کرد که برای ورزشگاه آزادی 40 ، 50 کمپرسی ماسه بادی آوردند و زمین فوتبال ساحلی زدند. این اما تنها زمین ساحلی عجیب ایران نبود و شاید مهمترینش زمینی بود که در دل کویر ایجاد کردند. در یزد و زمین گلساپوش که زمین قدیمی شهید پاکنژاد تبدیل شد به زمین فوتبال ساحلی.

زمینی که آنجا مربی آتیه فوتبال ساحلی ایران را به فوتبال ملی مان تحویل داد. محمدحسین میرشمسی که رفتاری شبیه به علی کفاشیان داشت در کنار بچه هایی که خودشان تیم را تا اینجا و بی هیچ چیز آورده بودند ، قرار گرفت. او ، عباس هاشم پور ، علی نادری ، احمدزاده ، پیمان حسینی ، مسی گر و کل جوان تر های تیم. پیش رفتند . رفتند به سوی افتخار. دیگر بی خیال پول به افتخار فکر می کردند.

این سومی که با بدشانسی و شکست ناباورانه پای فینال برابر تاهیتی در پنالتی رخ داد. جایی که درخشش پیمان را نتوانستند باقی بچه های تیم در پنالتی ها تکمیل کنند ، برای ما کم از قهرمانی ندارد. ارزشمند است چون حاصل یک تلاش کاملا بومی است . یک تولید بومی . یک هویت کاملا ملی . بچه هایی که بالاخره از سوی مردم باور شدند. بیایید افتخارات مان را در این سه ، چهارسال اخیر با هم مرور کنیم. حالا ما تیم سوم دنیا در فوتسال هستیم، تیم سوم فوتبال ساحلی دنیا . دو تیم قابل ستایش . یادتان نرود احتمالا سومین تیم صعود کننده به جام جهانی هم می شویم. بهترین تیم فوتسال بانوان آسیا را داریم .

برای همه این موفقیت ها ، در دل این سال های سخت به جا مانده از اقتصاد بعد از تحریم ، یک حس خوب ورزشی ، غرور را مهمان مان کارده است. برای این موفقیت باید بگوییم بچه ها #متشکریم ، آقای کفاشیان، آقای تاج و سایر مسئولانی که در همه این چند سال تلاش تان قابل ستایش بود . اینکه این بچه های جوان را باور کردید ، #متشکریم.

256 41