درباره این بخش از مصاحبه(برخی ها می گویند باید امر به معروف کنیم و این حرف درستی است اما قبل از امر به معروف باید پدیده ای در جامعه تبدیل به معروف شود و وقتی معروف شد و عموم جامعه گفتند این کار خوبی است با روش درست به او می گوییم این موضوع را رعایت کند ) باید متذکر شد:
اولا وقتی معروفی در حال خدشه و فراموشی یا منکری در حال غلبه است، امر به معروف و نهی از منکر تکلیف است و نمی توان با این توجیه که معروف،معروف نشده، دست از امر به معروف و نهی از منکر کشید ضمن اینکه برای اکثریت قاطع ملت ایران حجاب و عفاف یک معروف مسلم و بدحجابی و بی عفتی، یک منکر بزرگ است.
ثانیا کار فرهنگی و ارشادی تناقضی با برخورد با مفاسد اخلاقی و اجتماعی متجاهرانه ندارد و به نام کار فرهنگی نمی توان اجرای قانون و پاسداری از مرزهای امنیت اخلاقی و عفت عمومی را تعطیل کرد یا پاسداران این مرزها را نکوهش نمود. اگر هم در اجرای قانون خطا و خللی دیده شد نمی توان اصل قانون را تعطیل کرد و از مجریان و ضابطان خواست به خاطر آن خطاها، اساسا تکلیف و مسئولیت خود را تعطیل کنند.
ثالثا تجاهر و تظاهر به فساد در خیابان -حریم عمومی- با حریم خصوصی متفاوت است. کسی نمی تواند از حریم خصوصی افراد سؤال کند اما اگر عناصر قانون گریز و هنجارشکن اصرار بر ارتکاب بزه های اخلاقی و اجتماعی کردند، نه تنها بازخواست که در چارچوب قانونی باید مجازات هم کرد.
رابعاً برخورد با این نابهنجاری های سازمان یافته اتفاقا از جمله مسئولیت های حاکمیتی دستگاههای دولتی است و این بیان که ما دخالتی نداریم، نه تنها رافع مسئولیت نیست بلکه خدمات و تلاش های دولت خدمتگزار در سایر حوزه ها را نیز زیر سؤال می برد.
کیهان افزوده است: به نظر می رسد متاسفانه برخی مشورت های غلط در این زمینه به رئیس جمهور محترم داده می شود که با بنیان اسلامی و انقلابی تفکر ایشان در تضاد است. برخی گمانه ها حاکی از آن است که جریانی می کوشد به ایجاد بدگمانی میان علما و متدینین با رئیس جمهور خدمتگزار دامن بزند و نتیجه این بدگمانی را در آغوش فتنه گران بریزد.
نظر شما