در پایان کشمکش بارسلونا با پاری‌سن‌ژرمن، قهرمان آنها به جلوی تابلوهای تبلیغاتی قسمت شمالی نیوکمپ آمد. هواداران با چشم به سمت پاهایش هجوم برده بودند و هنوز باور نمی‌کردند که چه می‌بینند. در ابتدا او خیلی تحت تاثیر قرار نگرفت اما آنها او را بی وقفه زیر نظر داشتند. او هم بالاتر از آنها ایستاد و مشتش گره خورد و بالا رفت. از پایین سانتیاگو گارسه دوربین عکاسی خود را دقیقا روی او تنظیم کرده بود. در مدت دو روز بیش از 70 میلیون نفر عکس "شب" را دیدند؛ عکسی که به پربیننده‌ترین عکس تاریخ بارسلونا بدل شد. گارسه گفته بود"مردم می‌گفتند او بهترین بازیکنی است که پس از لیونل مسی گرفته شده".
یک دقیقه تامل: لئو مسی؟ بارسلونا به طرز اعجاب انگیزی در هفت دقیقه و هفده ثانیه 3 گل زد. اما این ستاره آرژانتینی نبود که در دل همه آنها حضور داشت. آن نیمار بود که یک ضربه آزاد و یک گل برتری زد و یک پنالتی گرفت. آن هشتمین پاس گل او بود تا بهترین پاسور لیگ قهرمانان باشد. همه اینها از بازی آزاد می‌آمد. او اجازه داشت تا هرجا می‌خواهد برود و سرک بکشد، مسئولیت بپذیرد و ضربه خود را بزند: پیش فعال، خلاق و حاضر در همه جا. پس از آن بازی گفت"این بهترین دیداری بود که تاکنون در آن بازی کرده بودم". اما تنها تصویری که از آن بازی تاریخی بر جای ماند، مسی بود.
در بارسلونا همیشه همین است و ممکن است چیز دیگری به جز این وجود داشته باشد؟ استدلالی که به طور مداوم نیمار را به سوی تصمیم به ترک بارسلونا و رفتن به سوی PSG پیش می‌برد، همین بود؛ او به این باور رسیده بود که زمانش رسیده تا خودش تنها باشد. در این بین بحث پول هم در میان است. او به بازیکنی تبدیل می‌شود که بیشترین دستمزد را در دنیا دارد. نسبت به بارسلونا حقوقش دوبرابر می‌شود و البته پدرش هم ثروتمندتر. او از این انتقال 36 میلیون یورو کمیسیون دریافت می‌کند کماینکه در بارسلونا او 100 میلیون یورو از کنار پسرش به‌دست آورده بود. این عاملی است که نمی‌توان ساده‌لوحانه از کنارش گذشت. با این حال همه چیز را نمی‌توان به پای پول نوشت. "سایه" کلمه‌ای است که اخیر خیلی زیاد مورد استفاده قرار گرفته و نقش مسی در آن بسیار طولانی است.
حداقل این یک فرضیه است: نیمار می‌خواهد در مرکز توجه باشد و رهبری کند. او حالا می‌تواند هر جا و هرطور که می‌خواهد بازی کند و دیگر لازم نیست خودش را با دیگران تطبیق بدهد. اگر او در بارسلونا مانده بود، هرگز نه خودش به چشم می‌آمد و نه توپ طلا برای ممکن بود. در پارک‌دپرنس موفقیت به خودش بستگی دارد. پاری‌سن‌ژرمن تیم او خواهد بود و دیگر بازیکنان بر اساس ویژگی‌های او درخشش خواهند داشت. او توسط هواداران، دوستان و هموطنانش احاطه خواهد شد. در این سناریو خریدن دنی آلوز قابل ارزیابی دوباره است؛ بازیکنی که نقش مردی را ایفا کرد که باید نیمار را متقاعد می‌کرد. همانطور هم که دیده شد، در راهی که نیمار و چند بازیکن دیگر در سالهای گذشته طی کردند، او نقش مهمی داشته است.
این فرضیه بی‌نقص نیست. مسی، سوارز و نیمار مثلثی را در خط حمله تشکیل داده بودند که به تصور بسیاری بهترین در دنیا و حتی بهترین مثلثی بود که تاریخ فوتبال به خود دیده بود. او وقتی رسید، گفت آمده‌ام که با مسی بازی کنم اما جایگاه او در مثلث بارسا همان چیزی نبود که مسی از آن برخوردار بود. با این حال می‌توانست بازی را با مسی شروع کند و آنقدر آنها نبوغ داشتند که در همین وضع هم چیزهای زیادی را ببرند. موفقیت یکی و برای همه بود: آنها می‌بردند و این یعنی او هم می‌برد. در فصل اول سه گانه قهرمانی، در فصل بعد دو قهرمانی اما فصل سوم تنها قهرمانی در کوپادل‌ری ناامیدکننده بود.
وقتی مسی توپ طلا را می‌برد یعنی نیمار همیشه نفر دوم بود. این برایش حس اولین قدم را داشت نه یک خواسته نهایی. زمان وجود داشت اما در بارسلونا کار سخت بود. نیمار 25 ساله است و مسی و سوارز 30 ساله. چیزی که این اعداد نشان می‌دهند، این است که همه آینده از آن او خواهد بود. اما شاید او عجول‌تر از چیزی است که آنها متوجه شده بودند.
در فصل او قراردادش را تا سال 2021 تمدید کرد. اگرچه با PSG مذاکره داشت اما اعلام کرد که از ادامه همکاری با بارسلونا رضایت دارد. اگر آن حرف درست باشد، مشخصا طرز فکرش در این مدت تغییر کرده است. او آخر سر شک و شبهه را آغاز کرد. پیکه درباره‌اش گفت"ما دوستان صمیمی هستیم و از او می‌خواهم بماند اما موقعیتی که در آن قرار گرفته را درک می‌کنم".
جدایی نیمار آنقدر برای بارسا سنگین است که قیمت شگفت‌آور 222 میلیون یورو هم نمی‌تواند چیزی از آن بکاهد. این جابجایی فقط بازار را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد بلکه باعث بی اعتمادی هواداران به هیات مدیره بارسا می‌شود. قطعا آنها با این پول می‌توانند سرمایه‌گذاری خوبی داشته باشند اما همانطور که پیکه گفت"دیگر بازیکنی مشابه او در بازار وجود ندارد".
4141
نظر شما