وجود رسانه‌های گوناگون چه مبتذل و چه غیر مبتذل چه با نیت دشمنی وچه بدون هیچ نیت دشمنی با جمهوری اسلامی فی نفسه منشا برکات زیادی است؛ چرا که بدون رقابت، پیشرفت و خلاقیت و نوآوری امکان پذیر نیست. این مساله نه تنها در رسانه که در همه حوزه‌های فرهنگی و صنعتی نیز جاری است؛ تصور نمایید صنعت ایران خودرو با واردات ماشین‌های خارجی با قیمت ارزان و کیفیت بالا مواجه شود، از منظر آدم‌های سطحی این کار ایران خودرو را با ورشکستگی مواجه می‌کند اما از منظر عقل دور اندیش، ایران خودرو درصدد بر می‌آید که خود را به استانداردهای جهانی برساند و از قوی‌ترین ذهن‌ها در صنعت بهره ببرد. اما وقتی رقابتی در کار نباشد مردم با یک کالا روبه رو هستند و در نتیجه مجبورند همان را بخرند و استفاده کنند.
از همین رو نقش وجود کانال‌های رقیب برای صدا و سیمای جمهوری اسلامی و یا شبکه های خصوصی داخلی مفید است و مدیران صدا و سیما را به فکر می‌اندازد که در رقابتی نفس‌گیر برآیند.
در غرب که اساسا رسانه سابقه‌ای طولانی دارد و در برنامه ریزی و تولید از هزاران نفر اهل فن سود می‌برد و از طرفی به هزاران ترفند مجهز است که کمترینش سکس و صحنه‌های ضد اخلاقی است؛ بی‌تردید در جهان طرفداران زیادی دارد؛ بر خلاف جمهوری اسلامی که به دلیل اهمیت به عفاف و پای‌بندی به خانواده، امکان ورود به این عرصه‌ها را ندارد و از این نظر کار مدیران مشکل‌تر است.
در چنین فضای اخلاقی که بر صدا و سیمای جمهوری اسلامی حاکم است، باید سراغ شیوه‌هایی رفت که هم جذاب است و هم اخلاقی.
از این رو پیشنهادهایی متوجه رسانه ملی است:
گفت و گو از هر نوعی که باشد؛ چه گفت وگوی فلسفی و یا گفت و گو درباره ادبیات یا صنعت و اقتصاد، به شرط آن که دو طرف موافق و مخالف داشته باشد که برای ذائقه مردم ما بسیار جذاب است.
مستندسازی از طبیعت؛ به شرط آنکه از فناوری‌های روز سرشار باشد و جزئیات طبیعت را به چشم مخاطب طبیعت‌دوست ایرانی بنشاند.
اختصاص یک کانال ویژه موسیقی همراه با پخش تصاویر زیبای طبیعت که جنبه آرامش بخش دارند.
پخش سریال طنز به طور مداوم در طول سال از نوع سریال‌هایی که در نوروز امسال شاهد آن بودیم می‌تواند بسیار پر بیننده باشد.
پرهیز کردن از ساخت و نمایش سریال‌هایی که دائما زن و شوهرها در آن دعوا می‌کنند و غم و غصه مضاعفی بر سر مخاطب آوار می‌کند.
طرح برنامه‌هایی نظیر نود در حوزه اقتصاد بیننده تلویزیون و رادیو را افزایش می‌دهد.
تولید فیلم‌های سینمایی اجتماعی و سیاسی که خوشبختانه در سال‌های اخیر افزایش جدی پیدا کرده است.
نشان دادن فیلم‌های روز دنیا با ملاحظه حذف صحنه‌های ضد اخلاقی. البته در حال حاضر روش‌هایی همچون این که فیلم ها بدون هیچ توجیه منطقی از 2 ساعت به 70 دقیقه تقلیل می‌یابد و موسیقی فیلم را عوض می‌کنند و ... جز آن که بیننده را بی اعتماد کند و سراغ فیلم‌های اصلی برود ثمری نخواهد داشت.
در مجموع می‌توان با سپردن بخش‌هایی از رسانه به اصحاب فکر و فن، بار ترافیک تولیدات یکدست و یکسان را به سمت ذائقه مخاطب امروز ببرد؛ شبکه‌هایی مستقل با نظارت سازمان اما در قالبی خصوصی‌تر.
مدیر واحد پژوهش بنیادین صداوسیما
نظر شما