هوگوچاوز برای چندمین بار قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران را محکوم کرد. او این محکومیت را این بار در دیدار با بشار اسد رئیس جمهمور سوریه یکی از متحدان استراتژیک ایران در خاورمیانه مطرح کرد اما نظر او در مورد ایران و تحریم های جامعه جهانی علیه ایران مشخص است.
او یکی از شرکای ایران در منطقه آمریکای لاتین است، روابطی حسنه ای با محمود احمدی نژاد دارد و کشورش را در منطقه آمریکای لاتین همراه و حامی ایران می داند.
روابط ایران و ونزوئلا طی دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد به اندازه ای گرم و نزدیک شد که بسیاری از تحلیل گران این روابط را مقدمه ای برای ضربه زدن به قدرت و نفوذ ایالات متحده امریکا در آمکریکای لاتین ارزیابی کردند و این نگرانی واشنگتن را نیز به دنبال داشت. گرچه چاوز و احمدی نژاد در موارد بسیاری اشتراک دیدگاه ندارند اما در مورد نقش و نفوذ امریکا در جهان دیدگاه مشترکی میان آنها وجود دارد به این معنا که هر دو مخالف نفوذ این کشور در مناطق مختلف جهان بوده و دوران قدرت این کشور را به عنوان امپریالیسم رو به زوال و انحطاط می دانند.
چاوز در نمایش روابط صمیمی و دوستانه خود با ایران همواره در قبال قطع نامه های صادره از سوی شورای امنیت علیه ایران ضمن ابراز مخالفت با تحریم های ایران این محدویت ها را تلاشی برای متوقف کردن پیشرفت هسته ای ایران دانسته است. رئیس جمهور ونزوئلا با اعتقاد به این دیدگاه که امریکا و کشورهای غربی نفوذ در مناطق مختلف را در سایه دخالت های گوناگون و با هدف انحصار قدرت دنبال می کنند، معتقد به تلاش این کشورها برای محدود کردن برنامه هسته ای ایران است.
او بهره مندی از انرژی هسته ای را حق ایران می داند، قطع نامه ها را در مورد ایران بی تاثیر دانسته و شورای امنیتی را محکوم به بی توجهی به تسلیحات هسته ای رژیم صهیونیستی می کند.
چاوز در خردادماه در مصاحبه با شبکه بی بی سی مانند گذشته ایران را دوست و هم پیمان ونزوئلا دانست و در خصوص فروش اورانیوم به ایران، این مساله را رد کرده و گفت" در ونزوئلا استخراج اورانیوم وجود ندارد و این در حالی است که برخی کشورهای مدعی این هستند که ما به ایران اورانیوم صادر می کنیم و این موضوع دروغ و بی اساس است."
به تازگی هوگو چاوز و نخست وزیر روسیه موافقت نامه همکاری در زمینه انرژی منعقد کردند؛ این مساله نشان می دهد که ونزوئلا در عین حفظ روابط خود با کشورهای نزدیک به دیدگاه چاوز، از سایه تحریم ها بر روابط اقتصادی ایران و ونزوئلا مطلع بوده و تلاش دارد تا بدنبال منابع متعددی از انرژی باشد. در عین حال روسیه و ونزوئلا برای همکاری هسته ای نیز به توافق رسیده اند و این همکاری و توافقات از سوی دیگر حکایت از تلاش مسکو در آمریکای لاتین برای توسعه روابط با کشورهای این حوزه دارد.
هر دو بعد این همکاری ها برای ایران قابل توجه است و تهران را متوجه تحرکات کشورهای مختلف در آمریکای لاتین تحت تاثیر تحریم های جامعه جهانی علیه کشور می کند.
همکاری نظامی میان ایران و ونزوئلا
هوگو چاوز و محمود احمدی نژاد بارها به کشورهای یکدیگر سفر و قراردادهای متعددی را برای همکاری های اقتصادی و سیاسی امضا کرده اند اما تاکنون در مورد معاهدات نظامی بین دو کشور خبری رسمی انتشار نیافته است. چندی پیش بود که متن غیرمحرمانه گزارش وزارت دفاع ایالات متحده به کنگره این کشور انتشار یافت که در آن ادعا شده بود که ایران در خاورمیانه و شمال آفریقا کاملا حضور دارد اما سال های اخیر شاهد افزایش حضور این نیروهای نظامی ایران در آمریکای لاتین، به خصوص ونزوئلا بوده ایم.
در مقابل این ادعا هوگو چاوز حضور نیروهای ایرانی در این کشور را تکذیب و امریکا را متهم به تلاش برای وارد کردن فشار بر این کشور متهم کرد. رئیس جمهوری ونزوئلا این گزارش دوازده صفحه ای را بی شرمانه خواند و گفت که "اتهام حضور نظامیان خارجی در ونزوئلا از آن قبیل اتهاماتی است که آمریکائیان مطرح و تکرار می کنند تا بعدا از آن برای توجیه هر اقدام دیگری استفاده ببرند."
با همه دفاع های چاوز هنوز این سوال مطرح است که چرا چاوز در اجلاس گروه 15 در تهران به ایران نیامد، برخی کارشناسان این فقدان حضور دوست صمیمی ایران در اجلاس 15 را گواهی از نارضایتی ونزوئلا از ورود برزیل به بحث هسته ای ایران و بی توجهی تهران به ونزوئلا برای ایفای نقش میانجی توصیف کردند اما این تحلیل از شواهد کافی برخوردار نیست در عین حال که روابط ونزوئلا با غرب نیز انکاری بر هر نوع نقش آفرینی میان ایران و غرب در بحث هسته ای ایران است.
مانور کشورهای غربی بر روابط دوستانه ایران و ونزوئلا نشات گرفته از نزدیکی ها فکری دو کشور بویژه در ارتباط با جایگاه امریکا در جهان امروز است. این دوستی قابلیت های فراوان اقتصادی را برای دوکشور فراهم کرده است. با این وجود تلاش چاوز حفظ و استمرار حمایت خود از ایران است چراکه دست آورد این تلاش برای او در عرصه سیاست خارجی و بین المللی ونزوئلا قابل اهمیت بوده است.
نظر شما