لحظه‌های تلخ مرگ پسربچه در آغوش پدر در بیمارستان شهر نور

محمدکاظم صالحی پدر آرتین هشت ساله درباره مرگ دلخراش فرزندش با چشمان اشکبار گفت: تقریباً حدود ساعت چهار صبح دوشنبه نهم دی، پسرم وهمسرم را به‌ دلیل سرماخوردگی به بیمارستانی در شهرستان نورانتقال دادم. پس از پرداخت هزینه به پذیرش بیمارستان، همراه فرزند و همسرم با اتاق خالی پزشک کشیک مواجه شدیم، تا اینکه پزشک را بعد از چند دقیقه درحالی در ایستگاه پرستاری اورژانس پیدا کردم که خواب بود. وی پس از بیدار شدن، فرزند و همسرم که هر دو سرما خورده بودند، معاینه و برایشان دارو تجویز کرد. پس از تهیه دارو و تزریق دو آمپول به فرزندم راهی خانه شدیم،اما بعد از نیم ساعت «آرتین» دچار تنگی نفس شد که دوباره ما به بیمارستان بازگشتیم و به جست‌و‌جوی پزشک پرداختم تا فرزندم را معاینه کند.

پزشک بعد از معاینه گفت؛ پسرم با مشکلی در مجرای تنفسی مواجه شده و باید توسط پزشک متخصص، ویزیت و معاینه شود. پرستار با متخصص اطفال که آن شب کشیک بود تماس گرفت. متأسفانه ۲۵ دقیقه طول کشید تا پزشک متخصص اطفال در بیمارستان حضور یابد. در این مدت ۱۳ بار از تیم درمانی در خواست کردم تا به وضعیت فرزندم رسیدگی کنند، چرا که آرتین در نفس کشیدن بشدت مشکل داشت، اما دریغ از حتی یک بار توجه پزشک یا پرستاران اورژانس.

متخصص اطفال حدود ساعت ۵:۲۵ دقیقه بربالین فرزندم حاضر شد و با وجود اینکه آرتین تنگی نفس شدید داشت و شرایط خوبی نداشت خیلی سطحی فرزندم را معاینه کرد و دستور بستری‌اش در بخش اطفال را داد. همچنین گفت که وضعیت جسمانی آرتین زیاد وخیم نبوده و نیاز به انتقال به بیمارستان تخصصی‌تر نیست. سپس بدون تجویز دارو یا هر کاری که مشکل فرزندم را حداقل تا حدی برطرف کند، اظهارداشت که صبح برای معاینه مجدد خواهد آمد.

این درحالی بود که به جرأت می‌توانم بگویم تنها یک دقیقه برای معاینه آرتین زمان گذاشت و مابقی زمان را سرگرم دستور بستری بود.و زمانی که من در حال پیگیری پذیرش پسرم برای بستری شدن بودم، یعنی ساعت ۵:۳۲ دقیقه بیمارستان را ترک کرد.

بعد از خروج پزشک، پرستار بخش اورژانس گفت؛ فرزندت را بغل کن و به بخش اطفال منتقل کن که بعد از پنج دقیقه انتظار در راهرو بخش اطفال، پرستار ما را به اتاقی راهنمایی کرد و دستگاه بخور سرد به اتاق آوردند. من و همسرم لوله دستگاه را طبق دستور پرستار جلوی صورت بچه نگه داشتیم که نه تنها هیچ علائم بهبودی در آرتین حاصل نشد بلکه تنگی نفس حادتر شد و هر لحظه حال آرتین وخیم‌تر می‌شد.

بلافاصله از پرستار و پزشک در خواست کمک کردم اما متأسفانه دراوج ناباوری و بهت زدگی، ساعت ۶ صبح فرزندم در آغوشم جان داد. بعد از دو دقیقه تعدادی پرستار و پزشک در بخش اطفال حاضر شدند تا عملیات احیای پزشکی را انجام دهند، اما دیگر فایده‌ای نداشت. متأسفانه تیم درمانی پیکر بی‌جان فرزندم را به صورت نمایشی روی تخت به همراه سرم و چند پرستار و پزشک به بخش‌ آی سی یو بردند، به طوری که می‌توان گفت حدود ساعت ۶:۳۷ دقیقه صبح جسد فرزندم را زیر دوربین بخش برده و دوباره روی جسد بی‌جان فرزندم به‌ صورت نمایشی عملیات احیا را با حضور پزشک انجام دادند. سرانجام حدود ساعت ۸:۳۰ دقیقه صبح اعلام کردند که فرزندم فوت کرده است.

بلافاصله بعد از این حادثه به مراجع قضایی مراجعه و علیه تمامی تیم درمانی بیمارستان شکایت کردم که موضوع در حال پیگیری است.

45302