علیرضا مقسمی: زود هم به خانواده ای که تشکیل می دهند، وابسته می شوند!
موجودات عجیبی هستند چرا که در عین استقلال طلبی، دنبال وابستگی هستند!
آنها دنبال روز مرد نیستند!
دنبال هدیه آنچنانی نیستند...اصلا دنبال هدیه نیستند چه برسد به اینکه هدیه شان را با دوستانشان مقایسه کنند!
یک جفت جوراب با کمربندی از پوست مار برایشان فرقی نمی کند!
آنها دنبال آرامش اند...
ابراز علاقه بلد نیستند ولی تمام عمرشان را صرف تلاش برای نمایش عشق و علاقه به خانواده شان می کنند...
اصلا، عشق می کنند وقتی مثل شمع آب می شوند تا خانواده که تمام عشقشان است آسوده بخوابند، آسوده زندگی کنند و در رفاه کامل باشند...
مردها به روز مرد که هیچ! به ماه مرد و سال مرد هم بی نیازند!
آنها ساخته شده اند که تکیه گاه باشند.آنهم بهترین تکیه گاه! آنها به هیچکس تکیه نمی کنند اما تشنه محبت اند...
مردها زندگی میکنند....سخت می شوند...زمخت می شوند ولی هرچه زمخت تر و مقاوم تر می شوند شکننده ترند!
شاید هم بیراه نباشد اگر به بتن تشبیه شوند!
حتما می خندید!
باز مقسمی با "بتن" مقایسه کرد..
آری!
بتن هم هرچه بیشتر به مقاوم شدنش توجه کنیم تردتر می شود!!شکننده تر می شود!!
باید به دوامش نیز توجه کرد...
باید به خستگیش توجه کرد...
مردها هم می شکنند...
بی صدا می شکنند!
بی هیاهو....یکباره می شکنند.
مردها به نامگذاری یک روز از سال بنامشان نیازی ندارند!
هرچه می کنند، وظیفه شان را انجام می دهند....
فقط کمی توجه و محبت می تواند خستگی یک عمر را از تنشان بیرون کند...
خستگی یک عمر را...
46
نظر شما