به گزارش خبرآنلاین دکتر داوری در مطلب جدید وبلاگ خود به مشکل همیشگی کشور با علوم انسانی پرداخته و نوشته است : " قضیه علوم انسانی بر خلاف آنچه در ابتدا به نظر می آید، معضل بزرگ تاریخی و حتی سیاسی در کشور ماست. ما نه فقط در باب ماهیت علوم انسانی تحقیق نکرده ایم، بلکه در پژوهش های علوم انسانی هم در ابتدای راه قرار داریم. البته دانشمند و درس خوانده در علوم انسانی داریم و اینکه می گویند علوم در ایران هم سطح نیستند و در علوم انسانی کمتر پیشرفت کرده ایم، جای تامل دارد و شاید از آنجا برآمده باشد که ما در یکصد و پنجاه سال اخیر همواره به علوم انسانی بی اعتنا و کم اعتنا بوده ایم و تعداد تحصیل کردگان ما در این علوم کمتر است."
وی در ادامه افزوده است: " این هم هست که در جامعه ما علوم در نظر مردمان ارزش مساوی ندارند و توزیع استعدادها در دانشگاه ها و دانشکده ها یکسان نیست، چنانکه بهترین استعدادها به دانشکده های فنی و پزشکی می روند و به ندرت دانشجوی مستعد از ابتدای تحصیل دانشگاهی تصمیم می گیرد که مثلا روانشناسی یا ادبیات و فلسفه بخواند و این نشانه بی اهمیت دانستن علوم انسانی است. "
استاد فلسفه درباره نبودن جایگاه رسمی برای اندیشمندان علوم انسانی اظهار کرده است : "متاسفانه در جهان توسعه نیافته به بعضی رشته های علمی بیشتر وقع گذاشته می شود و کارهای سیاسی و فرهنگی را هم به صاحبان آن رشته ها می سپارند و چه بسا که رای غیر تحقیقی آنها سیاست علم کشور شود. طبیعی است که مثلا کسانی که درباره زبان و فرهنگ و تاریخ چیزی نمی دانند خیال کنند که اگر کسی به اندازه آنها زبان خارجی بداند، می تواند در تاریخ و انسان شناسی و اقتصاد و فلسفه و نقد ادبیات و حقوق و معارف دینی هم نظر دهد و مقاله بنویسد و اگر این نکته را به آنان تذکر دهند، شاید بگویند که اولا این علوم اهمیت ندارد و اصلا به وجودشان نیازی نیست، ثانیا اگر دانشمندان علوم انسانی می خواهند عنوان دانشمند داشته باشند بروند شرایط آن را فراهم آورند. "
متن کامل مطلب دکتر داوری را اینجا بخوانید.
نظر شما