آیتاللهالعظمی محمدتقی بهجت ره شاید آخرین باقیمانده شاگردان آیت‌الله شیخ محمدحسین اصفهانی بودند. البته ایشان عمده درسشان را نزد آیت‌الله شیخ‌‌کاظم شیرازی خوانده بودند، ولی آیت‌الله اصفهانی را هم درک کرده بودند.
مرحوم بهجت در اواسط دوره حیات مرحوم آیت‌الله بروجردی از نجف به قم آمدند. ایشان در نجف علاوه بر مطالعه و تحصیل فقه و اصول در سیر و سلوک و عرفان هم مرحوم آیت‌الله قاضی را درک کرده و شاگرد ایشان بودند که مرحوم آیت‌الله طباطبایی هم شاگردی ایشان را می‌کردند.
وقتی مرحوم بهجت به قم آمدند در انزوا زندگی می‌کردند اما در درس آیتاللهالعظمی بروجردی حاضر می‌شدند. ایشان مثل سایرین به صورت عمومی درس نمی‌دادند و در خانه خودشان به صورت خصوصی فقه و اصول و عرفان تدریس می‌کردند و عده‌ای از اهل سلوک و عرفان پای درس ایشان می‌رفتند. ایشان بیشتر به عبادت مشغول بودند. برای نماز جماعت هم در مسجد فاطمیه حاضر می‌شدند و بیشتر طلاب اهل تقوی در نماز ایشان شرکت می‌کردند. پس از فوت مرحوم آیتاللهالعظمی اراکی و آیتاللهالعظمی گلپایگانی مرجعیت بیشتر به سمت ایشان معطوف شد و عده زیادی مقلد ایشان شدند. آیت‌الله العظمی بهجت کتابی در اصول داشتند و یک جلد کتاب هم در فقه از ایشان به چاپ رسیده بود که البته هنوز دوره نشده است. نحله فقهی ایشان به مرحوم محقق اصفهانی صاحب حاشیه بر کفایه می‌رسد. مرحوم محقق اصفهانی نادره دهر بود؛ کسی که اصولش آمیخته با مباحث معقول و قواعد فلسفی بود و آیت‌الله بهجت درس ایشان را درک کرده بودند و فقه‌شان هم بسیار دقیق و علمی بود. آقایان آیت‌الله محمدتقی مصباح یزدی، سیدمحسن خرازی، عباس محفوظی، امجد، رضا استادی، مرحوم میرزا‌حسن معزی تهرانی و فرزندان مرحوم بهجت از شاگردان برجسته آیت‌الله العظمی بهجت بودند.
نظر شما