در مطلب محقق می خوانید : " برخی اظهارات درباره وضعیت ادبیات کودک و نوجوان بعد از انقلاب ، جفای به این حوزه است. ادبیات کودک و نوجوان پس از انقلاب با ویژگی‌های بارزی از ادبیات ماقبل خودش قابل بازشناسی است که از عمده‌ترین آنها می‌توان به گسترش دامنه این ادبیات و پرشمار شدن عناوین و شمارگان کتاب‌ها و همچنین زیاد شدن نویسندگان تخصصی کودک و نوجوان اشاره کرد. "
وی بیان کرده است : " در عرصه شعر کودک و نوجوان پیش از انقلاب به جز عباس یمینی شریف، پروین دولت‌آبادی و محمود کیانوش چهره شاخص و شناخته شده دیگری به چشم نمی‌خورد و مجموع آثار منتشر شده آنها به 50 جلد هم نمی‌رسد. امروز این تعداد تنها با کتاب‌های منتشر شده یکی از شاعران کودک و نوجوان که تعدادشان به بیش از 30 چهره فعال و ده‌ها چهره نیمه فعال می‌رسد، برابری می‌کند. "
محقق افزوده است : " زمانی که انقلاب رخ داد ما تقریبا چیزی به اسم ادبیات کودک و نوجوان نداشتیم و معدود چهره هایی که در این حوزه فعالیت می کردند یا مثل صمد بهرنگی از دنیا رفته بودند یا مثل محمود کیانوش در خارج از کشور زندگی می کردند و یا ادبیات کودک و نوجوان نزد آنها محملی برای تبلیغ اندیشه های مارکسیستی بود که طبیعتا آنها نمی توانستند اثری در رابطه با انقلاب خلق کنند.
به هر حال ادبیات کودک و نوجوان انقلاب دوران جنینی خودش را می‌گذراند و هنوز زبان باز نکرده بود اما در سال‌های بعد با تثبیت اوضاع اداری کشور و انقلاب چون جنگ زمان طولانی تری تداوم پیدا کرده بود، چهره‌هایی که هم در این حوزه وارد شدند فرصت بیشتری برای ارایه آثار پیدا کردند. اساسا هر کیفیتی از دالان کمیت می‌گذرد. "
متن کامل مطلب وی را اینجا بخوانید.
نظر شما