در این سی سال کدام قوه در راس امور بود؟/ در دولت‌های گذشته فقط دولت بود، حالا مجلس و دولت با هم

در بخشی از این یادداشت آمده است: 

پس از ولایت فقیه که عالی ترین مقام رسمی و معنوی کشور است تجربه سه دهه گذشته نشان داده آن شخص و نهادی در راس امور است که بتواند گفتمان غالب در کشور را مدیریت نماید.

در عنفوان انقلاب مرحوم شهید دکتر بهشتی به دلیل اینکه میدان دار یک گفتمان اصولی و ریشه دار در کشور بود به عنوان دومین شخصیت کشور بعد از حضرت امام(ره) در راس تمام امور بود. شهید بهشتی نه در مجلس بود و نه در دولت اما وزانت و جایگاه گفتمانی ایشان به اندازه ای پروزن بود که کمتر کسی می تواند مدعی شود که شخص دیگری هم وزن ایشان در آن برهه بر حیات سیاسی کشور تاثیرگذار بوده است.

بعد از شهادت دکتر بهشتی مجلس شورای اسلامی به دلیل آنکه رئیس آن مدیریت جنگ و دولت را به عهده داشت در راس همه امور تلقی می شد و وی گفتمان انقلاب در کشور را مدیریت می کرد.

پس از پایان جنگ تحمیلی پرچمدار گفتمان سازندگی بعد از مقام معظم رهبری رئیس جمهور وقت آیت الله هاشمی رفسنجانی بود.

در دولت اصلاحات نیز باز این دولت بود که در راس همه امور بود. نماینده تمام عیار گفتمان اصلاحات در آن برهه شخص سید محمد خاتمی بود و وی توانست فضای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی کشور را تحت تاثیر گفتمان خود قرار دهد.

‏اما در دولت اصولگرایان چون گفتمان پیشرفت و عدالت مطرح است به نظر می رسد هم دولت و هم مجلس در راس امور هستند.

البته در راس امور بودن مکانت خاصی به شخص یا نهادی نمی دهد مهم این است که در یک موقف زمانی و مکانی چه کسی میدان دار گفتمان اصولی حاکم بر کشور است. قوای انتخابی کشور اعم از مجریه و مقننه هر دو مستظهر به تائیدات مردم هستند. فرقی نمی کند که کسی روی صندلی دولت و یا کرسی های مجلس نشسته باشد مهم این است به چه میزان قادر است گفتمان کشور را همسو با انتظارات و دغدغه های مقام معظم رهبری و مطالبات به حق مردم در سه دهه گذشته مدیریت نماید.‏