این روزنامه انگلیسی در مقدمه‌اش در توصیف «کیارستمی» آورده است: «امروزه کمتر هنرمندانی هستند که از تماشاگران می‌خواهند که به آنچه می‌بینند و می‌شنوند، تعهد داشته و با تمرکز، خود را عمیقاً درون آن حس کنند؛ کارگردانان کمی هستند که می‌خواهند نگاه تماشاگر به جهان را عوض کنند و یکی از آنها عباس کیارستمی است.»
«فایننشنال تایمز» نوشت: «مجموعه آثار این فیلم‌ساز، کارگردان اپرا و عکاس 68 ساله، کلکسیونی از جوایز سینمایی، از نخل طلا و جایزه پازولینی تا جایزه آکی‌را کوروساوا و مدال طلای فدریکو فلینی را برای او به‌همراه آورده است.»این روزنامه در شماره روز شنبه به گفت‌وگو با «عباس کیارستمی» نشست که در دفتر استودیو فرانسوی سازنده فیلم‌هایش به کمک یک مترجم انجام شد. «کیارستمی» ابتدا درباره ماجرای لغو سفرش به لندن گفت: «من واقعاً برای آنچه اتفاق افتاد، متاسفم. اما این ماجرا فقط برای من اتفاق نمی‌افتد و فقط محدود به ایران نیست، بلکه یک جهت‌گیری کلی برضد هنرمندان و روشنفکران است که به عقیده من اقدامی علیه فرهنگ است.»
او افزود: «اگر شما در ایران تاجر یا سیاست‌مدار باشید، در کمترین زمان ممکن ویزا دریافت می‌کنید، اما هنرمندان بزرگ‌ترین قربانیان این دستگاه اجرایی هستند.» کارگردان «طعم گیلاس» درباره علاقه‌مند شدن خود به اپرای موزارت گفت: «شناخت زیادی از اپرای موزارت نداشتم و آن را ندیده بودم، اما وقتی ترجمه متن آن را خواندم، خیلی زود مجذوب موضوع محوری آن شدم.» او افزود: «مضامین این اپرا جهانی و تاریخی هستند. این یک متن قرن هجدهمی است که هنوز هم چشم‌نواز است.»
«کیارستمی» با اذعان به این‌که شیفته نبوغ موزارت شده بود، گفت: «به شخصه شگفت‌زده شدم که چنین اثری می‌تواند برای موضوعات ملموس و واقعی پاسخ‌ها و مفاهیمی ارائه کند.»
این کارگردان سرشناس در پاسخ به این‌که افزودن لایه‌های اضافی، اجرای اپرا را پیچیده‌تر نمی‌کرد، گفت: «فکر نمی‌کنم من در مقامی باشم که درباره دشواری یا آسان‌بودن کارم قضاوت کنم. آنهایی که برای تماشا می‌آیند، کاری متعلق به دو قرن پیش را می‌بینند. نمی‌توان تظاهر کرد که این اختلاف زمانی و تاریخی وجود ندارد. نباید فراموش کنید که باید محو داستان شد.»
«کیارستمی» در ادامه اظهار کرد: «اپرا شیوه به‌تصویر‌کشیدن احساسات است و اگر ما خودمان را فراموش کنیم، نمی‌توانیم با این احساسات ارتباط برقرار کنیم؛ ما هیچ‌وقت نمی‌توانیم خودمان را فراموش کنیم. حتی اگر بخوابیم هم زندگی‌مان جریان خواهد داشت.»
«کیارستمی» عقیده دارد با وجود پا به سن گذاشتن، هم‌چنان به کارهای تجربی می‌پردازد. او با اشاره به جدایی‌اش از صنعت فیلم گفت: «تحول سینما به‌سوی یک قالب هنری، شکاف و اختلال ایجاد کرد. اجبار به داستان‌سرایی یک تحول درونی نبود، بلکه به دلایل تجاری و اقتصادی اتفاق افتاد. امروزه کارگردانان خیلی کمی هستند که تمایلی به آثار تجربی دارند.»
«کیارستمی» در پاسخ به این‌که آیا احساس می‌کند کارهایش یک وجه خاص ایرانی دارد، گفت: «برای آنکه جهانی شوید، باید ریشه در فرهنگ‌تان داشته باشید.»
کارگردان 68 ساله سینمای ایران با ابراز تاسف از این‌که فیلم‌هایش در ایران اجازه اکران ندارند، گفت: «دیگر آن را پذیرفته‌ام. فقط از این خوشحالم که قدرت آنها محدود به جلوگیری از نمایش فیلم است و فراتر از آن نمی‌رود. افرادی که واقعاً مشتاق باشند، این فیلم‌ها را می‌بینند.»
«کیارستمی» در پایان با ابراز تمایل فراوان برای اجرای اپرای جدید گفت: «بسیار متاسفم که نتوانستم به لندن بیایم. احساس می‌کنم مدت سه هفته را از من دزدیده‌اند. فقط امیدوارم فرصت دیگری داشته باشم. عاشق اجرای اپرای دیگر هستم. زیباترین آسمانی که تاکنون دیده‌ام، آسمان لندن بوده است، پس اگر شرایطی فراهم شود، دوباره به آنجا خواهم آمد».
نظر شما