کیهان در یادداشت روزخود با عنوان «واگویه ای درباره وحدت » می نویسد: وقتی می گوئیم وحدت میان مردم، مراد وحدت آنان با نظام سیاسی است کما اینکه وقتی می گوئیم عدم وحدت مردم، عدم وحدت حول محور نظام سیاسی است، بر این اساس پذیرش توامان نظام سیاسی از سوی توده ها و نخبگان وحدت توده و نخبه را تشکیل می دهد که می توانیم نام آن را «وحدت حداکثری» بنامیم.

این روزنامه ادامه می دهد: در طول 31 سال گذشته بگومگوهای فراوانی در حوزه نخبگان پیرامون نظام سیاسی شاهد بوده ایم در این میان بخشی از نخبگان نظام ناپذیر بوده اند و شیرین اینکه فراوان پیش آمده که این نخبگان نظام ناپذیر مناصب رسمی نظام جمهوری اسلامی را - حتی در سطح رئیس یک قوه- اشغال کرده اند! اما در طول این 31 سال هیچگاه توده های مردم در مورد حقانیت نظام و لزوم پیروی از آن تردید نکرده اند و هیچگاه رفتاری «نظام ناپذیر»- چه رسد به نظام ستیز- نداشته اند و لذا وحدت اجتماعی حول محور نظام تداوم پیدا کرده است.

کیهان می افزاید:در طول 31 سال گذشته شاهد بوده ایم که آن دسته از نخبگان یا مسئولانی که رویه ای نظام ناپذیر- به عبارت دیگر وحدت ستیز- داشته اند، از گردونه سیاسی خارج گردیده اند بدون آنکه به نظام لطمه جدی وارد شود. ما در طول 31 سال گذشته شاهد ستیز بخش هایی از نخبگان مذهبی- نظیر سیدکاظم شریعتمداری و حسینعلی منتظری- یا بخش هایی از نخبگان سیاسی- نظیر ابوالحسن بنی صدر، میرحسین موسوی و سیدمحمد خاتمی- یا بخش هایی از نخبگان فرهنگی یا اجتماعی با نظام سیاسی بوده ایم بدون آنکه این ستیز نظام را تضعیف کند و یا از پیشرفت آن بکاهد. راز آن در این است که وحدت توده ها با نظام سیاسی این نقیصه را به خوبی برطرف کرده است. این به ما می گوید نظام سیاسی باید وقت خود را صرف دغدغه وحدت توده با نظام کند.

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 96866

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
2 + 6 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 1
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • آزاد IR ۰۵:۴۶ - ۱۳۸۹/۰۷/۱۰
    0 0
    كاش دهخدا زنده بود و دانشمندان اين دوره را هم مي ديد!!