ارژنگ کامکار، عضو برجسته گروه موسیقی کامکارها و نوازنده تنبک گروه بعد از 12 سال 72 اثر از 30 سال نقاشی خود را از سه دوره کاری به روی دیوار نگارخانه اصلی فرهنگسرای نیاوران آورد. طی گفت‌وگویی کوتاه با ارژنگ کامکار نقاش و موزیسین تبادل و همجواری هنرها و مرز میان آنها را بررسی کردیم.
نقاشی را از کی و کجا آغاز کردید؟
از کودکی به نقاشی علاقمند بودم ولی نکته ای که باعث شد در این راه قدم بردارم عشق و علاقه به طبیعت بود تا سن 20 سالگی بسیار کوهنوردی می‌کردم و از مکان های بکر مانند کوه‌ها، روستاها و طبیعت لذت می بردم. سالها بدون استاد طراحی و آبرنگ کارمی‌کردم. تصویری از طبیعت را در منزل خلق می کردم و از این طریق می توانستم با طبیعت دوباره ارتباط داشته باشم. علاقه به طبیعت در نقاش شدن من بسیار تأثیرگذار بود .سپس کار نقاشی را به صورت آکادمیک دنبال کردم. طراحی آبرنگ و آب مرکب را فرا گرفتم و در دانشگاه تهران رشته نقاشی قبول شدم. از محضر استادهایی همچون هانیبال الخاص، حلیمی، استاد عربعلی شروه و اساتید دیگر استفاده کردم و خودم جدا از دانشگاه بسیار زحمت کشیدم و کار کردم . اولین نمایشگاه‌ام را در گالری سیحون برگزار کردم و بعد از مدتی نمایشگاه دوم و همینطور تا امروز که پس از 12 سال وقفه در فرهنگسرای نیاوران نمایشگاه رنگ ترانه ها را برپا نمودم.
دلیل وقفه 12 ساله چه بود؟
این وقفه دوازده ساله به دلیل گرفتاری‌ها و کنسرت ها بود ولی من مدام کار می‌کردم. در آن زمان تراکم برنامه های موسیقی یکی از دلایل اصلی بر پا نکردن نمایشگاه بود ولی این وقفه فقط در ارائه آثارم بود، ذهن و دستم همیشه مشغول کار بودند. البته تعداد نمایشگاه‌ها هم در گذشته بسیار کم بود ولی امروزه احساس می کنم اوضاع نقاشی خیلی بهتر شده و نقاشان و گالری های زیادی مشغول به کارند و مخاطبان هنرهای تجسمی بسیار بیشتر از گذشته به عمق و ارزش معنوی اثر توجه می کنند به تدریج پی بردم نمی‌توانم آثارم را انبار کنم و هیچ نقاشی دوست ندارد تابلوهای خود را انبار کند.
چرا در آثارتان رنگ‌های گرم خودنمایی بیشتری می‌کنند؟
رنگ های به کار گرفته در تابلوها ارتباط تنگاتنگی با روحیه من دارند. انگیزه‌ها و تصاویر ذهنی که به من هجوم می آوردند و من خیلی دوستشان دارم بیشتر اینگونه رنگ‌گذاری‌ها را می‌طلبند البته این سؤال هم مطرح است اگر عکس این قضیه بود و من از رنگ‌های سرد و خاکستری بیشتر استفاده می‌کردم ممکن بود همین سؤال پیش بیاید که چرا از رنگ‌های گرم استفاده نمی‌کنم. حس کردم ذهنیات ،تصورات و تصاویر ذهنی من که خیلی با آنها ارتباط دارم و مدام هم در حرکتند این پالت رنگی را می طلبند.
شما به استفاده از اشیا و کلاژ در آثارتان علاقه زیادی دارید؟ چرا؟
من می خواستم به هر ترتیب تابلو را از عناصری که به دیوار آویخته می شود و تا به آن نگاه نکنی هیچ اثر دیگری ندارد خارج کنم و اشیایی را کلاژ کردم مانند فلز و شیشه که هنگام حرکت مخاطب نور روی شیشه ها منعکس شده، می شکند و حرکتش باعث دید عمیقتر مخاطب می شود.
حضور فعال تابلو یکی از دلایل استفاده من از کلاژ است و بوم را از انفعال خارج می‌کند. کلاژ در بیان احساساتم بسیار مؤثر بود.
تأثیر موسیقی روی آثارتان چقدر است؟
تأثیر موسیقی روی آثارم بسیار زیاد است در این نمایشگاه اثری دارم که نواری در برش عرضی آن قرار دارد و پنج خط حامل موسیقی در وسط آن خودنمایی می کند و از رنگ‌هایی که احساس من را نسبت به موسیقی و یک ملودی خاص مشخص می سازند مدد گرفتم . تا حدودی می شود برای یک ملودی موسیقی معادلی از نظر فرم و رنگ پیدا کرد این موضوع بسیار ظریف است و نمی توان ادعا کرد که به‌طور قطع اله‌مان و نشانه درست انتخاب شده اند . صادقانه می گویم که هنر موسیقی و نقاشی منطبق برهم هستندو من وقتی نقاشی می کنم انگار ساز می زنم و بالعکس.
اسامی آثارتان برگرفته از چیست؟
تعدادی از کارها نام ستان دارند که یک پسوند است و من به صورت حسی به این کلمه رسیدم. شما وقتی یک گل می بینید می گویید یک گل وقتی یک باغ گل می‌بینید دوست دارید بگویید گلستان، ماهستان و ... پس هرچیزی که آن را می کشم حتی اگر یک شی ء هم باشد اغراق می کنم و به آن وسعت می دهم که این عمق یک ستان پدید می آورد. من در خیلی از تابلوها ... ستان استفاده کردم تا مخاطب آزادانه هر کلمه که تجسم می کند جای گذاری کند. به همین علت برای آثارم اسم واحد گذاشتم.
استقبال مخاطبان از این نمایشگاه چطور بود وآیا برپایی نمایشگاه بعدی ارژنگ کامکار با فاصله طولانی از این نمایشگاه برگزار خواهد شد؟
استقبال خوب بود، برای شاگردانم خیلی جالب بود که نقاشی های من را می دیدند ظاهراً مردم از کارها لذت بردند. من تصمیم دارم خیلی زود نمایشگاه بعدی ام را برپا کنم شاید بهار یا تابستان سال آینده نمایشگاه بعدی خود را برگزار کنم.
روزنامه ایران نوشت:
کد خبر 98349
نظر شما