به گزارش خبرآنلاین، این شعر که هیوز بارها آن را بازنویسی کرده تا به نسخه مطلوبش برسد «آخرین نامه» نام دارد و توصیف کننده رنج و عذاب این شاعر در روزهای منتهی به خودکشی پلات در تاریخ 11 فوریه سال 1963 در خانه‌اش در لندن است.
شعر چنین آغاز می‌شود؛ «چه شد آن شب؟ شب آخر تو.» و با رسیدن خبر مرگ همسر هیوز به پایان می‌رسد.
این شاعر مشهور بریتانیایی هیچ‌گاه به چنین صراحت درمورد خودکشی همسرش صحبت نکرده بود. مجله «نیو استیتس‌من» که روز پنجشنبه این شعر را چاپ کرد این شعر پنهان‌شده را مهم‌ترین قطعه گمشده از مجموعه «نامه‌های تولد» هیوز خواند. این مجموعه تنها جایی است که خوانندگان می‌توانند اشارات مستقیم این شاعر به تراژدی مرگ همسرش را بخوانند.
رابطه نفرین‌شده هیوز و پلات که هر دو شاعران بزرگی بودند همیشه توجه دنیای ادبیات را به خود جلب کرده است. پلات نویسنده‌ای آمریکایی بود که در سال 1956 با هیوز ازدواج کرد و سپس دچار افسردگی و دوگانگی بین آرزوهای ادبی و زندگی خانگی شد. او در سن 30 سالگی با باز کردن شیر گاز خودکشی کرد.
هیوز بعدا دو بار ازدواج کرد و از سال 1984 تا زمان مرگش شاعری مشهور باقی ماند. او تا سال 1998، چند ماه قبل از فوتش که کتاب «نامه‌های تولد» منتشر شد درمورد مرگ همسرش صحبتی نکرد.
«آخرین نامه» شرح رنج و ناراحتی او پس از شنیدن خبر مرگ پلات از طریق تماس تلفنی است.
ملک‌الشعرا سابق بریتانیا در یکی از نسخه‌های این شعر نوشته است؛ «سپس صدایی چون سلاحی آخته / یا سرنگی به دقت پر شده / کلام دو حرفی‌اش را در گوشم فرو کرد / همسرت مرد.» هیوز در زمان مرگ پلات جدا از او زندگی می‌کرد.
چند نسخه از این شعر در آرشیو کتابخانه بریتانیا نگهداری می‌شود. این کتابخانه اشعار را از کرول هیوز، همسر سوم هیوز خریده است. گفته می‌شود این شعر اوایل دهه 1970 سروده شده است.
کرول ان دافی، ملک‌الشعرا فعلی بریتانیا این اثر را «سیاه‌ترین شعر هیوز» خواند.
آسوشیتدپرس / 7 اکتبر
نظر شما