نمایندگان مجلس پیش‌تر از این بازنشستگی استادان را از دغدغه‌های اصلی این نهاد عنوان کرده بودند . متاسفانه عنوان بازنشستگی مدتی است که جایگزین واژه خروج استادان دانشگاه از مراکز علمی و پژوهشی شده است. نخستین موج بازنشستگی استادان از چند سال پیش آغاز و این روزها روندی پرشتاب گرفته است. این در حالی است که سنت گذشته دانشگاهی ما چنین نبوده است. مثلا دکتر قریب و دکترحسابی تا آخرین لحظات عمرشان در دانشگاه تدریس می‌کردند و دانشجویان از وجود آنها بهره‌مند می‌شدند.
مساله این است که اکثر بازنشستگی‌هایی که در دانشگاه اتفاق افتاده به دلیل ضعف قانون در مورد بازنشستگی استادان است چرا که هم‌اکنون ما در مورد قوانین بازنشستگی استادان خلاهای بسیاری داریم که با استفاده از این خلاها برخی از آنها که سال‌ها در دانشگاه‌ها زحمت می‌کشند به راحتی بازنشسته می‌شوند.
در برخی از موارد استادانی که پس از 30 سال از نظر دانشگاه موفق به ارتقای علمی درجه خود نشده‌اند، طبق قانون بازنشسته شده‌اند. همچنین در مورد دیگر یکی از استادان تقاضای خروج از کشور و فرصت مطالعاتی داشته که پس از مسافرت به کشور آمریکا و عدم هماهنگی و استعلام از وزارت علوم کمیته انضباطی برای این استاد رایی صادر کرده و وی در آمریکا از مسوولان دانشگاه درخواست بازنشستگی کرده‌است. تدریس علم و دانش تا زمانی که یک استاد از صلابت قوانین و سلامت جسمی برخوردار باشد، نباید مانعی در دانشگاه‌ها داشته باشد چون حضور این اساتید که علاوه بر دانش تخصصی از کوله‌باری از تجربه نیز برخوردار هستند می‌تواند برای نظام آموزشی کشور ما مفید باشد.
علاوه بر دانشگاه علامه طباطبایی، دانشگاه تهران و چند دانشگاه دیگر در کشور نیز از ضعف قانونی ضوابط مرتبط به بازنشستگی استادان استفاده کرده است.
علاوه بر بازنشستگی زودهنگام برخی استادان، کاهش واحد‌های درسی ارائه شده از سوی بعضی استادان از دیگر روش‌های حذف برخی آرا و اندیشه‌ها از دانشگاه‌های کشور است. چنانکه در ترم تحصیلی جدید به برخی استادان دانشگاه تهران تنها یک یا دو واحد درسی برای تدریس ارائه شده و پیش‌بینی می‌شود این روند در ترم‌های بعدی به اخراج یا صدور حکم بازنشستگی آنها از دانشگاه منجر شود.
رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی
نظر شما