مدارس عشایری که امروز، نیم قرن سابقه را پشت سر گذاشته، کودکان در سن تحصیل اقلیت کوچ‌رو را در مسیر جابجایی فصلی ایل، تحت پوشش تحصیلی قرار می‌دهد.
به گزارش ایرنا، بسته به شرایط منطقه بیتوته عشایر ، ممکن است این مدارس در چادر ، کانکس یا اتاق های پیش ساخته و بلوک سیمانی تشکیل شود. در موارد بسیار نادر ، معلمان هم همراه با ایل کوچ می‌کنند و بنا بر سیاست آموزش و پرورش عشایری، معلمان این مدارس، حتما عشایر زاده و آشنا با فرهنگ ایلیاتی و قیود کوچ هستند.
شهرستان اندیکا در شمال استان خوزستان، حدود هزار دانش آموز عشایری دارد که ۳۰۰ معلم در ۵۵ کلاس درس چادری و روباز به این دانش آموزان درس می دهند. با توجه به موقعیت جغرافیایی شهرستان اندیکا و قرار گرفتن مناطق بیتوته ایل عشایری در دامنه های ارتفاعات زاگرس، تعداد قابل توجهی از کلاس های درس عشایری، در مناطق صعب العبور تشکیل می شود.
بالا آمدن آب رودخانه ها و سرریز شدن به جاده ها و قطع دسترسی عشایر به مناطق روستایی، و همچنین مشکلاتی همچون نگرش منفی والدین به ادامه تحصیل فرزندان؛ بخصوص دختران، از جمله موانع موقت و دائمی ادامه تحصیل دانش آموزان است.
۶۷۲۸۲
نظر شما