صحنه خرد شدن قهرمان هیچوقت صحنه جذابی نبوده. مخصوصا اگر قهرمان حمید سوریان باشه با اون همه افتخار. ولی خارج از احساسات به موضوع نگاه کنیم. چقدر هزینه کردیم که حمید سوریان در انتخابیهای مختلف شرکت کنه و سهمیه المیک بگیره؟ خیلی زیاد. نتیجه چی بود؟ عملا هیچ چیز به جزخرد شدن غرور قهرمانی که از اول هم میدانستیم سنش بالا رفته، بدنش زود خالی میکنه و نمیکشه، عصبیه، اگر باخت نمیتونه خودشو جمع کنه و .... و در کل شانس طلا نداره. خوب اگر قرار بود همه چیز به شانس و اقبال باشه و در کشتی اول هم اونجوری ببازه که دیگه در پایان وقت نای بلند شده از تشکو هم نداشته باشه، اگر یک جوان جویای نام فرستاده بودیم هم تجربه المپیکی کسب میکرد و آینده ساز و هم دلمون نمیسوخت که قهرمانمون اینجوری جلوی چشممون پر پر شد.
نظر شما