اما این اتفاق در عین ناباوری افتاد و همه چیز برای آرسن ونگر و تیمش در عرض ده دقیقه ازبین رفت هر چند که این اتفاق برای سومین بار دراین فصل می افتاد!
عملکرد آرسنال در این فصل افت وخیزهای فراوانی داشت .پس از بردهای خوب هفته های اول از جمله بازی 6-1 مقابل اورتون تیم دو باخت متوالی ماقبل تیمهای شهر منچستر داشت اما ادامه روند بردهای ارزشمند به ویژه بازی مقابل فولام امیدهای زیادی را برای هواداران ایجاد کرد .مصدومیت فن پرسی در ماه نوامبر تمامی برنامه های ونگر در خط حمله را برهم زد و عملا تا قبل از بازگشت نیکلاس بنتنر به میدان در فوریه مهاجم واقعی در این تیم به چشم نمی خورد و ادواردو هم تنها سایه ای از آن مهاجم پا به توپ فصل قبل و پیش از مصدومیت وحشتناکش بود .
در نیم فصل دوم تیم ونگر دچار کابوس مصدومیتهای مداوم بازیکنانش شد و نبود مهره های ارزشمند قابل اتکا روی نیمکت باز هم نشان داد برخلاف گفته های رایج ،پول اگر چه جام نمی آورد ولی می تواند شما را در رقابت برای کسب آن کمک کند.
در چنین شرایطی آرسنال بارها قهرمانی را با دست پس زد ولی با پا پیش کشید .اولین بار در میانه های ماه ژانویه تیم در چهار دیدار حساس لیگ برتر و دیدارهای لیگ قهرمانان باید امتیازات لازم را جمع آوری می کرد ولی دو باخت سنگین مقابل چلسی و یونایتد عملا این تیم را از کورس قهرمانی خارج کرد .با این همه در ادامه افت شدید تیم چلسی و باخت یونایتد به اورتون فرصتی دوباره به ونگر داد تا مدعی جام قهرمانی باشد و فاصله 7 امتیازی با چلسی جبران شود .
در ماه مارس پس از چند برد روحیه دهنده بحران مصدومیتهای شدیدتر شد و حضورگاه و بیگاه فابرگاس در زمین و درخشش تصادفی بنتنر تنها در مقاطعی تیم را از واقعیت روز فوتبال دور کرد ؛این واقعیت که تیمی قهرمان باید دروازه بانی لااقل معمولی داشته باشد.برایان کلاف مربی تیم افسانه ای ناتینگام فارست در دهه 1970 زمانی گفته بود دریک فصل 30 درصد امتیازها تیم قهرمان مدیون دروازه بان است ولی در آرسنال این درصد به زحمت به رقم 3 هم می رسد .شاهکار مانوئل المونیا در بازی با بیرمنگام دردقیقه 91 بازی و تساوی 1-1 عملا آرسنال را از قهرمانی تا حد زیادی دور کرد و باخت 2-1در دربی لندن که با عکس العمل دیر هنگام المونیا روی ضربه "رز" از فاصله 30 متری همراه بود همه چیز را از ونگر گرفت .
ولی پس از این حرکات آماتوری المونیا وتحقیر خط دفاعی تیم در ورزشگاه نیوکمپ و باخت 4-1 در مقابل بارسا دربازی که می توانست با نتایجی به مراتب بدتر از این به پایان برسد ،شاید ونگراحساس می کرد تیمش به شکلی که باید وشاید تحقیر نشده و به قرار دادن ترکیب های ناقص در زمین ادامه داد .
نمایش فضاحت بار ذخیره ارزشمند باشگاه در درون دروازه مقابل ویگان حسن ختامی بر تمامیت فوتبال آرسنال در فصل جاری و شاید هم سیلی محکمی بر صورت مربی فرانسوی این تیم بود تا او را از رویاهای بچه گانه اش برای قهرمانی لیگ برتر با وجود دو دروازه بان آماتور و دوبازیکن در مرکز خط دفاعی با مجموع سنی73 سال بیدار کند.
نظر شما