سلامت سیری چند؟

عوامل زيستي و ژنتيكي 5 درصد، عوامل رفتاري 30 درصد و عوامل اجتماعي 55 درصد در سطح سلامت افراد اهميت دارد و اگر بعد سلامت اجتماعي را نا ديده بگيريم 55 درصد از عوامل موثر بر سلامت را كنار گذاشته ايم.
غفلت از «سلامت اجتماعي» مساله اي است كه در فارس نيز مشاهده مي شود و با توجه به اين كه شاخص هاي سلامت از نظر متخصصان فعال در سازمان بهداشت جهاني داراي چهار بعد روحي، جسمي، اجتماعي و معنوي است توجه بيشتر به بعد اجتماعي آ‌ن مي تواند سلامت روان مردم استان را هم ارتقا بخشد. علاوه بر اين آسيب ها و ناهنجاري هاي اجتماعي را نيز كاهش مي دهد. اين وضعيت به نحوي است كه ما وقتي در حال گسترش مراكز درماني هستيم هم بيشتر به ابعاد جسمي و روحي سلامت توجه مي كنيم اما بعد اجتماعي اين مهم كمتر مورد توجه قرار گرفته كه ريشه آن مي تواند به روش غير استاندارد و متداول در مراكز آموزشي برگردد و از آن جا كه بي توجهي به سلامت اجتماعي نا هنجاري هاي بسياري را در سطح جامعه ايجاد كرده، بهترين مكان به منظور فرهنگسازي براي تحقق شيوه صحيح سلامت اجتماعي، خانواده و مراكز آموزشي است و به اين منظور بايد برنامه ريزي دقيقي صورت گيرد.
معاون گروه سلامت روان دانشگاه علوم پزشكي شيراز در اين خصوص به «خبرجنوب» گفت: سلامت اجتماعي فاكتورهايي دارد كه شامل سرمايه اجتماعي، حمايت اجتماعي، امنيت عمومي و كاهش آسيب هاي اجتماعي است و به منظور تامين اين شاخص ها زمينه سلامت اجتماعي بايد در جامعه فراهم شود.
فريبا رضايي افزود: احساس تعلق آدم ها، خودكارآمدي و انسجام اجتماعي در اين زمينه اهميت به سزايي دارد و بايد به فكر آموزش آن ها بود. برقراري عدالت، برابري فرصت ها، اشتغال و تامين رفاه نيز در اين خصوص تاثير گذار است و اين مساله در بين متوليان استاني بايد مدنظر قرار گيرد.
وي يادآور شد: پژوهش ها نشان مي دهد نظام مراقبت از سلامت تنها 10 درصد در ارتقاي سلامت تاثير دارد. عوامل زيستي و ژنتيكي 5 درصد، عوامل رفتاري 30 درصد و عوامل اجتماعي 55 درصد در اين خصوص اهميت دارد و اگر بعد سلامت اجتماعي را ناديده بگيريم 55 درصد از عوامل موثر بر سلامت را كنار گذاشته ايم.
اين مسئول دانشگاه علوم پزشكي شيراز گفت: به طور بسيار جدي تري بايد بر روي سلامت اجتماعي در كشور و فارس توسط سياستگزاران جامعه و نظام سلامت كار گردد تا زمينه ارتقاي سلامت روان نيز فراهم شود. پژوهش هاي بسياري نشان مي دهد كه بين سرمايه اجتماعي و سلامت روان رابطه وجود دارد و در اين خصوص توجه به شبكه هاي خويشاوندي و احساس تعلق و وابستگي افراد مي تواند كمك كننده باشد.
رضايي افزود: متاسفانه احساس حمايت اجتماعي در استان كم شده و فردگرايي باعث شده كه فقط به فكر تامين خواسته هاي خود باشيم.
وي يادآور شد: در سبك زندگي امروزي اگرچه چندين واحد در يك ساختمان به سر مي برند اما كسي از ديگري خبر ندارد و احساس تعلق و وابستگي ما به ساير افراد كم شده كه اين مساله مي تواند عوارض جبران ناپذيري داشته باشد.
رضايي گفت: پژوهش ها نشان مي دهد كه هر قدر ميزان سرمايه اجتماعي و حمايت اجتماعي كاهش يابد به همان ميزان نسبت سلامت روان نيز كمتر مي شود و رابطه مستقيمي بين سلامت روان و برخي اختلالات از جمله افسردگي و اضطراب وجود دارد. طبق مطالعات هر قدر ميزان سلامت اجتماعي در جامعه اي كمتر باشد به همان نسبت افسردگي و اضطراب بالاتر مي رود.
اين مسئول دانشگاه علوم پزشكي شيراز افزود: ميزان سلامت اجتماعي بر افزايش آسيب هاي اجتماعي مانند خودزني، خودكشي، خشونت خانگي، خشونت عليه همسر و بروز احساس نا امني تاثير دارد و حتي افزايش شيوع حوادث رانندگي را نيز مي تواند به همراه داشته باشد.
استاد دانشگاه شيراز هم در اين مورد گفت: سلامت ابعادي شامل اجتماعي، ‌رواني و جسمي دارد و علاوه بر بعد معنوي به مسایل اجتماعي آن هم بايد توجه شود.
دكتر حليمه عنايت افزود: عدم توجه به سلامت در ابعاد مختلف مي تواند سلامت جامعه را بر هم زند و اين نابساماني احتمال بروز ناهنجاري ها را بالا مي برد و به همين دليل متوليان سلامت و آموزش بايد به فكر تامين جنبه هاي مختلف آن از راهكارهاي مختلف از جمله فرهنگسازي باشند.
وي يادآور شد: بي توجهي به سلامت اجتماعي مي تواند عامل ايجاد بسياري از ناهنجاري ها باشد و به همين دليل بايد برنامه ريزي دقيقي در اين خصوص صورت گيرد.
عضو هيات علمي مركز تحقيقات سياستگزاري سلامت فارس يكي از دلايل عمده بروز حوادث ترافيكي را ناهنجاري هاي اجتماعي دانست كه توجه به سلامت اجتماعي امكان كنترل بخشي از آن را فراهم مي كند.
دكتر حيدري به «خبرجنوب» گفت: بسياري از افراد سلامت اجتماعي را ناديده مي گيرند و دود اين غفلت به چشم خودمان مي رود در حالي كه هر كدام از ما به عنوان اعضاي جامعه بايد به فكر اين حلقه مفقوده باشيم. بسياري از ناهنجاري هاي اجتماعي و رواني قابل درمان است اما همچنان ترس از برچسب خوردن باعث عدم توجه به اين مقوله مي شود.

46