«احمدینژاد یک پدیده است یا فرد؟» این عنوان یادداشتی است که «دکتر سعید الشهابی» روزنامهنگار و نویسنده بحرینی مقیم لندن در روزنامه «القدس العربی» منشر کرده و در آن به بررسی پیشینههای فکری موافقان و مخالفان محمود احمدینژاد پرداخته و کنشها و واکنشهای قبل و بعد از سفر رئیس جمهور کشورمان به لبنان را واکاوی کرده است.
به گزارش خبرآنلاین، الشهابی مینویسد: تعداد زیادی از مردم جهان عرب او را دوست دارند و تعدادی نیز با او دشمناند. تهیدستان و انقلابیون دوستدار او هستند و دارندگان منافع و مناصب با وی در ستیزند. وی دگرگونی در مناصب ایجاد کرد؛ منصب را از ابزاری برای استعلا و تکبر خارج ساخته است.
سعید الشهابی که هرچندگاهی از شبکه ماهوارهای «الکوثر» و «العالم» به حمایت نظری از جمهوری اسلامی در گفتوگو با معاندان و مخالفان میپردازد در ادامه میافزاید: سخنان احمدینژاد به ویژه برای کسانیکه او را تحمل نمیکنند و گفتمانش را تحقیر و به جایگاهش توهین میکنند، بسی حایز اهمیت است.
وی با اشاره به سفر اخیر احمدینژاد به لبنان نوشته است: سفر وی به لبنان با اهتمام و استقبال گسترده رسمی و رسانهای غرب روبرو شد و واکنشهای متباینی را با توجه به اموری از قبیل؛
یکم: حساس بودن وضعیت لبنان و پیچیدگی شرایط مذهبی و سیاسی و هممرز بودن با رژیم صهیونیستی
دوم: رقابت فشرده برای نفوذ در منطقه رقابتی که دارای مصادیق سیاسی و ابعاد دیپلماتیک است
سوم: تحریمهای غرب بر علیه ایران به سرکردگی آمریکا و به بهانه سلاح هستهای
و چهارم: گفتمان صریح، مبارزهطلبانه و عدم ملاحظه خطهای قرمز نسبت به اسرائیل ویژه احمدینژاد در پی داشته است.
وی مینویسد: این عوامل در ساختن یک رخداد و رویداد بزرگ از این سفر دخیل و موثر بوده و کمتر برای یک رهبر یا رئیسجمهور یا نخستوزیر عربی این چنین اتفاقی افتاده باشد.
الشهابی احمدینژاد را پدیدهای کمتر قابل فتوکپی یا تکرار توصیف کرده و مینویسد: تکرارناپذیری این مرد در شجاعت اوست که احیانا از حد و مرز خارج میشود و برخی مواقع هدف و غایت آن واضح نیست و در مواردی تبعات سنگینی از گفتمانش حاصل میشود.
وی به انتخابات سال گذشته ریاست جمهوری در ایران میپردازد و بر این باور است که این انتخابات رویارویی دو جریان که نخست درپی بازگرداندن وجهه انقلاب اسلامی و درخشش آن و دیگری به دنبال تبدیل و دگرگونی ایران به عنوان یک کشور تازه صنعتی در رکاب سلطه غرب بود.
وی گفتمان احمدینژاد را منحصر به فرد خواند و گفته که این گفتمان فقط از رهبری برمیآید که چشم انداز برای آینده دارد و پروژهای را تاسیس میکند که اعتماد راسخ به حق و نیاز به حاکمیت عدالت اولویت آن است. شکی نیست که برخی عربها و مسلمانان این دیدگاه و رویکرد را «غیر واقعی»، «غیر دیپلماتیک» یا «عوام فریبی مضر» تلقی میکنند.
نظر شما