سپیده سعیدی: این روزها خیابان‌های شهر حال و هوایی دیگر به خود گرفته‌اند و رنگ‌ها معنا و مفهوم سیاسی پیدا کرده‌اند. در این میان جوانان پرجنب و جوش بسیاری در گوشه و کنار خیابان‌ها و محله‌ها به چشم می‌خورند که گاه به بحث با یکدیگر می‌پردازند و گاه فریادشان خبر از درون پراز غوغای آنها می‌دهد اما دکتر سیما فردوسی این واکنش‌ها را نوعی هیجان‌زدگی توسط جوانان می‌داند. اظهارنظرهایی که باید به گوش همه برسد.
خانم دکتر، به نظر شما این رفتار انتخاباتی است یا فرصتی برای واکنش‌های جمعی؟
می‌تواند هر دوی آنها باشد اما به نظر می‌رسد رفتاری که این روزها از مردم به ویژه جوانان بروز داده می‌شود، نوعی هیجان‌خواهی است. هیجان‌خواهی هم بیشتر خصوصیات رده سنی جوانی است، رفتارهایی که از یک فرد میانسال به هیچ‌عنوان بروز داده نمی‌شود. این نوع هیجان‌ها و رفتارهای پرشور و نشاط را در بسیاری از مواقع از جوان‌ها دیده‌ایم.
مثلاً در برنامه‌های فوتبال هم شاهد این رفتارها هستیم. منظورتان همین است؟
بله، این رفتارها را فقط در برنامه‌های فوتبال می‌بینیم که جوانان مانور می‌دهند، با هم به بحث و جدل می‌پردازند و حتی بر سر هم فریاد هم می‌کشند.
می‌خواهید بگویید که ما این فضا را همیشه داشته‌ایم؟
اتفاقاً نه، هیجان جوانان در بسیاری از مواقع بروز داده نمی‌شود و این فرصت تازه‌ای است که امسال برای اولین بار به جوانان داده شده است. برای آنها هم تازگی دارد این مسئله که به راحتی می‌توانند به بحث و بررسی مسائل سیاسی روز کشور در میان مردم بپردازند و حتی به راحتی ابراز عقیده و عرض‌اندام کنند.
آیا جوانان همیشه به داشتن چنین فضایی نیاز دارند؟
اگر همیشه چنین فضایی در اختیار جوانان قرار داده شود، آنها در چنین مواقعی این رفتارها را از خود بروز نمی‌دهند. بسیاری از جوانان درپی بروز هیجانات درونی خود نیستند و برای خودشان ایدئولوژی خاص و هدفی را دنبال می‌کنند که قابل تقدیر است. جوانانی که طرفدار کاندیدایی هستند که می‌خواهند با بحث و تبادل نظر جلب رأی کنند، آنها نباید سرکوب شوند اما در بسیاری مواقع ما شاهد هستیم فرصت‌هایی بدیهی را هم به جوان‌ها نمی‌دهیم.
بسیاری از این تجمع‌ها و اظهارنظرها مثلاً 2 بامداد صورت می‌گیرد، آن هم در خیابان‌ها. آیا باز هم می‌توان این مسئله را طبیعی خواند و اینکه جوانان در حال بروز هیجانات طبیعی هستند؟
اگر هدف طرفداری از یک کاندیدا باشد و یا رسیدن به هدف سیاسی، می‌توان آن را در فضایی آرام با متانت مطرح کرد و نیازی به این ساعات و فضاهای غیرمتعارف نیست. این تیپ برخوردها صرفاً دفاع و تبلیغ نیست معمولاً اولویت با هیجان‌خواهی است.
گاهی طرفداران کاندیدا، آرامش و خویشتنداری خود را از دست می‌دهند و با پرخاشگری با هم برخورد می‌کنند. این واکنش هم می‌تواند نوعی هیجان‌خواهی باشد؟
معمولاً در این فضاها به وضوح شاهد خشونت هم هستیم، یعنی همانطور که شما گفتید آرامش و خویشتنداری جای خود را به خشم و فریاد می‌دهد. این اتفاق‌ها تنها در صورتی رخ می‌دهد که فضا غیرهوشیارانه رهبری شود.
حضور در خیابان، خود اقدامی بی‌محاباست. چگونه می‌توان با این اقدام به احتیاط اندیشید؟
ببینید، بسیاری از افراد هستند که به رئیس‌جمهور و این جناح و آن جناح نمی‌اندیشند. آنها به دنبال فرصتی برای مخدوش کردن وضعیت در جوامع هستند، دشمنانی که در بیرون گود نشسته‌اند و می‌خواهند از این وضعیت سوءاستفاده کنند، می‌آیند و فضا را متشنج می‌کنند، اختلال به وجود می‌آورند و جوانان را هیجان‌زده می‌کنند تا درگیری به وجود آید. این مسائل را باید جوانان خودشان رهبری کنند.
در چنین مواقعی چه پیشنهادی به جوانان می‌دهید؟
ابراز عقاید سیاسی حق جوانان است اما نباید فضای آرام سیاسی را از بین ببریم. جوانان بهتر است طرفدار هر کدام از کاندیداها که هستند، برای جلب بیشتر آرای مردمی، خود را اهل تفکر نشان دهند نه انسان‌های پرخاشگر. باید نظرات خود را آزادانه و روشنفکرانه بیان کنند. انتظار می‌رود یک جوان خوش‌فکر و هدفمند رفتاری متین داشته باشد و شأن ایرانی‌اش را با تمدنی چندهزار ساله حفظ کند. بهتر است جوانان عادت کنند در جامعه رفتار سیاسی‌شان را بروز دهند اما متعادل و منطقی و به دیگران عقاید کاندیدای مورد نظر را بشناسانند و شناخت را در دیگران ایجاد کنند.
به نظر می‌رسد رفتاری که این روزها از مردم به ویژه جوانان بروز داده می‌شود، نوعی هیجان‌خواهی است.
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 10299
نظر شما