در این میزگرد محورهای مهمی چون نفت خزر، موانع پیش روی تعیین رژیم حقوقی مورد توافق خزر، دیدگاه های کشورهای ساحلی خزر در مورد تقسیم بستر و آب های فوقانی خزر، اختلاف نظر میان طرفداران دیدگاه های حداقلی و حداکثری در مورد تقسیم خزر و مبانی استدلالی هر یک، بررسی مسائل جغرافیایی خزر، پیش بینی آینده خزر، ارزیابی تاثیر مسائلی چون برنامه هسته ای ایران و تحریم ها بر روند حقوقی تعیین رژیم حقوقی خزر و مسائل قابل توجه دیگری به بحث گذاشته شد.
پیشنهاد کنوانسیون سوم حقوق دریاها با موضوع «دریاهای بسته و نیمه بسته» که از سوی داوود هرمیداس باوند در سال 1976 مطرح شد به تصویب این کنفوانسیون رسید. دکتر مجتهدزاده هم اکنون کتابی را با نام «نگاهی به روند شکل دادن به منافع ملی ایران در دریای خزر» در دست تدوین دارد که در واقع، مشتمل بر خاطرات و دیدگاههای وی در موضوع دریای خزر است.
دو شرکت کننده این میزگرد با دو دیدگاه کاملا متفاوت این مسائل را مورد ارزیابی قرار دادند.
در این میزگرد داود هرمیداس باوند با بیان اینکه در خصوص سهم ایران از خزر سهم پنجاه درصد مطرح نیست ولی با اجبار بحث دریای خزر به پنجاه درصد می رسد گفت: در این سال ها برخی کشورها به وجود آمدند و خواستار حق و حقوق شدند.
پیروز مجتهد زاده نیز در پاسخ تاکید کرد: شوروی یک فدراسیون بود. یعنی مجموعه ای از کشورها؛ بنابراین کشوری به وجود نیامد بلکه این کشورها بالقوه پیش از این بودند. پس در خصوص دریای خزر هیچ گاه بحث پنجاه درصد مطرح نیست.
وی در ادامه گفت: اگر بیست درصد، سی درصد یا هر قدر سهم از دریای خزر بخواهیم بدون توافق با کشورهای همسایه نمی توانیم کسب کنیم. حتی اگر به دادگاه های بین المللی برویم.
مجتهدزاده گفت: شکل دریا، ساحل، مقرارات بین المللی و توافق با کشورهای همسایه از جمله عوامل تاثیر گذار بر تقسیم سهم استفاده از دریای خزر است.
در ادامه این میزگرد دکتر باوند در پاسخ به این سوال که چرا کشورهای همسایه خزر حاضر نیستند روی یک میز نشسته و توافق کنند، گفت: واقعیت امر تعهدات قراردادی است که با مقتضیات زمان باید مد نظر قرار بگیرد. معتقدم اگر طول ساحل مبنا باشد دیگر این بحث ها معنی ندارد. اگر هم بر اساس مسایل بین المللی بررسی شود سهم ما بیش از بیست درصد است.
مجتهدزاده نیز گفت: باید در خصوص دریای خزر تکلیف ملی خود را روشن کرده و از این موضوع استفاده سیاسی نکنیم. اول باید حق و حقوق خود در خصوص دریای خزر را مشخص کرد و تنها نگفت که پنجاه درصد از دریا از آن ایران است.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: نفت خزر از نظر اقتصادی وقتی صرفه اقتصادی دارد که داخل منطقه استفاده شود. چرا که چند برابر نفت دریای جنوب هزینه دارد.
شرح کامل این میزگرد را فردا در خبرآنلاین بخوانید.
نظر شما