به گزارش خبر آنلاین، او در پاسخ به سوال یکی از کاربران که نظرش را درخصوص آقای مشایی پرسیده بود، گفت: «قاعدتا از آدم‌هایی که در کار فرهنگی‌اند در مورد سیاسیون نمی‌پرسند. شناختی که من نسبت به آقای مشایی دارم بیشتر فرهنگی است و بسیار علاقمند است که فرهنگ رشد درست داشته باشد»
او در ادامه آرزو کرد: «ای کاش خیلی از آدم‌ها مثل آقای مشایی به فرهنگ ایرانی - اسلامی علاقمند بودند. اول وقت نماز میخواندند و شاهنامه را هم با دستکش بلند نمی‌کردند.»
رئیس سابق مرکز موسیقی صدا و سیما، در پاسخ به سوال دیگری که از تمهیدات آتی فرهنگستان هنر درخصوص موسیقی پرسیده بود، با اشاره به «کسانی که از خدا متعصب‌ترند» توضیح داد: «خدا یک جوازهایی داده اما بعضی از بزرگوارانی که ما در این عالم باهاشان روبرو هستیم- مدیرانی که دست‌اندرکارند و خودشان هم می‌دانند که منظور من چیست و کیست؟-چیز دیگری می گویند. ما یک رنج‌هایی کشیده بودیم و کار به یک جاهایی رسیده بود و ما داشتیم یک موقعیتی را احراز می‌کردیم و یک چیزی به تصرف مسلمانان ما در می‌آمد. بعضی از دوستان ما که علاقه‌شان به بهشت از ما بیشتر بود، اجرشان برای رسیدن شاید کمتر، این بساط را به هم ریختند.»
وی به سوال کاربر دیگری که پرسیده بود استاد معلم چرا دیگر مثنوی نمی گویند؟ اینگونه پاسخ گفت: «ما از شعر به ضرورت استفاده کردیم نه برای تفریح و نه برای تفرج. بلکه مسائلی که باید گفته می‌شد را یادآور شدیم.زمانی مثنوی می گفتیم و همه را هم چاپ نکردیم.»
عضو اسبق شورای شعر وزارت فرهنگ و ارشاد، درخصوص ارتباط «شعر و کار فرهنگی» با «تصدی پست دولتی» توضیح داد: «چرا هنرمند و شاعر نباید پست دولتی داشته باشد در حالیکه پیغمبر(ص) رئیس مدینه بود و امیر المونین علی(ع) که در فصاحت و بلاغت و خیلی هنرهای دیگر سرآمد همه بشریت بود، حاکم کوفه و همه کشورهای اسلامی بود؟ و این منافاتی ندارد. افلاطون گمان می‌کرد که حکیمان باید حاکم باشند یا حاکمان باید حکیم باشند، در صورتی که فکر می کنم بهتر بود می گفت: شاعران باید حاکم باشند یا حاکمان شاعر.»
ادب حلقه گم شده مجالس عزاداری/مشروح گفتگو با علی معلم دامغانی شاعر و رئیس فرهنگستان هنر
/ر
نظر شما