سعید نوایی: رویه این روزهای سخنگوی دولت این سوال را ایجاد کرده است که آیا پرهیز الهام در مقام سخنگوی دولت از حضور در جمع خبرنگاران و افزایش سخنرانیهای تبلیغی، استراتژی جدید دولتمردان است یا شیوه جدیدی از شفافسازی عملکرد دولت و پاسخگویی به افکار عمومی جامعه؟
بر هیچ کس پوشیده نیست که در آغاز به کار دولت نهم، مسوولیتی به نام سخنگویی دولت نزد رییس جمهور منتخب معنا نداشت اما با افزایش فشارهای رسانهای و حجم سوالات انتقادی، بالاخره دولت مجبور شد برای خود سخنگو انتخاب کند و آن فرد کسی نبود جز نزدیکترین همفکر احمدینژاد یعنی غلامحسین الهام. البته او پیش از این نیز ریاست دفتر احمدینژاد را بر عهده داشت و همزمان عضویت در شورای نگهبان را نیز عهدهدار بود. با این وجود، گویا در ابتدای کار دولت، کسی که بیشتر از بقیه با افکار احمدینژاد آشنایی داشته باشد پیدا نمیشد و بنابراین این دو مسوولیت مهم بر عهده وی گذاشته شد. هر چند که این پایان مشاغل الهام نبود و او که سابقه سخنگویی قوه قضائیه را نیز در پرونده داشت با مرگ ناگهانی جمال کریمیراد، به عنوان وزیر دادگستری به مجلس معرفی شد و موفق به کسب رای اعتماد شد و پس از چندی با رفتن سردار نقدی از ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز او از سوی رییس جمهور جایگزین شد.
حضور همزمان الهام در این مشاغل، کم کم باعث افزایش انتقادات به دولت شد تا جایی که نمایندگان مجلس هفتم طرحی را به تصویب رساندند که طبق آن عضویت در شورای نگهبان شغل محسوب میشود و حضور همزمان در دو شغل ممنوعیت قانونی ایجاد میکند. این طرح با وجود اینکه در شورای نگهبان رد شد، باعث ارسال نامه استعفا از مشاغل دولتی از سوی الهام برای احمدینژاد شد. رییس جمهور ضمن رد این استعفا خطاب به وی نوشت: «ای برادر توکل کن و تحمل.»
اما این پایان ماجرا نبود؛ حجم انتقادات نسبت به اطلاعرسانی در دولت تا جایی بالا گرفت که حتی رهبر معظم انقلاب هم در جلسه ای به دولت تذکری دادند.
برخی معتقدند چند شغله بودن غلامحسین الهام که سخنگوی دولت، وزیر دادگستری، عضو حقوقدان شورای نگهبان، رئیس ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز ، عضو شورای سیاستگذاری و نظارت بر انتشار اندیشههای رئیس جمهور و ... است، باعث شده تا وی نتواند در جلسات هفتگی اش با خبرنگاران حاضر شود و بجای گفتوگو با خبرنگاران و پاسخ گفتن به مسائلی درباره دولت، ترجیح دهد در جمعی مانند دانشجویان دانشگاه امام صادق حاضر شود و به سوالات پاسخ دهد.
حال سوال اینجاست که آیا انفعال در حوزه سخنگویی دولت و سپردن افکار عمومی به بازار اخبار و شایعات رسمی و غیر رسمی و ایفای وظیفه سخنگویی دولت از سوی افرادی که مسوولیتی در این باب ندارند، قابل توجیه است؟
آب حوض هم میکشیم!
الهام در برابر مساله چند شغله بودن خود اینگونه دفاع میکند:«حجم کارهای وزارت دادگستری به اندازه یکی از اداره کل های وزارت کشور هم نمی شود. ستاد مبارزه با قاچاق هم کار عملیاتی ندارد و تنها هماهنگ کننده است. شغل من معلمی است و چون دیناری بابت این مسوولیتها دریافت نمیکنم پس کارم شغل محسوب نمیشود.»
وی که مهرماه امسال در دانشگاه شاهد سخن میگفت، ادامه داد:« به هر حال اگر روزی همه اینها را بگیرند من اینجا میآیم تدریس میکنم. اگر دانشگاه شاهد رییس خواست، ریاست دانشگاه را به عهده میگیرم.» وی سپس با خنده گفت: «رییس دانشگاه میشویم، آب حوض میکشیم.»
او در جمع دانشجویان دانشگاه امام صادق (ع) هم اینچنین درباره موضوع چند شغله بودن خود پاسخ میدهد: « در این مورد از من نباید سوال کنید، چرا که تمام مشاغل کلیدی که دارم را با رای مجلس گرفتهام و اگر اشکالی در این زمینه وجود دارد متوجه هر سه قوه است؛ چراکه برای عضویت در شورای نگهبان از طرف رییس قوه قضاییه معرفی شدم و از مجلس رای اعتماد گرفتم.»
الهام در این سخنرانی، وظیفه سخنگویی را فراموش میکند و در نقش یک هوادار حزبی در مقام پاسخگویی به هاشمی رفسنجانی برمیآید و میگوید: «همانها که میگویند عشق ما ولایت فقیه است، علم علیه ولایت فقیه بلند کردهاند.» البته او هیچ مدرکی برای ادعای خود ارائه نکرد.
درباره کردان
موضع الهام درباره مدرک کردان و مباحث مربوط به آن نیز شنیدنی است:«احمدینژاد نه از مدرک کردان حرف زده و نه از آن حمایت کرده و نه به آن اعتبار داده. احمدینژاد مدارک خریداری شده را کاغذ پاره میداند و در واقع باید گفت که مدرکگرایی ارزشی ندارد و طبق گفته شهید بهشتی مدرک کاشف از صلاحیت است نه صلاحیت.»
او اقدام احمدینژاد برای معرفی کردان به مجلس را چنین توجیه میکند: «احمدینژاد مدیر شناخته شدهای را پیدا کرده و این اصرار بر اشتباه نیست و باید گفت این شیوه برای کردان قابل تحلیل است. آیا کردان در این 30 سال مدیر رده بالا نبوده؟ آیا در دانشگاه استاد نبوده؟ آن هم در جای معتبری مثل دانشگاه آزاد اسلامی.»
و اما پول نفت!
الهام در جمع دانشجویان دانشگاه امام صادق درباره پول نفت هم پاسخ داد. رئیس جمهوراحمدینژاد که در تبلیغات انتخاباتی خود اعلام کرده بود که پول نفت را بر سر سفره مردم میآورم اما با گذشت یک سال از انتخابش به کلی شعار خود را تکذیب و خود را از آن مبرا کرد تا این مساله به طنز محافل عمومی و خصوصی تبدیل شود. الهام این مساله را چنین پاسخ داد:« پول نفت باید صرف سرمایهگذاری و زیرساخت شود و شما در این خصوص حجم هزینههای عمرانی دولت را با دولتهای قبل و همچنین خرج اعتبارات جاری دولت با هزینههای عمرانی آن مقایسه کنید.» البته او هیچ پاسخ قانع کنندهای درباره دلیل تکذیب این شعار توسط احمدینژاد ارائه نکرد.
همه دفاعیات
غلامحسین الهام در میان دانشجویان دانشگاه امام صادق(ع) گفت که «در ده سال اخیر وزارت دادگستری از حیز وجود ساقط شد» و در توجیه مشاغلش تاکید کرد که « اگر من از شورای نگهبان بروم یک جوان بیکار جای من مینشیند؟ » و در مقام دفاع از دولت گفت که « عمده هزینهای که احمدینژاد میپردازد مربوط به شجاعت در نظام اداری است» و « دولت و احمدی نژاد، مشایی نیست» و « حلقه مشاوران احمدینژاد باز است»...
باید دید سخنگوی دولت برای پاسخ به انتقادات از عملکرد دولت که این روزها در تاخیر ارائه لایحه بودجه به مجلس خودنمایی می کند، آیا روش ارتباط مستقیم با خبرنگاران را برمیگزیند و یا همچنان به سخنرانیهای خود تا انتخابات بعدی ریاست جمهوری ادامه خواهد داد؟
نظر شما