امروز دوازدهم فروردین است. متاسفانه نمی‌دانم چه شد که دوازده فروردین که یکی از معنادارترین روزهای تاریخ ملت ایران است کمتر دیده و پیرامون آن سخن گفته شده و ارزشهای آن مورد بحث قرار گرفته است. شاید یکی از دلایل آن قرار گرفتن در تعطیلات نوروزی و شاید هم بی توجهی عده ای که علاقه ای به صندوق رای ندارند به بار معنایی این روز است.
ما اکنون در این ایام نوروزی، وارد چهلمین سالگرد تاسیس جمهوری اسلامی می شویم.این یک جشن "تاسیس " است نه تخریب .چهل سال پیش در نخستین نوروز آزادی ملت ایران ودر نخستین بهار رهایی از دیکتاتوری ،ملت ما نیروی سازندگی و"تاسیس گری" خود را در جریان یک رفراندم با شکوه ملی به نمایش گذاشت.
کدام انقلاب را در تاریخ معاصر سراغ داریم که انقلاب وانتخابات را به این زیبایی با همدیگر جمع کند؟ جمهوری اسلامی از میان گل ولای یک نبرد مسلحانه زاده نشد،این مولودی مبارک بود که در زهدان پاک ومشروع ومنزه یک رفراندم متولد شد.
انقلابی که رهبری آن با شعار محوری "رژیم غیر قانونی شاه" به مصاف دیکتاتوری رفت،در فردای پیروزی خود نیز جنبه ایجابی همین گفتار را به نمایش گذاشت وپایه های مشروعیت خود را بر زمین سفت واستوار رفراندم وانتخابات ها بنا نهاد.
این رفراندم چیزی نبود جز انعقاد یک قرار داد اجتماعی عظیم. میان شعار "یک ملت یک دولت آن هم به رای ملت" که مردم انقلابی ما در شرایط حکومت نظامی وخفقان سر دادند با رفراندمی که در فردای پیروزی انقلاب برای تایید آن گزاره اساسی وبنیانی برگزار شد،فاصله زیادی نیست.اگر در نخستین سال پیروزی انقلاب ما یک رفراندم وچهار انتخابات داشتیم باید این را در روح دموکراتیک انقلاب جستجو کرد. انقلاب ما فاصله ومرز های عبور ناپذیر میان انتخابات وانقلاب وآزادی را برداشت ویک مفهوم تازه از هویت ملی عرضه کرد. مفهوم نوروزی هویت ملی وجمهوری اسلامی در نخستین نوروز تاسیس جمهوری اسلامی تجلی یافت.اما این یک نوروز مستمر است.پیمان وقرارداد اجتماعی جمهوری اسلامی باید در هر مقطعی متناسب با نیازهای نوین ومقتضیات زمانه در معرض نوسازی قرار بگیرد.انقلاب ما انقلاب نوروز شدن به روز شدن ملت ایران بود و ما باید این قدرت معنایی نوروز را در روح جمهوری اسلامی بدمیم.
نوروز یعنی آغازی دوباره یعنی نوسازی یعنی صلح با انسان ها وبا طبیعت.ما باید این مفاهیم را باید در ۱۲ فروردین و۱۳ فروردین به دوشکل مختلف در معرض غنی سازی مضمونی ومعنایی قرار دهیم .یعنی باید عید خودمان را مضاعف کنیم.جشن رفتن امر کهنه را با تولد یک امر جدید پیوند بزنیم. ما باید به گونه ای از نوروز واز نوروزی شدن ملت ایران در ۱۲ فروردین سخن بگوییم وعمل بکنیم که فرزندان ما در مقابل تبلیغات بدخواهان مصون بشوند وهیچ ندایی برای بازگشت ارتجاعی به عقب در این کشور ودر میان نسل جوان خریدار نداشته باشد.
۱۲ فروردین یعنی تجلی اراده معطوف به تاسیس، یعنی قدرت تاسیس گری ملت ،یعنی روزی که حق تعیین سرنوشت هر نسل به دست آن نسل،پشتوانه قانونی یافت و به یمن یک رفراندم باشکوه تثبیت شد.
آنچه که وظیفه ما در فردای چهل سالگی است حفاظت از صندوق رای به مثابه دستاورد انقلاب بزرگ ملت ایران است.
ما در این چهل سال باید نهاد های پیشاوپساصندوق رای را غنی میکردیم ، چرا که رمز بقای ما همین صندوق ها هستند . نو شدن ها و حق انتخاب نسلی که در سایه رای و صندوق رای معنا می یابد . ما چهل سال پیش که صندوق رای را در جامعه استبداد زده بنا نهادیم . در امتداد آن می باید شرایطی پدید می آوردیم که جامعه بتواند به سهولت بیشتر دیدگاه خود را به ثمر بنشاند. نهادهای اجتماعی که متضمن حضور سلایق مختلف در صندوق های رای شود. نهادهایی که بتوانند بعد از هر انتخاب بر نتیجه آن آزادانه نظاره کنند و این ثمره مولود انقلاب اسلامی را گرامی بداریم .راه ورود به صندوق رای را باریک نکنیم چرا که تاثیرگری صندوق دوام دهنده جمهوری اسلامی هم خواهد بود.
* استاد دانشگاه و وزیر سابق تعاون، کار و رفاه اجتماعی
۶۴۲۳۱
نظر شما