رقابت زمانی ایجاد می‌شود که قدرت رقابت میان بازارها وجود داشته باشد، برخی با استناد به اینکه بانک‌ها باید دوباره وارد بازار رقابت برای جمع آوری نقدینگی و کنترل وضعیت اقتصادی شوند، از افزایش نرخ سود بانکی دفاع می‌کنند این در حالی است که در واقعیت چنین قدرتی وجود ندارد. سودآوری با بازارهای دیگر نیز این قدرت را از بانک‌ها سلب کرده است. وقتی سودآوری بازارهای دیگر از صد در صد فراتر می‌رود و آمارهای رسمی به طور متوسط میزان سودآوری بازار ارز را ۱۸۰ درصد و بازار سکه را در همین محدوده و بازار مسکن را کمی بالاتر از ۱۲۰ درصد ارزیابی می کنند، چطور می‌توان بانک‌ها را وارد چرخه رقابت کرد؟
آیا بانک‌ها می توانند نه صد در صد، ۵۰ درصد به سپرده ها سود پرداخت کنند؟ طبیعی است که پاسخ منفی است و در نتیجه نمی‌توان بانک را در این گردونه به حساب آورد.
آنچه مسلم است اینکه در فضای فعلی بهتر آن است که بانک ها از گردونه رقابت خارج شوند و کنار بمانند و بانک مرکزی نیز به جای برررسی این موضوع، سفت و سخت اصلاح نظام بانکی را در دستور کار قرار دهد تا بتواند بحران زیان انباشته بانک‌ها را حل کند و به قول آقای همتی، رییس کل بانک مرکزی مشکل بانک‌های ناتراز را حل کند.
بی‌تردید افزایش سود بانکی به بحران بانک‌ها دامن می زند و اتفاقا سبب خواهد شد اقتصاد ایران با مشکلات متعددی، ناشی از رشد نقدینگی از یک سو و همچنین افزایش زیان بانک‌ها از سوی دیگر روبرو شود.
شاید بهتر باشد آنها که درباره تغییر سود بانکی سخن می‌گویند، به موضوع راهکارهای مهار تورم بپردازند چرا که معتقدم در این فضا تغییر نرخ سود بانکی، چه افزایش و چه کاهش هیچ کارکرد مثبتی برای اقتصاد ایران نخواهد داشت و در این وضعیت حساس مجالی برای کار بی‌ثمر نیست.
* کارشناس اقتصادی
۲۲۳۲۲۳
نظر شما