علی بیگدلی، کارشناس امور بین الملل، در گفتگو با خبرآنلاین، با اشاره به فشارهای داخلی و خارجی که به وزارت نفت وارد می‌شود، در پاسخ به سوالی مبنی بر ارزیابی وی از هم جهتی فشارهای راست افراطی در غرب و منتقدان داخلیدر مورد وزارت نفت گفت: در این میان باید به یک تمایز مهم توجه داشت، راست افراطی در غرب مخالف پایه‌ای حکومت‌های موجود است و تا حدودی اپوزیسیون محسوب می‌شود. درنتیجه یک نگرش ایدئولوژیک خاص دارند اما در ایران روحیه پراگماتیستی بر این طیف حاکم است و تصمیمات آنی می‌گیرند.
وی افزود: اختلاف با زنگنه قطعا دلیل شخصی ندارد، او اکنون نوک پیکان دولت است و حمله به او، حمله به دولت روحانی است. در این میان هدف قرار دادن زنگنه به عنوان وزیر حوزه‌ای که بیشترین فشارها را از تحریم‌های بین‌المللی متحمل می‌شود، نوعی حمله به پاشنه آشیل اقتصاد ایران یعنی نفت و حتی برجام است.
بیگدلی با اشاره به دیدار هیاتی از نمایندگان مجلس با بابک زنجانی تاکید کرد: آنها برای فشار به دولت و زنگنه به دیدن فردی رفتند که با وجود سرقت منابع کشور و زیر چوبه دار بودن، وزیر نفت را تهدید می‌کند و مدعی می‌شود جای او و زنگنه عوض خواهد شد!
وی با انتقاد شدید از شرایط کنونی گفت: وقتی جنگ اقتصادی تمام عیاری علیه ایران در گرفته چطور می‌شود در داخل عده‌ای به هدف مخالفان ایران و اعمال‌کنندگان تحریم حمله کنند و دولت را در تنگنا قرار دهند.
بیگلدلی اضافه کرد: زنگنه زیر فشار می‌رود تا مخالفان افراطی دولت بتوانند ناکارآمدی را در بوق و کرنا کنند. البته نمی‌گویند عامل این بحران چیست و چگونه خواسته و ناخواسته آب در آسیاب تحریم‌کنندگان و مافیای مترصد بازگشت به فروش نفت می‌ریزند.
این کارشناس اقتصاد بین‌الملل گفت: آمریکا با تشخیص نقطه شعف ایران یعنی نفت، در صدد تحریم نفتی برآمد، حالا عده‌ای در داخل تیشه بر ریشه درآمدزاترین وزارتخانه ایران می‌زنند در حالی که در ظاهر سنگ دور زدن تحریم را به سینه می‌کوبند اما در عمل نشانه هر دو یکی است، وزارت نفت و شخص زنگنه.
این کارشناس بین الملل با اشاره به صحبت‌های وزیر نفت در وین گفت: ایشان دو نظر کلی داشتند، یکی اینکه اوپک از دست سلطه یکجانبه آمریکایی خلاص شود و دیگری حفظ وحدت اعضای آن مانند گذشته است. متاسفانه وضعیت به گونه ای است که اکنون این دو خواسته امکان عملی شدن ندارند و حوادث خلیج فارس و جهت گیری های متضاد عملا فضای تحقق به خواسته هایی از این دست را از بین برده است.
این مدرس دانشگاه با اشاره به کانال مالی اروپا گفت: از همان روزهایی که این بحث به راه افتاد، ابهاماتی در مورد آن وجود داشت. البته اروپایی ها از ابتدا آب پاکی را روی دست طرف ایرانی ریخت و اعلام کرده بودند این کانال نمی‌تواند همه خواسته‌ها و انتظارات ایران را تامین کند.
او با اشاره به خرید یک میلیون بشکه نفت و مراودات بانکی ایران و اروپا پیش از تحریم های آمریکا گفت: این دو به عنوان مطالبات اصلی ایران مطرح شده ولی در اروپای لیبرال، بنگاه ها بر اساس منافع خود تصمیم می گیرند و کمتر بنگاهی حاضر است به جای بازار پر سود و کم نوسان امریکا به بازار کاملا متفاوت ایران بیاید. درنتیجه اینستکس کانالی است برای پاسخ های محدود با امکاناتی مشخص که در شرایط ویژه در اختیار ایران قرار می گیرد تا با جهشی اندک انگیزه حاکمیت را برای باقی ماندن در برجام تقویت کند.
وی گفت: در چنین شرایطی خلع سلاح کسانی که در پیکان نبرد با تحریم‌ها ایستاده‌اند، چه معنایی را به جامعه منتقل می کند؟ چگونه می‌توان برداشت خوبی از این اتفاقات داشت در حالی که فرماندهان جنگی ایران یکی پس از دیگری با حملات شدید منتقدان داخلی روبرو میشوند و در نتیجه در عرصه بین الملل نیز دست ایران برای مقابله با بحران بسته می شود در حالی که در ادبیات بین المللی در جنگ اقتصادی نباید تن به چند دستگی داد.
وی تصریح کرد: ایران باید با ابزار رایزنی و فشار سیاسی از اینستکس بهره ببرد چرا که شکست اینستکس یعنی خروج گام به گام از برجام و این به معنای برداشتن موانع از مقابل پای ایالات متحده برای ایجاد اجماع دوباره جهان علیه ایران است. این کار را برای ایران هم دشوار خواهد کرد و اروپایی ها نیز چنین چیزی نمی خواهند ولی فعلا امکان بیشتری هم ارائه نمی‌دهند.
این کارشناس بین الملل در مورد اظهارات وزیر خارجه در روز صنعت که به کاهش وابستگی ایران به دلار شده است، تاکید کرد: گرچه کاهش وابستگی قابل فهم و اجرایی است اما در جهان امروز تنها دو ارز برای اغلب معاملات و مبادلات کارایی دارند، یورو و دلار. با وجود اظهارات برخی مقامات روس و چین برای استفاده از ارزهای جایگزین، فعلا این گفته ها هیچ پایه مادی نیافتند. به همین دلیل است که پیمان شانگهای نیز علی رغم وعده هایی که در این حوزه داشت، عملا کاری از پیش نبرده و همچنان یورو و دلار بر مبادلات جهانی سایه انداخته اند. گرچه باید ضرورت این مساله برای را هم درک کرد و اکنون چاره‌ای برای مقامات کشور باقی نمانده که از ارزهای دیگر و ملی در روابط اقتصادی منطقه‌ای و فرامنطقه استفاده کنند.
۲۲۳۲۲۸
نظر شما