عضو ناخوانده در خانواده‌ها

ابوالفضل کریمی: امروزه برای بسیاری از پدران و مادران کامپیوترها تبدیل به یکی از اعضای خانواده شده‌اند. اعضایی که کودکان هر روز ساعت‌های بسیاری را در کنار آنها سپری می‌کنند و این در حالی است که پدر و مادرها هیچ‌گونه شناختی از آنها ندارند. معمولاً زمانی که در مهمانی‌های خانوادگی بچه‌ها به بحث در مورد بازی‌ها و نرم‌افزارهای کامپیوتری و سایت‌های اینترنتی می‌پردازند پدر و مادرها سریعاً از بحث خارج شده و به کناری رانده می‌شوند. بسیاری از آنها که اطلاع چندانی از کامپیوترها و کارآیی آنها ندارند به گمان این که این وسایل چیزی شبیه دیگر وسایل الکترونیکی مانند تلویزیون و رادیو هستند اقدام به خرید کامپیوتر برای کودکان خود می‌کنند.

یکی از دستاوردهای قرن جدید این است که کودکان سال‌های نه چندان دور که تمام روز خود را به بازی کردن در کوچه و خیابان و به دنبال توپ پلاستیکی بودند امروزه قسمت زیادی از روز خود را با کار کردن با یکی از پیچیده‌ترین تولیدات بشر می‌گذرانند.

معمولاً پدر و مادر‌ها هم که با ورود این وسایل الکترونیکی ساعت‌ها کودکان خود را در خانه نگه می‌دارند و دیگر مانند سابق نگران سپری کردن اوقات آنها در خارج از خانه نیستند از ورود آنها به محیط خانه استقبال می‌کنند. بسیاری از آنها تصور می‌کنند به این طریق فرزندانشان همیشه در کنار خانه و تحت نظارتشان هستند و به این ترتیب از بسیاری از صدماتی که ممکن است در محیط بیرون از خانه برای آنها پیش بیاید در امان هستند.
اما آیا به راستی این گونه است؟

آیا ساعت‌ها کار کردن فرزندان ما با وسایلی که بسیاری از ما حتی شیوه روشن و خاموش کردنشان را هم نمی‌دانیم کاملاً امن و بی‌خطر است؟

امروزه با گسترش روز‌افزون این تکنولوژی‌های جدید دسته خاصی از جرائم در حال شکل‌گیری هستند. جرائمی که یا به طور مستقیم از طریق استفاده از این تکنولوژی‌ها به وقوع می‌پیوندند و یا یکی از تبعات استفاده از آنها هستند.
جالب اینجاست که بسیاری از والدین که ساعت‌ها کودکان خود در مورد دوستانشان، محل زندگی و خانواده آنها بازخواست می‌کنند نمی‌دانند کامپیوترهایی که بی‌سرو صدا در گوشه‌ای از خانه قرار گرفته‌اند می‌توانند زمینه ناهنجاری‌های اجتماعی را برای فرزندانشان به سادگی فراهم کنند.

بسیاری از متخصصان امور خانواده معتقدند حال که پدر و مادرها شاید به کلی با این گونه وسایل بیگانه هستند می‌توانند با وضع چند قانون کمی از خطر بالقوه‌ای که ممکن است فرزندان را تهدید ‌کند پیشگیری کنند.
حال که این وسایل قسمت زیادی از زندگی کودکان را تشکیل‌ می‌دهند وضع این قوانین می‌تواند به امنیت فرزندان ما کمک کند.

در مرحله اول به فرزندان خود بفهمانید هیچ‌گاه حق ندارند اطلاعات شخصی خود را در هنگام کار با محیط اینترنت در اختیار کسی قرار دهند. به آنها هشدار دهید کسی که در محیط اینترنت و اتاق‌های گفت‌وگو خود را دختر یا پسر 15 ساله معرفی می‌کند شاید فرد فرصت طلبی است که به دنبال طعمه برای اعمال مجرمانه خود می‌گردد.

به آنها بگویید هیچگاه حق ندارند تصویر و یا فیلمی از خود را در محیط اینترنت در اختیار شخص دیگری قرار دهند. این کار بسیار خطرناک بوده و ممکن است در آینده آسیب بسیاری به آنان وارد کند.

به فرزندان خود بفهمانید هیچگاه حق ندارند با افرادی که از طریق اینترنت آشنا می‌شوند به صورت حضوری دیدار کنند. به هیچ عنوان تا این حد اعتماد نکنند که بخواهند به صورت رودر‌رو با او ملاقات کنند. بسیاری از کودکان و نوجوانانی که قربانی خشونت می‌شوند از طریق اینترنت اقدام به پیدا کردن دوست کرده بودند.

در آخر خود شما نیز سعی کنید اندکی با این وسایل آشنا شوید. حتی می‌توانید از فرزندان خود بخواهید شما را با کار با کامپیوتر آشنا کنند. شاید با این کار بهانه مناسبی برای ارتباط با نوجوانان خود پیدا کنید و اوقات خوشی را سپری کنید.

از این که شما هیچ آشنایی با این وسایل ندارید نترسید. با کمی حوصله می‌توانید به صورت ابتدایی کار کردن با آنها را بیاموزید و حتی به آنها علاقه‌مند شوید.