در این چند روز اول جشنواره چند فیلم کمدی دیدیم که البته ممکن است روی بعضی از آن‌ها اطلاق این ژانر با مسامحه صورت گرفته باشد: «ورود آقایان ممنوع» (رامبد جوان)، «عاشقانه‌های سرباز وظیفه رحمت» (پوریا آذربایجانی)، و «آفریقا» (هومن سیدی).
شخصا از هر سه این آثار لذت بردم که البته به معنای ضعف نداشتن‌شان نیست، اما راستش در این خفقان جدی‌گویی‌های سطحی و ذاتا مضحک (این عبارت جدی‌گویی مضحک هم برای خودش پارادوکسی هست ها!) که صاحبانشان اصرار دارند حرف‌های قلمبه‌سلمبه و گنده‌نمایانه را در لا‌به‌لای پلان‌ها و نماها و سکانس‌های آثارشان بزنند و غم خوردن‌شان را برای ارزش‌های انسانی و غیره را به رخ‌مان بکشند، تماشای این سه فیلم کم ادعا بسیار فرحبخش و مفید می‌نمود.
هومن سیدی در «آفریقا» داستان مشهور و قدیمی سه دوستی را که بر سر یافتن گنجی به هم نارو می‌زنند و عاقبت هم قربانی توطئه‌های یکدیگر می‌شوند با برداشتی بسیار شخصی، تبدیل به ماجرایی مهیج و در عین حال خنده‌آور کرده که به شدت یادآور فضاهای تارانتینویی و پرداختن به مایه‌های جفنگ زندگی است.
سیدی از دل یک نقشه جنایی، موقعیتی هزل آفریده و در عین حال مایه‌های اخلاقی کارش را بی هیچ شعارپردازی‌ای مطرح می‌کند و نتیجه هم می‌گیرد. آذربایجانی نیز با همین رویکرد کمدی سراغ یک داستان عاشقانه رفته و در مسیری که به تدریج رو به تلخی می‌برد، سادگی و بی‌غل و غشی شخصیت اصلی فیلمش را مرکز ثقل این دایره قرار داده است.
اما رامبد جوان که فیلمش رسما کمدی است، بعد از فیلم کمدی سال گذشته‌اش «پسر آدم دختر حوا» که توجه بسیاری از منتقدان را برانگیخت، امسال هم با «ورود آقایان ممنوع»، بار دیگر یک اثر خوش ساخت و منطبق با الگوهای متداول ژانرش ارائه داده که البته نباید نقش فیلمنامه پیمان قاسم‌خانی را در آن از یاد برد، همان طور که حضور کلیدی و اساسی رضا عطاران در فیلم بر موفقیت آن افزوده و پیش‌بینی یکی از گزینه‌های احتمالی اکران سال آینده را در کسب مقام پرفروش‌ترین فراهم آورده است.
همان طور که گفته شد ذکر این نکات به منزله این نیست که این سه عنوان واجد ضعف‌هایی سینمایی نیستند، ولی روحیه افسرده‌مان در اثر تماشای فیلم‌های بد و نهایتا متوسط و در عین حال پرمدعایی که که از درون تهی بودند، در مواجهه با سه اثر مزبور چنان نشاط یافت که کوچک‌ترین منعی را در دادن صفت خوب به این فیلم‌ها روا نمی دارد.
54
نظر شما