محمدرضا ساکت دبیر کل واقعی فدراسیون فوتبال که استعفایش به خاطر بازنشستگی، فرمالیته بود، حالا چند پست دیگر از جمله سرپرستی تیم‌ملی، رئیس آکادمی فوتبال، عضو کمیته فنی فوتبال، عضو کمیته فنی و توسعه فوتسال و فوتبال ساحلی را هم دارد.
او تنها رکورددار در این زمینه نیست. امیرمهدی علوی هم در طول روز اینقدر زمان دارد که چندین و چند پست را با هم برعهده دارد. هم به سفرهای خارجی برود، هم کارهای تیم‌ملی را راه بیاندازد، هم کارهای روابط عمومی را هماهنگ کند، هم مترجم ویلموتس باشد، هم مترجم تاج باشد، هم بیانیه بنویسد، هم به کمیته‌ها بگوید چه بگویند و چه نگویند و هم قرارها و برنامه‌های تاج را مدیریت کند. تازه اخیرا هم بحث یکی شدن روابط عمومی سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال مطرح شده است. تصور کنید اگر این اتفاق بیفتد آن وقت علوی باید به چند چیز دیگر هم رسیدگی کند.
در حالی که مغزمان سوت می‌کشد، این سوال از مهدی تاج مطرح می‌شود؛ واقعا هیچ آدم دیگری در این فوتبال نیست که شما به او اعتماد داشته باشید؟ چرا هرکس به فدراسیون فوتبال می‌آید خیلی زود فراری می‌شود؟ اژدر شهابی چرا نیامده رفت؟ علی جوادی چرا فقط مدت کوتاهی در روابط عمومی دوام آورد؟ شاید به این دلیل که تصور می‌کردند فقط در ظاهر مدیر روابط عمومی هستند و کار را در واقع یکی دیگر مدیریت می‌کند.
علوی و ساکت با یک دست چند هندوانه را برداشته‌اند؟ اصلا چطور می‌رسند تمام این وظایف را انجام دهند؟ ارتباط با رسانه خودش پروژه سنگینی است. چطور علوی وقت می‌کند علاوه بر روابط عمومی و حضور در پست مدیر رسانه‌ای تیم‌ملی 10 تا کار دیگر را هم انجام دهد؟ اصلا انتقاد به علوی نیست. انتقاد به مهدی تاج است که مدام تاکید دارد باید به جوان‌ها فرصت داد، باید همه را جای درست نشاند ولی درهای فدراسیون را به روی همه بسته و کلا با تشکیل یک جمع محدود، آنجا را اداره می‌کند. فوتبال نه برای تاج است و نه برای فرد دیگری. اگر تاج رئیس شده با رای اعضای مجمع فدراسیون فوتبال است و باید با راه دادن افراد شایسته و کاربلد جدید به مجموعه فدراسیون، مقدمات پیشرفت فوتبال ایران را فراهم کند.
و در پایان باید از تاج پرسید که چرا یک بار به این سوالات مهم پاسخ نمی‌دهد؟ او تنها از هر انتقادی ناراحت می‌شود و گلایه می‌کند. فقط لازم است رسانه‌ای دو خط برایش بنویسد. به تازگی طرح «لیست سیاه» هم به راه افتاده و خبرنگاران را تهدید به باطل کردن کارت خبرنگاری‌شان می‌کنند. چرا؟ چون نباید انتقاد کنند. فقط باید تعریف کنند. بنویسند به به به تاج، به به به ساکت، به به به علوی.
در این مملکت همه و همه حتی بالاترین مقام‌های سیاسی هم بارها و بارها گفته‌اند نباید زبان منتقدان را برید. باید اجازه داد آنها هم حرف بزند اما برای بالانشینان فدراسیون قانون فرق می‌کند. انتقاد کنید، حق ندارید به ورزشگاه بروید! زمان آن نیست که وزارت ورزش حداقل به صدای رسانه‌ها گوش کند؟
43 43
نظر شما