کمدی رمانتیک «ورود آقایان ممنوع» ساخته رامبد جوان تلاقی سه قطب کمدی سینما و تلویزیون ایران در نویسندگی، کارگردانی و بازیگری است که خوب هم جواب گرفته است.
رامبد جوان پس از کارگردانی فانتزی کودکانه «اسپاگتی در هشت دقیقه» و کمدی «پسر آدم، دختر حوا» که آثاری قابل قبول محسوب می‌شوند، با تکیه بر یک فیلمنامه‌نویس حرفه‌ای سومین فیلم کارنامه‌اش را ساخته است.
همکاری پیمان قاسم‌خانی و جوان پس از مجموعه طنز فانتزی «مسافران» که شاید به بهترین نحوی از ویژگی‌های این دو قطب کمدی بهره نبرده باشد، در «ورود آقایان ممنوع» منجر به ساخت یک کمدی سالم و خوش‌ساخت شده که مخاطب را با خود همراه کرده و می‌خنداند.
این مثلث طلایی با ضلع سوم تکمیل شده یعنی رضا عطاران که خود صاحب‌سبک در نویسندگی، کارگردانی و بازیگری طنز و کمدی است. اما صرفاً وجود این امتیازات بالقوه منجر به موفقیت فیلم «ورود آقایان ممنوع» نمی‌شود همانطور که دیده‌ایم در فیلم‌های مختلف حضور چند متخصص لزوماً نتیجه خوبی نمی‌دهد.
آنچه سومین فیلم رامبد جوان را در کنار این امتیازات بالقوه واجد اهمیت می‌کند، مکمل شدن این سه قطب در کنار یکدیگر برای بهترین خوانش در روایت، کارگردانی و بازیگری است.
فیلمنامه قاسم‌خانی که یکی از امتیازات مهم و تعیین‌کننده فیلم محسوب می‌شود، در ادامه دغدغه‌های همیشگی این نویسنده هم گوشه‌چشمی به اقتباس دارد هم بازخوانی کلیشه‌ها. از همین رو قصه آشنای یک زن که در مسیری ناخواسته با ویژگی‌های زنانه خود آشتی می‌کند، بر بستری از روابط تو در تو در یک دبیرستان دخترانه روایت می‌شود.
شخصیت‌ها و قصه‌های فرعی که در فیلمنامه‌های این نویسنده به گونه‌ای ظریف و حساب‌شده با قهرمان و خط قصه اصلی پیوند می‌خورند این بار هم طراحی حساب‌شده دارند. به این ترتیب مسیری طراحی شده تا خانم مدیر ضد مرد یک دبیرستان دخترانه در بازی تثبیت قدرت و مهارت‌های زنان بر مردان، مجبور به پذیرفتن یک دبیر شیمی مرد در مدرسه شده و موتور قصه روشن شود.
حضور عطاران در نقش دبیر شیمی از همه جا بی‌خبری که وارد این دبیرستان و البته نقشه‌ای که دخترها برای عاشق شدن مدیرشان طراحی کرده‌اند، می‌شود علاوه بر اینکه کاملاً منطبق بر شخصیت‌پردازی فیلمنامه است می‌تواند یک چهره نسبتاً جدید از وی ثبت کند که در عین حال شیرینی خاص خودش را چاشنی کاراکتر می‌کند.
در نهایت رامبد جوان هم با انتخاب بهترین تاکتیک کاری کرده تا «ورود ...» تبدیل به یک کمدی سالم و سرراست شود که می‌داند چطور همراهی مخاطب را بگیرد و این به دست نمی‌آید جز با تاکتیک حیاتی وفاداری به فیلمنامه.
فیلمنامه‌ای که در عین وامداری به کلیشه‌ها، به بازخوانی آنها و طراحی غافلگیری برای مخاطبش هم می‌اندیشد. غافلگیری همچون فینال فیلم که بر اساس مقدمات چیده شده از ابتدای قصه، خانم مدیر متحول شده و دبیر شیمی به یکدیگر نمی‌رسند بلکه حضور دو شخصیت فرعی یعنی معلم ادبیات و پدر پگاه، به گونه‌ای غافلگیرکننده به انتظارات مخاطب پاسخ می‌دهد.
فیلم «ورود ...» بخصوص در آشفته بازار کمدی‌های سخیف که دیگر فرمول نخ‌نمایشان دیگر در سینمای ایران جواب نمی‌دهد، می‌تواند توجه همگان را به این نکته مهم جلب کند که احترام به مخاطب بهترین جواب را می‌گیرد.
54
نظر شما