مرتضی آخوندی در گفت‌وگو با «خبرآنلاین» با بیان این مطلب افزود: «مرحوم علامه بعضی اوقات یک جلد را کامل تحویل می‌دادند و بعد ما آن‌راچاپ می‌کردیم. ولی این اواخر، مقداری از کتاب را می نوشتند و ما شروع می‌کردیم به حروف چینی و کارهای چاپ و بقیه را به تدریج می‌دادند، تا کامل شود. چاپ عربی این کتاب 20 سال طول کشید، از سال 1332 جلد اول شروع شد، تا سال 1350 که آخرین جلدش منتشر شد. این کتاب پس از آنکه در بیروت چاپ شد، به جامعه جهانی معرفی شد. اما از همان ابتدا خیلی ها در ایران به این کتاب علاقمند شدند. یادم هست وقتی که جلدهای اول کتاب منتشر شد و تصمیم بر آن شد که به فارسی ترجمه شود، بزرگانی چون آیت الله مکارم شیرازی و آیت الله مصباح یزدی، شروع به ترجمه جلدهای اولیه کردند و آقای موسوی همدانی جلدهای بعدی را گرفتند و برای اینکه تمام جلدها یکسان شود، جلد های اولیه را هم تجدید ترجمه کردند.»
آخوندی در بخش دیگری از این گفت‌وگو به مقایسه فضای نشر کتب اسلامی در نجف و بیروت پرداخت و گفت: «نجف قبل از تسلط حزب بعث، یک مرکز علمی بود و به عنوان بزرگترین حوزه علمی شیعی محسوب می‌شد. متاسفانه کار کتاب در نجف نتوانسته بود، همگام با رشد علمی و فرهنگی پیش برود و کیفیت کار پایین بود. به همین دلیل بود، که علامه امینی اولین بار الغدیر را در عراق در 9 جلد به چاپ رسانید و سپس بعد از نگارش جلد 10 و 11 این کتاب مجددا از ابتدا به سبک خیلی بهتر و کامل تر آن را در ایران چاپ کردند. انتشار این کتاب به صورت عربی انجام شد و این نقطه عطفی در چاپ متون اسلامی بود. حتی در ایران هم، کارهای چاپی به این صورت نبود.»
وی ادامه داد: «کم کم، تصحیح و بررسی و دقت در اختلاف نسخه ها انجام شد. البته این بررسی، در گذشته وجود داشت. که بیشتر برای آثار ادبی چون گلستان سعدی بود. اما در آثار دینی و مذهبی هیچگاه این گونه بررسی ها انجام نشده بود. تقریبا از زمانی که پدرم چاپ کتاب «الغدیر» را در ایران آغاز کرد، همراه با آن، آثار دیگری از جمله، دوره بحار الانوار مرحوم علامه مجلسی را با تصحیح بزرگانی چون، علامه طباطبایی، آیت الله ربانی شیرازی و آیت الله مصباح یزدی به چاپ رساند. در این دوره نهضتی در ایران برای چاپ متون اولیه اسلامی آغاز شد.»
متن کامل این گفت‌وگو را اینجــــا مطالعه بفرمایید.
60
نظر شما