-
برنامه ریزی برای به خیابان آمدن، از طریق این شبکه‌های اجتماعی صورت می‌گیرد.فلان روز و فلان ساعت با هم به فلان خیابان می‌رویم و فلان شعار را سر می‌دهیم.همه چیز درباره آشغال و سطل آشغال و آتش زدن آن در این مکان برنامه ریزی می‌شود.اما این قرار و مدار در ابعادی بسیار کمتر از آنچه نشان داده می‌شود محقق می‌شود.علت چیست؟چرا نمی‌توان به فیس بوک اعتماد کرد؟
-
خاصیت این شبکه‌ها شور و هیجان است. همین دیروز بود که رقص یک بزغاله در بالاترین انقدر بازدید گرفت وامتیاز خورد که کاربران سیاسی سایت را کلافه کرده بود.انتقاد آنها این بود که در شرایطی که باید اماده رفتن به خیابان شویم چرا باید رقص برغاله پر امتیاز شود و بالا بیاید.
-
بخش قابل توجهی از روابط در این شبکه‌ها بر اساس روابط و جذابیت‌های جنسی آشکار یا ناپیدا است.روابط جنسی مجازی مهمترین عامل برای دور هم بودن است.بنابراین هرگونه تغییری در این روابط روی تحلیل ادم‌ها نیزاثر می‌گذارد.این موضوع به اندازه کافی روشن و گویا است.مثلا درحالیکه فردی با دوست دخترش قرار می‌گذارد تا به خیابان بیایند، کافی است به عکس او و قیافه اش انتقاد کند.در این زمان است که همه برنامه‌ها بهم می‌ریزد.
-
شعار دادن در شبکه‌های مجازی ساده است و باعث می‌شود در اوج تبلیغات اعتراضی اکثریت قابل توجهی ترجیح دهند همچنان پای سیستم باشند و شعار بدهند.همین دیروز یکی از این سایت‌های مجازی از طرفداران خود خواهش می‌کرد که بجای پای سیستم بودن به خیابان بریزند.الان در خیابان‌ها 100 نفر جمع شدند اما 12 هزار نفر در بالاترین انلاین هستند.طبیعی است که در چنین شرایطی شبکه‌های مجازی نمی‌تواند جریان ساز باشند.همین چند وقت پیش بود که یکی از کاربران این شبکه با انتقاد از نیامدن رفقایش به خیابنها نوشته بود، خانه تیمی‌های 4 یا 5 نفره اول انقلاب بیش از شبکه‌های چند ده هزار نفره امروز جواب می‌دهد.
/30
نظر شما