جمشید پژویان که در حال حاضر به عنوان رییس شورای رقابت فعالیت می کند در رابطه با تعیین نرخ ارز در زمان جنگ می گوید: « نظام ارزی که از سوی دولت در دوران قبل از خاتمه جنگ اعمال شد نظام تعیین نرخ ارز از سوی دولت بود که چندین نرخ بود. 7 تومان 10 تومان یا 11 تومان. بدون شک این نظام ارزی بسیار پرهزینه بود.»
او یکی از بزرگترین مشکلات نظام ارزی زمان جنگ را اینگونه معرفی کرد: « یکی از بزرگترین مشکلاتی هم که اقتصاد کشور با آن درگیر بوده و هست از همان جا آمده و مربوط به همان سیاست ارزی است.اما تعیین نرخ ارز به صورت شناور مدیریت شده از چند سال پیش به این طرف اعمال شد و این هم الگوبرداری از چند کشور خاص توسعه یافته در دنیا بود. »
پژویان ادامه داد: « همین الان هم تعداد معدودی از اقتصادهای صنعتی دنیا مثل امریکا یا زاپن نرخ ارز را به طور مرتب تغییراتی می دهند و مدیریت می کنند. همین چند وقت پیش آمریکایی ها دلار وارد بازار کردند که قیمت دلار را پایین تر از یوآن چین بکنند.نظام شناور مدیریت شده به دولت ابزاری را برای کنترل نرخ ارز می دهد . به هر حال این مدیریت نرخ ارز وجود دارد. یک جا ضعیف تر است یک جا قوی تر. »
رییس شورای رقابت در پاسخ به این سوال که شاخص مدیریت ارزی در رابطه با مثالی که آن را مطرح کرد چیست گفت: « ببینید آنها مدیریت را بر اساس منافع کل اقتصاد انجام می دهند. به طور مشخص نرخ ارز یک شمشیر دولبه است. از یک سمت صادرات را می برد و از سمت دیگر واردات را تحت تاثیر می گذارد. در نتیجه این مهم نیست که نرخ ارز بالا باشد یا پایین. نرخ بهینه ارز مهم است. »
وی افزود: « وقتی شما می توانید بگویید نرخ ارز را باید به بازار واگذار کرد که عرضه و تقاضای تمام ارز مورد استفاده در بازار، توسط بخش خصوصی صورت بگیرد و اثراتی هم از نظر اقتصادی نداشته باشد. مثل ده ها کالا که عرضه و تقاضایش را در بازار تعیین می شود. اما در مورد نرخ ارز فرق می کند. حتی در آزادترین ، رقابتی ترین و «مارکت» ترین اقتصادهای دنیا هم ، ارز را مدیریت می کنند. »
/36
نظر شما