به گزارش خبرآنلاین، واژه فمینیسم اولین بار در سال 1871 میلادی در یک متن پزشکی به زبان فرانسه برای توضیح نوعی وقفه در رشد اندام و خصوصیات جنسی بیماران مرد به کار رفت. این بیماران از این که جسم آنها خصوصیات زنانه پیدا می‌کند، در رنج بودند. سپس الکساندر دوما، یک سال بعد در مقاله‌ای این کلمه را در مورد زنانی به کار برد که مثل مردان رفتار می‌کردند که همین امر بهانه ای به دست گروه‌های تبلیغاتی برای گرفتن حقوق از دست رفته زنان شد و خواستار حقوق برابر زنان در برابر مردان شدند که باید زنان نیز در مسائل اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و هرچیزی که تا آن زمان مردان در آنها فعالیت می‌کردند، دخالت داشته باشند.
پس از تلاش‌های بسار، جنبش‌های فمینیستی ایجاد شد که تاکنون ادامه داشته است ولی هرچند توانسته‌اند به بعضی از خواسته‌های خود مثل دستیابی زنان به پست‌های سیاسی و مشاغل اجتماعی دست یابند ولی به قول «کریستین ویدون»، جامعه شناس انگلیسی فمینیسم، سیاستی است که در جهت تغییر روابط قدرت میان زن و مرد حرکت می‌کند و هدف اصلی رسیدن به قدرت مردانه و تجربه این احساس خوشایند از سوی زنان است که تاریخ و مصاحبه به زنان قدرتمند نشان داده این احساس آنقدرها هم خوشایند نبوده است.
یکی از زنانی که با استفاده از کتاب‌هایی که فمینیست‌ها نوشته‌اند، توانسته همین جایگاه اقتصادی و اجتماعی تقریبا ویژه را در جامعه کسب کند؛ «استفانی استال» استاد دانشگاه برنارد است که در کتابی با عنوان «خواندن زنان» نوشته است که بعد از مطالعه فراوان کتابهای جنبش‌های فمینیستی تصمیم می گیرد در عرصه اجتماعی و علمی در سطح دانشگاه‌ها استقلال خود را به دست آورد.
وی در کتابش به این مسئله اشاره می‌کند که باید قبل از مطالعه این کتاب‌ها؛ متون زیست شناسی را نیز مطالعه کرد. او بعد از تحصیلات فراوان و کار برای انتشارات معتبر و حتی تهیه کننده های هالیوودی جایزه ها و افتخارات زیادی کسب کرده و همانطور که در کتابش نیز می نویسد به خوبی در راه رسیدن به اعتماد به نفس، موفق عمل کرده است.
او چند سال بعد در رشته روزنامه‌نگاری توانست استاد دانشگاه شود و وقتی نقل قول‌های وی در صفحه اول روزنامه ها چاپ می شد همین ها برای احساس استقلال در زنی اهل نیویورک کافی بود.
ولی زیست شناسی به عنوان علمی طبیعی ثابت می‌کند که جایگاه زن تنها در امور سیاسی و اجتماعی خلاصه نمی‌شود چرا که ازدواج و فرزند همه چیز را تغییر می‌دهد. آنها مجبور هستند در کنار اینکه صدای گریه کودکان خود را تحمل کنند محیط افسرده شغل خود را برای دریافت یک حقوق مشخص نیز تحمل کنند.
استفانی در کتاب خود درباره تمام مشکلات زنان در محیط شغلی و خانه می‌نویسد و به نوعی تساوی زنان و مردان را در جامعه امروزی ثابت می‌کند ولی این مطلب را نیز می‌نویسد که این تساوی برای این قشر هزینه‌های بسیاری داشته است چرا که در کنار شغل های سخت باید بزرگ کردن فرزند را نیز قبول کنند، چرا که باز هم زیست شناسی ثابت می‌کند مادر نمی تواند از خواسته موجودی بگذرد که بخشی از وجود او را اشغال کرده است. یعنی اینکه علم زیست شناسی برخلاف تمام علوم دیگر که از حقوق مساوی زنان دفاع می‌کند؛ می‌گوید زنان و مردان در اصل ذاتی خود تفاوت دارند و باید در کارکردهای خود نیز تفاوت داشته باشند.
بر اساس تحقیقات استفانی در علوم زیست شناسی و دیگر علوم طبیعی، هیچ چیز در دنیا از خواسته یک کودک طبیعی تر نیست. وقتی گرسنه‌اش می شود، گریه می‌کند و وقتی نیازی دارد بدون خجالت از اطرافیان؛ به دنبال رفع نیاز است. اطرافیان برخلاف آن چیزی که وانمود می‌کنند از کارهای فرزند شما متنفر هستند و نمی‌توانند نیازهای او را برطرف کنند و باید شما دست به کار شوید. شما باید تبدیل به یک پرستار کودک حرفه‌ای شوید که هیچ کدام اینها در کتابهای فمینیستی نوشته نشده است و باید در کنار اینکه کتابهای زیست شناسی در مراحل مختلف رشد کودک را مطالعه می‌کنید از علوم دیگر پزشکی و غیرپزشکی برای بزرگ کردن یک کودک بهره بگیرید و حالا ثابت می شود که علم زیست شناسی در مقابل علم فمینیسم(!) قرار دارد.
به عبارت علمی‌تر می‌توان گفت که حقیقتی که علوم زیست شناسی درباره قوانین خداوند ثابت می‌کند را نمی‌توان با حقایق کاذبی که فمینیست‌ها اختراع کرده‌اند، جایگزین کرد و در نظام هستی باید همه چیز سر جای خود مطابق با کارکردهای تعیین شده‌اش باشد؛ در این میان اگر هم افرادی به دنبال تنوع بودند، رنگ دیوار اتاق خوابشان را عوض کنند و کاری به قوانین خداوند نداشته باشند.
واشنگتن پست/4 مارس/ترجمه: محمد حسنلو
60
نظر شما