به بیمارستان دکتر شریعتی مشهد که می رسم، قدم‌هایم سنگین تر می شود، یک خودروی پلیس داخل محوطه است و همه درها بسته اند، با راهنمایی دری را در پشت ساختمان پیدا می کنم و وارد می شوم، دو نفر از نیروهای بیمارستان مسئول توزیع تجهیزات ایمنی هستند، دو نوع لباس مخصوص، ماسک، کلاه، دستکش و شیلد صورت را تحویل می‌دهند و در این بین توصیه هایی را هم دارند. تاکید می کنند تا حد امکان به جایی دست نزنم و اگر این اتفاق افتاد به هیچ وجه ماسک یا شیلد را جابه جا نکنم، نگرانی ام با سنگینی این لباس که حتی نمی توانم با آن خوب راه بروم چند برابر می شود. زنگ می‌زنند و در سالن باز می شود، اولین چیزی که توجهم را جلب می کند سیم های آویزان از سقف و پنل های سقفی باز شده روبه روی هر اتاق است، درباره این وضعیت سوال می کنم که پاسخ می دهند: در حال نصب تلویزیون برای هر اتاق هستیم تا بیماران مدتی که این جا هستند، حوصله شان سر نرود.
دیدار با اولین بهبودیافته کرونایی استان
با توضیحات کاملی که یکی از پرستاران برای انجام اقدامات پیشگیرانه می دهد، حالا دیگر آماده ام تا با یک بیمار کرونا مثبت گفت و گو کنم. وارد اتاق می شوم، یک اتاق نسبتا بزرگ که پنج نفر با فاصله معمول اتاق های بیمارستانی روی تخت هستند، سلام که می کنم همه بر می گردند و جواب می دهند آن هم با لبخندی که حداقل برای من حرف های زیادی دارد. جوانی که با او وعده مصاحبه و گپ و گفت دارم، حدودا ۳۰ ساله وکارآفرین یک کارگاه صنایع دستی است که دستی هم در فعالیت های اجتماعی و گاهی سلامت در حاشیه شهر مشهد دارد اما نمی خواهد نامش اعلام شود. آن طورکه رئیس بیمارستان دکتر شریعتی مشهد اعلام کرده است، او اولین بیمار بهبودیافته کرونا ویروس قطعی در استان است که ساعاتی پس از مصاحبه ما، از بیمارستان مرخص شد.
همه چیز از یک تب شدید شروع شد
روی تخت نشسته با ظاهری سالم و یک ماسک روی صورت ، حرف‌هایمان را از آغاز بیماری شروع می کنیم، می گوید: خودم هم نمی دانم چه شد که کارم به این جا رسید، حدود دو هفته پیش بود که از محل کار به خانه آمدم و بعد از شام تب شدیدی کردم و با پاشویه و چندین روش مختلف بالاخره نزدیک صبح تب حدود ۴۰ درجه ای ام را کمی پایین آوردم، به دکتر مراجعه کردم که پزشک داروی ضد تب و مسکن تجویز کرد و کمتر از یک هفته با همین شرایط و کمی دل درد سر کردم، در این مدت سه آزمایش دادم و دو سه بار هم از سرم استفاده کردم تا این که تبم قطع شد. او ادامه می دهد: با فروکش کردن تب، تنگی نفس به سراغم آمد و با این شرایط دوباره برای چندمین بار به پزشک مراجعه کردم و با یک آزمایش دیگر اعلام شد که آزمایش عفونت من مثبت است، در عکس رادیولوژی هم معلوم شد ریه های من درگیر بیماری شده است و هردو عفونت دارد.
گفتند کرونا داری اما برو!
او صحبت هایش را ادامه می دهد و مدعی می شود: وقتی پزشک بیمارستان امام رضا (ع) مرا دید اعلام کرد که ۹۰ درصد امکان مثبت بودن تست کرونای شما وجود دارد اما بروید و در منزل استراحت کنید. چند قلم دارو تجویز کردند که به سختی آن هارا پیدا کردم و رفتم خانه، اما فردای آن روز، این بار تنگی نفس شدیدتری داشتم و دوباره برگشتم بیمارستان و دو شب در این بیمارستان بستری شدم.
روایتی از ایثارگری مدافعان سلامت
از او درباره شرایط بیمارستان سوال می کنم که پاسخ می دهد: روزهای ابتدایی بیماری، در اورژانس عدالتیان سر همین لباسی که تن شماست دعوا بود و پرستاران به سختی لباس و ماسکی که یک بار در روز برایشان توزیع می شد، به دست می آوردند و مثلا ماسکی که همان ابتدای شیفت تحویلشان می شد تا انتها یعنی ۱۲ ساعت بعد نمی توانستند تعویض کنند اما در همین شرایط کار می کردند و سعی شان این بود به ما روحیه هم بدهند ولی من کاملا درک می کردم که انتهای شیفت ها واقعا فقط یک جسم مقابل من قرار دارد و خستگی مفرط حتی اجازه درست راه رفتن هم به آن ها نمی داد، کادر درمانی بیمارستان های درگیر کرونا این روزها واقعا از جان مایه گذاشتند که قدردان آن ها هستیم.
7 نفر در یک آمبولانس
قرار بر این شد که به بیمارستان شریعتی منتقل شویم اما وقتی زمان حرکت رسید، دیدیم کمبود آمبولانس دارند و پنج بیمار باید در یک آمبولانس باشیم. نفس تنگی و شرایط بد جسمانی خودم از یک طرف و تحمل وضعیت بیماران دیگر واقعا در آن شرایط سخت بود. سوار آمبولانس شدم. شب سختی بود و همگی خیلی اذیت شدیم، دو پرستار هم در همان شرایط در کنارمان بودند.
روایت این بیمار رها شده از چنگ کرونا، از بیمارستان شریعتی که برای بیماران مبتلا و مشکوک به کرونا تخلیه شده بود نیز شنیدنی است. او می گوید: در این جا شرایط متفاوت بود، بیمارستان تخلیه شده بود و به مرور بیماران اضافه شدند ، ابتدا برخی امکانات وجود نداشت یا کمتر بود اما از روز دوم همه چیز فراهم شد.هم برای نیروها و هم برای بیماران. رسیدگی ها درست و به موقع انجام می شد و انصافا هر چیزی که یک بیمار انتظار داشت، مهیا بود. کارها هم روی یک روال مشخص انجام می شد و کم و کاستی وجود نداشت.
از همان شب اول رفتم در قرنطینه خانگی
می پرسم چطوری و چه زمانی متوجه بیماری اش شده است؟ پاسخ می دهد: روز های اول فکر می کردم آنفلوآنزا دارم و اصلا به ذهنم نمی رسید که شاید کرونا باشد اما خانواده نگران بودند ، من سه فرزند دارم و به همین دلیل از همان شب اول به بعد خود را درمنزل محدود کردم و به نوعی قرنطینه خانگی بودم.خانواده بیشتر نگران بودند که شاید بیماری، کروناست و همین نگرانی آن ها باعث پیگیری بیشتر من شد. همان مراقبت های اولیه هم باعث شد تا امروز که دوران نهفته بیماری هم گذشته، خدا را شکر هیچ کدام مشکلی نداشته باشند و سالم هستند و علایمی هم ندارند.
از روحیه غافل نشوید
او از تاثیر خیلی زیاد حفظ روحیه در شرایط درگیری اش با کرونا می گوید: چیزی که به من کمک کرد تا با وجود مشکلات و سختی ها و بیماری خیلی زود به سلامتی نزدیک شوم حفظ روحیه بود. واقعا در این شرایط حتی یک بار هم ناامید نشدم. روحیه بالایی که داشتم به نظر خودم باعث گذر از این بیماری شد.
* در این 2 هفته ای که درگیر جدال با کرونا بودید، زمانی هم بود که بترسی؟
وقتی کسی صاحب فرزند می شود همه زندگی او فرزندانش هستند و نگرانی اول هرپدری، فرزندان و خانواده اش است. وقتی حالم بد می شد و مخصوصا تنگی نفس فشار می آورد، آن چیزی که فکرم مشغولش می شد فرزندانم بودند اما در همین حال مطمئن بودم به این که ادامه خواهم داد و از این بیماری عبور می کنم. یقین داشتم و خدا را شکر همین طور هم شد.
* چطور این روحیه را حفظ و تقویت کردی؟
یکی ازروزهایی که در بیمارستان بستری بودم صدایی از محوطه بیمارستان که پنجره اتاق ما مشرف به آن است بلند شد. همان نوای همیشگی خادمان حضرت رضا(ع) که با هم همخوانی می کردند؛ «ای صفای قلب زارم هرچه دارم از تو دارم...»
ما هرچه داریم از امام رضا (ع) است و هرچه خواستیم از او بوده، انگار وقتی صدای این خادمان را شنیدم، احساس کردم یک نفر که همیشه پشت و پناه ما بوده امروز هم در کنار ماست و عنایت ویژه حضرت را درک کردم و فرستاده های خود آقا به دیدنمان آمدند. این بزرگ ترین روحیه برای همه ما بود و بشارتی برای سلامتی همه. علاوه بر این به صورت مجازی با دوستان و آشنایان در ارتباط بودم. همچنین هم توسل، هم توکل و هم عمل به دستور پزشکان، همه را رعایت کردم و این بود که ترسی نداشتم و هیچ وقت روحیه ام را از دست ندادم.
* الان شرایط جسمی ات چطور است؟
تقریبا نیمی از هر دو ریه من درگیر این بیماری شده بود و سی تی اسکن من موجود است اما حالا که البته باید به دستور پزشکان دو هفته دیگر هم در منزل به صورت قرنطینه باشم، هیچ علایمی از بیماری ندارم، نه خبری از تب هست، نه تنگی نفس و نه هیچ مشکل دیگری . صحیح و سالم هستم خداراشکر .
* 2 هفته سخت با کرونا جنگیدی و شکستش دادی، توصیه ای داری برای افرادی که درگیر شکست دادن کرونا هستند؟
این بیماری جدی است و با هیچ کس شوخی ندارد مردم فکر نکنند کرونا برای دیگران است چون تا زمانی که جدی گرفته نشود، رعایت مردم هم کمتر است پس آن را جدی بگیرند و رعایت کنند .باید از تجمع پرهیز کنند و بهترین کار این است که در منزل بمانند تا اگر کسی درگیر بیماری است و خبر ندارد باعث شیوع بیشتر این بیماری نشود.
خدمت رسانی 80 نفر به 100 بیمار بستری در بیمارستان شریعتی
در ادامه با اشکانی فر، مدیر بیمارستان شریعتی مشهد گفت و گو می کنیم. او از بستری حدود 100 بیمار در مرکز قرنطینه بیماران کرونای بیمارستان شریعتی می گوید و می افزاید: ۸۰ نفر از نیروهای بیمارستانی کار خدمات رسانی به این بیماران را انجام می دهند. وی تصریح می کند: از تمامی افراد مشکوک تست کرونا گرفته شده و بیمارانی که نتیجه تست آن ها مثبت اعلام شده است، در اتاق هایی جداگانه و بیماران مشکوک نیز به طور مجزا بستری هستند تا علاوه بر مراقبت های لازم، از انتشار ویروس هم جلوگیری شود و بیماران مشکوک و مثبت در کنار یکدیگر قرار نگیرند. وی همچنین در خصوص بیماری که اولین بهبود یافته قطعی کروناست نیز می گوید: این بیمار طبق پرونده پزشکی نتیجه آزمایشش مثبت بوده و حالا بهبودیافته و طبق نظر پزشک ترخیص شده است.
نظر شما