کوری شاک
اعضای شورای همکاری خلیج فارس از اعلام طرح منطقه پرواز ممنوع بر فراز لیبی حمایت کردند و همزمان می توانید نیم نگاهی هم به ماجرای حضور نیروهای این شورا در بحرین بیندازید.این انتخاب اعضای شورای همکاری خلیج فارس برای حضور در بحرین به عنوان نیروی مهار کننده خیزش های عمومی تعجب بسیاری از تحلیل گران سیاسی و نظامی را برانگیخته است . در دو دهه گذشته ایالات متحده همواره از دولت های عضو شورای همکاری خلیج فارس خواسته بود که همکاری های استراتژیک هم را افزایش دهند. این در حالی بود که کشورهای عضو یعنی امارت، کویت،عمان،قطر، عربستان و بحرین در ملاعام از سیاست های ایالات متحده انتقاد می کنند اما در خفا و پشت پرده رفیق گرمابه و گلستان آقایان امریکایی هستند.
تنها زمانی میزان همکاری میان کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس بیشتر شد که بحث پرونده هسته ای ایران عیان شد و اعراب از تهرانی می ترسند که با در اختیار داشتن تسلیحات هسته ای می تواند نفوذ خود را بر منطقه بیش از پیش افزایش دهد. نیروهای امنیتی مشترک میان کشورهای شورای همکاری خلیج فارس با این فلسفه به راه افتاد که از این کشورها در برابر حمله ای خارجی حمایت و محافظت کند. اکنون سوال اینجاست که آیا دولت در بحرین هدف حمله کشوری ثانی و خارج از اعضای شورای همکاری خلیج فارس قرار گرفته است؟
گفته می شود که معترضان به این دولت در حقیقت همان هموطنانی هستند که مطالبه ای ندارند جز دموکراسی و برابرخواهی در عدالت و سیاست . حاکمیت در بحرین برای آرام کردن معترضان وعده اصلاحات داد. اما همان گونه که تجربه شاه ایران در سال های منتهی به 1979 نشان داد و اندکی نزدیک تر تجربه حسنی مبارک در سال 2011 بر آن صحه گذاشت زمانی که شما از اصلاحات حرف می زنید مردم ان را به عقب نشینی شما تعبیر می کنند و در نتیجه با عبور از خط اصلاحات طلبی به انقلاب خواهی می رسند. کشورهای شورای همکاری خلیج فارس برای هرگونه همکاری نزدیک با هم و البته دخالت در امور داخلی بکدیگر، ایران را بهانه می کنند. این کشورها همواره یک ادعا را تکرار کرده اند: تهران به دنبال خلق ناآرامی ها در کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس است .
برخی تحلیل گران ادعا می کنند که این استدلال چندان هم بیراهه نیست. ایران شیعه نشین است و در محاصره کشورهای سنی قرار گرفته است. ایران از حماس و حزب الله لبنان حمایت می کند و البته این ادعا نیز مطرح است که تهران در برخی کشورهای عربی با جمعیت شیعه در قالب اپوزیسیون هم مخالفت هایی داشته است . اما حقیقت یک چیز است و آن هم این است که کشورهای عربی به شدت در خصوص میزان محبوبیت خود در میان مردانشان بی توجه هستند و یا چشمان خود را بر واقعیت بسته اند. نمی توان ادعا کرد که تمامی حرکت های دولت بحرین برای مهار مردم به نوش دارویی بعد از مرگ سهراب می ماند. اعراب از یک سو از هرگونه حرکت علیه معمر قذافی حمایت می کنند و از سوی دیگر در بحرین برای سرکوب معترضان دست به کار می شوند. اکنون که رهبران کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس دست به دست هم داده اند باید فاصله را با یکدیگر به حداقل برسانند را که جبهه ای تشکیل دادند برای ایستادن در مقابل عامه مردم.اعراب در حقیقت در برابر آزادی خواهی ملت ها بسیج شدند. از همین امروز به این آقایان هشدار می دهیم که تنها برنده این اتحاد شما علیه شهروندان خودتان ایران خواهد بود.
فارین پالیسی 15 مارس/ ترجمه: سارا معصومی
48
نظر شما