طبق آمارهای رسمی چیزی در حدود ۵ میلیارد از ۷.۷ میلیارد نفر از جمعیت کره زمین به اختیار و یا به اجبار در قرنطینه قرار گرفته اند. آمارها نشان می دهد که تعداد مبتلایان به ۳ میلیون نفر نزدیک شده و بیش از ۲۰۰هزار نفر نیز تا کنون جان باخته اند. در چنین وضعیتی شاهد هستیم که کرونا ویروس موجب توقف فعالیت های گوناگونی در طیف های مختلف از جمله، اجتماعی، فرهنگی، مذهبی، سیاسی، اقتصادی و غیره شده است. هر تفکر از هر جنس و سلیقه ای این پدیده را از زاویه دید خود بررسی می کنند. شاید مهمترین بُعد اثرگذاری این پدیده را بتوان در مسائل اقتصادی جستجو کرد که سبب توقف فعالیت ها و کاهش مصرف انرژی شده است. البته در بعد مصرف انرژی می توان کاهش تولید گازهای گلخانه ای، کاهش فشار بر محیط زیست و لایه اوزون را می توان از موارد مثبت قلمداد کرد. اما آنچه که بیشتر همه را تحت تأثیر قرار می دهد میزان افزایش بیکاری، شغل های از دست رفته و سخت تر شدن زندگی برای افرادی است که در دهک های پایین جامعه در سراسر کره خاکی و از جمله ایران وجود دارند. به طور طبیعی انگلیس نیز از این قاعده مستثنی نیست و همانطور که شاهد هستیم پیامدهای کروناویروس بر این کشور به خوبی خود را نشان داده است. روزنامه گاردین در گزارشی ضررهای ناشی از کروناویروس بر اقتصاد انگلیس را چیزی در حدود۲.۳ تریلیون پوند اعلام کرده است که ۱۳.۱% تولید ناخالص داخلی این کشور محسوب می شود.
ضرر و زیان های ناشی از خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا دیگر عامل مهمی است که لندن در معرض آن قرار دارد. به این دلیل که باید تکلیف مواردی مهمی چون عوارض گمرکی، تعرفه ها، موضوع نیروی کار مردم بریتانیا در کشورهای اروپایی و بالعکس و همچنین سرمایه گذاری های انجام شده باید مشخص شود. در این بین بوریس جانسون نخست وزیر انگلیس برای تحقق برگزیت عجله داشت که در نهایت در پارلمان اروپا نیز تصویب شد. اما قرار بر این شده که ظرف یکسال هیأت های متخصص طرفین گردهم آیند تا در مورد جزئیات و نحوه خروج و همچنین برآورد میزان خسارتی که بریتانیا باید آن را بپردازد رایزنی کنند. این وضعیت بریتانیا را متحمل ضررهایی خواهد کرد که در یک طرف دیگر باید ضررهای بحران کرونا را نیز به آن اضافه کرد. تبعات کرونا بر زندگی اقتصادی مردم بریتانیا و حمایت های مالی دولت در این برهه جوابگوی نیاز مردم نخواهد بود که در نهایت به نارضایتی های سیاسی و اجتماعی دامن خواهد زد.
کشورهای زیادی با بحران کرونا دست و پنجه نرم می کنند و بر حسب آن محدودیت هایی را نیز اعمال می کنند که این موضوع در ایران نیز اجرا شد و دولت بجای قرنطینه کامل به برخی از مشاغل کم خطر اجازه فعالیت داد تا با بهتر شدن اوضاع مشاغل دیگر نیز به طور تدریجی فعالیتشان را آغاز کنند. در بریتانیا نیز تقریبا با همین رویه چنین برنامه ای در برخی از شهرها اجرا شده است. بوریس جانسون نیز با آن موافق بود و از آن به عنوان "امنیت گله ای" یاد کرد که بعد از آن عقب نشینی کرد. "امنیت گله ای"بدین معنا بود که دولت همه را رها کند تا همه و چیزی حدود ۷۰% جامعه مبتلا شوند که طبیعتاً عده ای نیز جان خود را از دست خواهند داد اما در نهایت پادزهری در بدن انسان ها تولید می شود که آنها را در برابر ابتلا به کرونا ویروس مقام می کند. دولت بریتانیا البته از این موضع خود عقب نشسته و قرنطینه محدود را در برخی نواحی اعمال کرده است. این بحران نشان داد که سیستم بهداشت و درمان آنها پاسخگوی این وضعیت نیست. به عنوان نکته پایانی می توان پیش بینی کرد که بحران بیماری کووید-۱۹ برای بریتانیا همراه با اثر تخریبی در وضعیت اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی خواهد بود که نارضایتی سیاسی مردم را نیز باید به آن اضافه کرد که در سویی دیگر برگزیت نیز بحران ها را دوچندان خواهد کرد.
۳۱۰۳۱۱
نظر شما