چرا شمس لنگرودی در دوران پیری شعر عاشقانه گفت؟

این شاعر به خبرآنلاین گفت: «اگر به طور طبیعی زندگی من پیش می‌رفت این سئوال عجیب بود که در دوران پیری شعر عاشقانه سروده‌ام، اما زندگی من مخروط سر و ته است. یعنی این‌که من دیر به این مقطع رسیدم، خیلی‌ها هم هرگز به این درک نمی‌رسند که چگونه نگاهی به حیات داشته باشند. بعدا که رویکرد من به زندگی عوض شد، دنبال چیزی که باید می‌رفتم، رفتم.»

او ادامه داد: «وقتی دنبال چیزی بروی، آن چیز دنبال تو می‌آید، من به دنبال چیزی رفتم که قبلا نبوده است. در دهه‌‌ای که دوره شور و نشاط من بود، زندان بودم؛ برای این‌که مسائل و روزگار من فرق می‌کرد. الان اگر زندان بروم با مسئله دیگری است، مسئله شاید سیاسی باشد اما نوع آن فرق می‌کند. آن موقع به خاطر وضع زندگی‌مان وقتی ماه را نگاه می‌کردم مثل جمجمه لهیده می‌دیدم، چندشم می‌شود که ماه را به آن شکل می‌دیدم. الان درکم عوض شده است، بنابراین زندگیم هم عوض شده است. بنابراین دنبال چیزی رفتم که به سوی من آمده است؛ از جمله ‌آن‌ها عشق است. الان نگاه من در ستایش ناکامی و اندوه نیست، در جهت ستایش شادکامی است.»

گفت‌وگوی کامل خبر آنلاین با این شاعر را در اینجا بخوانید.

54144