- روس‌ها از کجا به اینجا رسیده‌اند که نه تنها در ورزش و کشتی که در همه زمینه‌ها یکی از قدرت‌های دنیا هستند. مشکل ما در کشتی این است که نمی‌خواهیم حرف حق کسی را قبول کنیم و بر‌مبنای خودمحوری پیش می‌رویم. به جای این‌که به بررسی علل عقب ماندن کشتی خود بپردازیم با همدیگر به مبارزه برمی‌خیزیم، در نتیجه نه تنها جلو نمی‌رویم بلکه عقب هم می‌رویم. متاسفانه بر کشتی ما فردگرایی حاکم است، در حالی که اگر بزرگان کشتی دورهم جمع شوند و با یکدلی امور کشتی را پیش ببرند، وضعیت تغییر خواهد کرد. البته این دورهم نشستن و همفکری کردن باید با یکدلی باشد نه این‌که در آن وضعیت هم تنها به فکر منافع فردی بود. باید بر مبنای واقعیت‌ها پیش برویم و ببینیم که چرا با وجود این لشکر بزرگ کشتی که حتی در دورترین نقطه کشور نیز باشگاه کشتی وجود دارد، تیم ملی ما از وضعیت خوبی به لحاظ برخورداری از پشتوانه‌هایی قدرتمند در اوزان مختلف برخوردار نیست.
- یک بار با برادران خادم و اکبر فلاح در فرانسه یکی از مربیان کشتی این کشور را دیدیم و چیزی که این مربی به ما گفت خیلی جالب بود؛ این‌که اگر 20 کشتی‌گیر در اختیار داشته باشد می‌تواند 2 مدال جهانی کسب کند چون کشتی فرانسه مثل هاکی روی یخ ما است و اساسا آنها کشتی‌گیر ندارند.حالا ما با این همه کشتی‌گیر باید چنین وضعیتی داشته باشیم؟ گرچه بیشترین مدال تاریخ ورزش ایران در المپیک را کشتی کسب کرده است، اما آیا سقف توانایی ما فقط همین مدال‌ها بوده است؟ به هیچ وجه. معتقدم یکی از آفت‌هایی که همواره در کشتی ایران وجود داشته این است که به جای یکدلی و همفکری، همواره به صورت فردی پیش رفته‌ایم.
- روسیه در حالی قدرت اول کشتی دنیاست که تنها 4، 5 استان و مرکز کشتی‌خیز دارد. جمهوری‌های مستقلی چون داغستان که نه تنها روسیه که کشتی کشورهایی مثل ازبکستان را هم تغذیه می‌کند. این در حالی است که ما استان‌های مازندران، همدان، خراسان، کرمانشاه، لرستان، آذربایجان‌ها، اصفهان، فارس و خوزستان را داریم که همگی کشتی‌خیز هستند.
- باید از تمام پیشکسوتان در جای خود استفاده کنیم. این درست که امروز کشتی فرنگی ما رشد خوبی داشته که حاصل زحمات محمد بنا و دیگر مربیان این رشته است، اما این رشد نباید مقطعی باشد که اگر محمد بنا مثل من روزی پیر شد و رفت، کشتی فرنگی هم بخوابد.
- ایرادی که امروز متوجه مدیریت فدراسیون کشتی است این است که چون تخصصی نیست همیشه این تهدید متوجه رئیس فدراسیون و کشتی است که مسیر را اشتباه بروند. گرچه محمدعلی صنعتکاران به عنوان یکی از استخوان‌خردکرده‌های کشتی، نایب رئیس فدراسیون است، اما متاسفانه او هم مدیریت گذشته‌اش را ندارد و به نوعی در وضعیت فعلی هضم شده است.
- این مساله به هیچ‌وجه نافی توانمندی‌های محمد رضا یزدانی خرم در راس فدراسیون کشتی نیست. به هر حال او مدیر باتجربه‌ای است که می‌تواند مدعی باشد هنر مدیریتی‌اش در گرفتن بودجه بیشتر و امکانات بهتر برای کشتی است. اما این دلیلی نمی‌شود که او خود را در استفاده از پیشکسوتان و کارکشته‌ها محدود کند. وقتی نگاهمان به بزرگی کشتی نباشد، چنین وضعیتی در کشتی طبیعی است.
- متاسفانه برخی که با فدراسیون کشتی همکاری می‌کنند نگاه کاسبکارانه دارند و مشغول دلال بازی هستند. حرکاتی از این افراد دیده‌ام که در طول تاریخ کشتی از هیچ‌کس سر نزده است. نمی‌خواهم نام کسی را ببرم اما انتقادی که دارم این است که در کشتی باید منافع ملی را ارجح بر هر منفعتی شمرد. به‌طور کلی معتقدم هر کسی یک ایرادی دارد، همان طور که منصور برزگر هم دارد. در مدیریت کشتی نمی‌توان گفت که یزدانی خرم مقصر است. او معتقد است در کار مدیریتی‌اش خوب کار کرده و اگر ایرادی هست به زیر مجموعه‌ها برمی‌گردد. به نظر من نکته‌ای که مهم است سیستم انتخاب رئیس فدراسیون است که باید در آن تجدیدنظر شود. این کار زمانی صرفا با سلیقه رئیس سازمان تربیت بدنی صورت می‌گرفت و حالا نیز در انتخاباتی فرمایشی؛ انتخاباتی که معلوم نیست بر چه مبنایی استوار است. معتقدم اگر انتخابات فدراسیون‌ها پایه و مبنای درستی داشته باشد، می‌توانیم به نتایج بهتری دست یابیم. بنابراین باید شرایط رئیس فدراسیون کشتی شدن از هر نظر مشخص باشد، از شرایط سنی گرفته تا سابقه مدیریتی و نگاه تخصصی. در کنار آن باید روش کارکردن در استان‌ها نیز مشخص و علمی باشد.
- در سفری که برای دیدن رقابت‌های قهرمانی اروپا به فنلاند رفته بودیم رئیس فدراسیون کشتی این کشور به من و دیوید موسل بز روس گفت که فنلاند حاضر است برای کسب یک مدال برنز المپیک لندن 10 میلیون پوند هزینه کند و از ما خواست که در این جهت با تیم ملی فنلاند همکاری کنیم. فرض کنید که اگر ما از کشتی 5 مدال می‌خواهیم که حداقل 2 تای آن طلا باشد، چقدر باید برای کشتی هزینه کنیم؟ این است که می‌گوییم بین انتظار‌ها و توجهات به این رشته تناسب وحود ندارد.
- فدراسیون جهانی - فیلا- زیبایی کشتی را از بین برده است. البته فیلا به غلط دوست دارد همه کشورها شانس کسب مدال داشته باشند. طبق قوانین قبلی کشورهای ضعیف هیچ شانسی برای کسب مدال نداشتند، اما من در جلسات فیلا پیشنهاد کردم که برای ارتقای سطح کیفی کشتی آن را مانند فوتبال منطقه‌ای برگزار کنند و در واقع مسابقات مقدماتی جهانی برای آن ترتیب دهند مثل فوتبال. در این شرایط مثلا کشورهای شبه جزیره هند، کشورهای عربی و سایر نقاطی که کشتی ضعیفی دارند با هم رقابت کرده و تیم برتر آنها راهی رقابت‌های جهانی می‌شود، به این ترتیب برای آنها هم انگیزه رقابت ایجاد خواهد شد.201
نظر شما