سعید آقایی؛ یک حکم، یک رای و یک مسابقه بدل به یک مناقشه بزرگ در فوتبال ایران شده است. منقاشه ای از جنس عدالت که این روزها گمشده فوتبال ایران محسوب می شود. فوتبالی که در آن اجرای عدالت بسته به سلیقه و منافع است که آن را می توان پای هر منفعتی و شخصی ذبح کرد.
کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال پس از اتفاقات تکان دهنده بازی فصل گذشته پرسپولیس و تراکتور که منجر به صدمه جانی و جرح نیز شد و یک نوع قتل عام اخلاقی بود، حکم داد که بازی این دو تیم در دو فصل آینده در هر سطحی و در هر مکانی بدون تماشاگر برگزار شود. حکمی که از همان ابتدا اجرای آن با تردید مواجه بود چرا که به عقیده هوادارن پرسپولیس تراکتور سوگلی فدراسیون فوتبال شده است و آنها هر کاری در فوتبال ایران بخواهند انجام می دهند.
بی اعتباری حکم فدراسیون فوتبال در راستای منافع تراکتور خیلی زود عیان شد. بعد از قرعه کشی رقابتهای جام حذفی مشخص شد که تراکتور باید با پرسپولیس مصاف دهد نبردی بزرگ و هیجان انگیز که حالا بهانه ای برای دورزدن قانون شده. حکم کمیته انضباطی مشخص است؛ محرومیت دو ساله این بازی از حضور تماشاگر در هر سطح و هر مکانی.جالب اینجاست که این حکم خیلی زود شکسته شد و کمیته استیناف در توجیه این تصمیم خود و وتو کردن حکم کمیته انضباطی گفت: «عدالت زمان و مکان ندارد فارغ از اینکه مسابقه ای باشد یا خیر، اجرای قانون را نمی توان معطل مناسبات ورزشی کرد.»
باید از کمیته استیناف پرسید آیا اجرای عدالت تنها در این برهه از زمان قابلیت اجرا دارد؟ آیا فقط وقتی پای تراکتور وسط باشد، عدالت زمان و مکان ندارد؟ چطور می شود حکم کمیته استیناف درباره دروازه بان تراکتور یک فصل تمام معطل می ماند تا پس از پایان لیگ و مسجل شدن قهرمانی تراکتور صادر شود اما اینجا و بلافاصله پس از مشخص شدن قرعه کمیته استیناف حکم می دهد؟ به نظر می رسد که معنای عدالت در فوتبال رنگ خودش را از دست داده است و تصمیمات در فدراسیون سلیقه ای اعمال می شود.
253 258
نظر شما