این تحلیل گران بیم آن را داشتند که مبادا در وضعیتی که به زعم آمریکا، جمهوری اسلامی ایران در گوشه رینگ قرار گرفته، انعقاد قرارداد با چین خودکشی از ترس مرگ باشد.
در ابتدا سکوت مقامات آمریکایی در خصوص قرارداد مذکور نیز بر این شک و تردید دامن می زد و ظن آنان را تقویت می نمود که موضوعی که مقامات آمریکایی در مورد آن سکوت کرده اند یا به ضرر ایران است یا آنقدر بی اعتنا است که ارزش نشان دادن هیچ واکنشی ندارد. تا اینکه پس از مدتی موضع گیری صریح مقامات آمریکایی در خصوص قرارداد ایران و چین و اظهارات مقامات آمریکا برای واپس زدن ایران از این قراداد و تلاش برای عقیم گذاردن آن، شک و تردید آن دسته از تحلیل گران را بر طرف نمود و ظن آنها را به یقین تبدیل کرد که این قرارداد تاثیری شگرف در عدم تحقق استراتژی آمریکا در قبال جمهوری اسلامی داشت و در راستای منافع ملی ایران و به ضرر آمریکا می باشد.
در ابتدا مقامات آمریکایی تلاش کردند که قرارداد ایران و چین را در مقابل هژمونی آمریکا بی اهمیت جلوه دهند. برایان هوک نماینده ویژه آمریکا در امور ایران یادداشتی در روزنامه وال استریت جورنال منتشر کرد و به بررسی توافق پیشنهادی ایران با چین پرداخت. وی در این یادداشت یادآور شد که این توافق، بین دو دولتی است که به پروپاگاندای خود میبالند. امکانپذیر بودن چنین توافقی، مستحق نگاهی با شک و تردید است. برایان هوک در این یادداشت تاکید کرد که قرارداد چین و ایران به جایی نخواهد رسید چون تمام شرکت‌های چینی یا تحریم هستند و یا تحت تحریم قرار خواهند گرفت. وی پیش بینی کرد که این توافق در صورت نهایی شدن، با شکست کامل روبرو شود. اما کمی بعد لحن مقامات آمریکایی از اینکه قرارداد ایران و چین به جایی نخواهد رسید، به مخالفت با این قرارداد و تهدید چین برای انعقاد چنین قراردادی با ایران تبدیل گردید.
وزیر خارجه آمریکا: ورود چین به یک توافق با ایران خاورمیانه را بی‌ثبات می‌کند
در ادامه موضع گیری آمریکا علیه قرارداد ایران و چین، لحن مقامات این کشور از بی اهمیت خواندن و غیر عملی بودن آن به تهدید چین تغییر پیدا نمود. مایک پمپئو، وزیر خارجه ایالات متحده، روز یکشنبه ۱۲ مرداد ماه با هشدار نسبت به توافق همکاری‌های اقتصادی و امنیتی میان ایران و چین، گفت: «ورود چین به ایران خاورمیانه را بی‌ثبات خواهد کرد و این موضوع اسرائیل را به خطر خواهد انداخت. عربستان سعودی و امارات را هم به خطر خواهد انداخت. ایران همچنان بزرگترین حامی حکومتی تروریسم در جهان است و دسترسی داشتن ایران به سامانه‌های جنگ‌افزاری، و بازرگانی و سرازیر شدن پول از سوی حزب کمونیست چین، تنها موجب افزایش خطرات برای آن منطقه خواهد شد».
وی تاکید کرد: «ما مطمئن خواهیم شد که تمامی امکاناتمان را به کار می‌بندیم تا همه تحریم‌هایی که علیه جمهوری اسلامی ایران داریم، بر حزب کمونیست چین و شرکت‌های دولتی چین نیز اعمال شوند».
نکته قابل توجه در اظهارات پمپئو وارد نمود بحث قرارداد ایران و چین به معادلات خاورمیانه یعنی منطقه ای کردن موضوع می باشد. در واقع مقامات آمریکایی که در ابتدا قرارداد 25 ساله استراتژیک بین ایران و چین را بی اهمیت و غیر عملی می دانستد، هم اکنون برای متوقف کردن آن نه تنها خود وارد صحنه شده اند، بلکه می خواهند پای کشور های دیگر را نیز به این قرارداد باز نموده و با تحریک آنها سعی می کنند از کشورهای منطقه برای عقیم گذاردن قرارداد ایران و چین مدد بطلبند.
آمریکا که از نتیجه فشار بر در مورد انعقاد قرارداد با چین اطمینان دارد، هم اکنون فشار خود را بر روی چین متمرکز نموده تا با اهرم هایی که در اختیار دارد چین را از انعقاد قرارداد با ایران منصرف نماید. در چند روز اخیر آمریکا علاوه بر فشار بر چین در خصوص موضوع حقوق بشر و هنگ کنک، تحریم شرکت های چینی و بحث جاسوسی اپلیکیشن های چینی را نیز مطرح نموده است. در این خصوص پمپئو اظهار داشت که اپلیکیشن‌های چینی اطلاعات کاربران را مستقیما به حزب کمونیست چین منتقل می‌کنند.
وی روز یکشنبه گذشته در راستای جو سازی علیه حزب کمونیست چین، گفت: یافته‌هایی را که نخستین بار هفته گذشته از سوی پیتر ناوارو، مشاور پرزیدنت ترامپ و رئیس دفتر سیاست گذاری بازرگانی و تولید در کاخ سفید، در مورد اپلیکشین‌های چینی بیان شده بود، مورد تایید قرار گرفته است. ناوارو اعلام کرده بود که اپلیکشین‌های چینی رسانه‌های اجتماعی و اپلیکیشن‌های موبایلی که می‌توانند برای سرقت اطلاعات شخصی و مالی افراد به منظور باج‌گیری و اخاذی به کار گرفته شوند و داده‌های جمع‌آوری شده در مورد کاربران را به ارتش چین و حزب کمونیست چین می‌فرستند.
در نهایت با توجه با موضع صریح مقامات آمریکایی نسبت به قرارداد بین ایران و چین، هم اکنون شکی باقی نمانده که این قرارداد اهداف آمریکا را در خصوص جمهوری اسلامی ایران به چالش کشیده به گونه ای که آمریکا هم اینک در صدد است تا با حداقل منطقه ای کردن قرار داد و به میان کشیدن پای کشورهای خاورمیانه نظیر عربستان سعودی و امارات از انعقاد قراداد استراتژیک بین ایران و چین جلوگیری نماید.
*کارشناس سیاسی
310 310
نظر شما