به گزارش خبرآنلاین علیرضا سلطانی استاد دانشگاه و کارشناس اقتصاد سیاسی بین الملل در گفتگویی اظهار داشت: طبعا دولتمردان آمریکایی نسبت به عواقب توسل به مکانیسم ماشه و عدم همراهی اعضای شورای امنیت آگاهی داشته و دارند چه اینکه تا حدودی نسبت به نتیجه پیش نویس قطعنامه تمدید تحریم تسلیحاتی ایران که با شکستی بزرگ همراه شد ، نیز آگاهی داشتند هرچند تصور آنها این نبود که تنها یک کشور با آنها همراه شود . اما چرا واقعا دولتمردان آمریکایی به این شیوه های شکست خورده متوسل می شوند؟ پاسخ به این سوال ، تاحدودی به شیوه و ماهیت سیاستگذاری دولت آمریکا در دوره ترامپ بازمی گردد که مشخصا اهمیت و جایگاه سیاستگذاری و نظام های مترقی آن به شدت تقلیل یافته و به عبارتی تضعیف شده و بر مبنای سلیقه های شخصی و هیجانات فردی متکی شده است . طبعا ساختار تصمیم گیری آمریکا بر مبنای تجربه گذشته ، نمی تواند خروج آمریکا از یک توافق بین المللی مانند برجام و یا حتی توافق نامه جهانی پاریس ، خروج از سازمان های بین المللی مانند یونسکو و سازمان جهانی بهداشت و یا برخورد تجاری با چین در این سطح را به راحتی بپذیرد و با آن همراه شود. شرایطی که تصمیم گیری در این کشور را به سطح پوپولیسم تقلیل داده و این شکل از تصمیم گیری مشخصا از دل پوپولیسم بیرون می آید. اما به طور مشخص ترامپ دو هدف عمده را دنبال می کند . هدف نخست اینکه اتخاذ چنین تصمیماتی برای دولت ترامپ ، بیشتر خرج منطقه ای آنهم برای متحدین آمریکا در منطقه خاورمیانه دارد.
سلطانی ادامه داد: در واقع دولت ترامپ با هدف خوش آمد متحدین منطقه ای خود در خاورمیانه به خصوص اسرائیل و لابی قدرتمند آن در آمریکا از یک سو از سوی دیگر خوش آمد متحدین عرب خود در منطقه مانند عربستان ، امارات ، بحرین دست به این سیاست ها می زند تا اعتماد و اطمینان آنها را نسبت به ضدیت با ایران همچنان بالا نگه دارد و در عین حال در آستانه انتخابات ریاست جمهوری ، از حمایت سیاسی و بعضا اقتصادی آنها همچنان برخوردار باشد. هدف دومی هم دولت ترامپ در این زمینه دنبال می کند و آن زنده نگه داشتن جنگ روانی علیه ایران و مشوش نگه داشتن فضای اقتصادی و سیاسی ایران است.
مشروح این گفتگو را اینجا بخوانید.
311311
نظر شما