آل نهیان هم در نوبت است؟

باربارا سرک
امارات متحده عربی ظاهرا روزهای آرامی را پشت سر می گذارد.هیچ کس در خیابان های این کشور کوچک عربی به نشانه اعتراض فریاد نمی کشد. هیچ کس هم سخنی در خصوص احتمال کشیده شدن ناآرامی های عربی به امارات نمی شنود. رهبران ثروتمندی که بر اریکه قدرت در این کشور تکیه زده اند هم ذره ای بیم مبتلا شدن به سرنوشت بن علی تونسی یا حسنی مبارک مصری را ندارند. 

 اصلی ترین چالشی که دولتمردان در امارات با آن دست و پنجه نرم می کنند درخواست برای برگزاری انتخابات سالم و آزاد است. انتخاباتی که تشکیل پارلمان ، فرزند خلف آن باشد. با این همه گویا این مطالبه هم خشم دولتمردان در راس در امارات را برانگیخته است. نیروهای امنیتی در هفته گذشته حداقل 5 فعال حوزه وب در امارات را بازداشت کردند. شاید ویترین نمایش داده شده از امارات در خارج از کشور زیبا و آرام باشد اما حرکت های آرام سرکوبی در این کشور کوچک نشان می دهد که قدرت تنها در دست معدودی است و این قشر هم علاقه ای به تقسیم آن با دیگر سهم طلب ها ندارد.

در امارات متحده عربی هم معامله ای میان غربی ها و دولتمردان انجام گرفته است. متحدان غربی این رژیم در برابر خفقان و نبود آزادی های سیاسی سکوت کرده اند و در مقابل دولتمردان هم این کشور را تبدیل به بازاری بزرگ کرده اند. سیاست در این کشور کوچک بی معنا است : شعار مدرن کردن امارات است و قرار نیست که هیچ کس در خصوص فعالیت های سیاسی سوالی کند.
امارات در جریان تحولات جاری در خاورمیانه چندان هم سکوت اختیار نکرد. به عنوان نمونه در جریان ناآرامی های گسترده در بحرین و دخالت نیروهای عربستان در قالب عضو شورای همکاری خلیج فارس، دولتمردان امارات از خاندان آل خلیفه حمایت کردند.

در داستان یمن و ناآرامی ها در این کشور هم اماراتی ها به دنبال جایی برای اسکان دادن علی عبدالله صالح هستند. همین دولتمردان از دخالت نظامی ناتو در لیبی هم استقبال کردند. ناآرامی ها در خاورمیانه و جهان اسلام برای هر کشوری اگر گران تمام شد برای اماراتی ها چندان هم بد نبود. افزایش ضریب دخالت این کشور در مسائل سیاسی منطقه ای مولود همین ناآرامی ها بود.
روز سه شنبه ولیعهد ابوظبی شیخ محمد بن زیاد آل نهیان مهمان باراک اوباما در واشنگتن بود . وزیر امور خارجه بریتانیا ویلیام هیگ هم از زمان اغاز ناآرامی ها در منطقه ، ابوظبی را تبدیل به ایستگاهی در رفت و آمدهای خود کرده است .

آل نهیان شاید توانستند مردم را از کوچه و خیابان دور نگاه دارند اما بی شک انچه که در مصر و تونس با عنوان انقلاب رسانه ای مطرح شد می تواند در امارات هم کارآیی خاص خود را داشته باشد . وب لاگ نویسی و فعالیت در سایت های اجتماعی مانند فیس بوک و تویتر در امارات هم بازار گرمی را به خود اختصاص داده است.

البته که در امارات مطالبه های مردم با آنچه که در دیگر کشورها نظیر بحرین یا تونس مطرح شد، متفاوت است. اما مساله اینجاست که در امارات هرگونه عیان شدن اعتراض به معنای امری قبیح و بمب خطر است . فعالیت های سیاسی در امارات کاملا ممنوع است. هیچ گونه اپوزیسیون شکل گرفته و منسجمی در این کشور وجود ندارد. شکل گیری احزاب سیاسی هم ممنوع است . بدنه انتخاباتی در این کشور هم یا در اختیار شیوخ در راس است و یا در دست افراد معدودی که آنها هم منصوب همان شیوخ هستند.

وفاداری به حاکمیت هم فروخته می شود. در ازای خدمات درمانی مجانی و یا اموزش رایگان ، رضایت عمومی هم خریداری می شود. برخی تحلیل گران ادعا می کنند که این ثروت هنگفت در اختیار خاندان آل نهیان است که دهان معترضان در امارات را بسته است. همزمان با بالا گرفتن ناآرامی ها در منطقه، ولیعهد امارات به مناطق فقیرتر در شمال سفر کرد و بسته مالی 1 میلیارد دلاری برای بهبود اوضاع ساکنان مقرر کرد. این روزها آل نهیان برای واکسینه شدن در برابر ناآرامی های رایج در منطقه دست به هر امتیاز دهی مالی می زند.
آسوشییتدپرس 27 آوریل / ترجمه : سارا معصومی
51