او نوشته است:
روز شنبه بیست‌وپنجم اردیبهشت ماه یک‌هزار و چهارصد که مصادف بود با آخرین روز مهلت برای ثبت‌نام حوالی ساعت ۱۲ به وزارت کشور رفتم، یک ورودی برای مشاهیر که مایل به تریبون مفت و مجانی مردم بودند و اصلا قصد فرصت‌طلبی ندارند و فقط به خاطر رضای خدا به میدان آمدند، وجود داشت و ورودی دیگری برای گمنام‌ها که معلوم نیست چرا می‌آیند وجود داشت.
یکی برای از ما بهتران و یکی برای اضافی‌ها، شاید یکی برای از اول رد شده‌ها که وقت بزرگان حتی برای شنیدن نامشان صرف نشود. و آن یکی برای کسانی که سرشان بزرگ است و به قول تریبونی‌ها سرشناسند و مشهور که تعداد سرشناسان هم به کمتر از 50 نفر می‌رسد.شاید ضرر نداشته باشد، اسامی‌شان شنیده شود و از آن میان به تعدادی مثلا 10 سرشناس نمره قبولی داده شود.
این یک طرف سکه، طرف دوم سکه هم بود و آن اسم‌نویسی خیلی سرشناس‌ها باید در خلوت امنیتی انجام می‌شد تا نکند مساله‌ای غیرامنیتی در وزارتخانه‌ای که یکی از وظایفش حفظ امنیت است، اتفاق افتد مثلا هنگام ثبت‌نام قاضی‌القضات افراد دیگر داوطلب در سالن‌های ثبت‌نام نباشند تا رییس محترم عدلیه بتواند عادلانه با همه کارکنان ستاد انتخاباتی خوش وبش کند.
این همه عدالت در هنگامه ثبت‌نام چه میزانش در هنگامه تایید صلاحیت و چه مقدارش در هنگامه تبلیغات؟
چرا صدا و سیمای جمهوری اسلامی که باید عدالت را تبلیغ و عمل کند، ضد آن رفتار می‌کند؟
چرا وزارت کشور که باید انتخابات را عادلانه اجرا کند، پایه تبعیض را پی می‌کند؟
چرا بعضی داوطلبین از این فرصت‌طلبی استفاده می‌کنند؟ اینان می‌خواهند با فساد مبارزه کنند!!؟؟ زهی خیال باطل.
23302
نظر شما