وامانده نبودم‌که با این‌بازی‌ها دفتردار‌شوم

«مگر من آدم وامانده‌ای بودم که این آقا می‌گوید با کرم و لطف ایشان صاحب دفتر شدم. این چه طرز نامه نوشتن و حرف زدن است. ما اگر حرمت همدیگر را رعایت نکنیم دیگران هیچ احترامی برای ما قائل نمی‌شوند». این بخش‌هایی از صحبت‌های حبیب کاسه‌ساز با «خبر» بود. تهیه‌کننده سینمای ایران که با دوگانه اخراجی‌ها همه رکوردهای سینمای داخل کشور را به خود اختصاص داد، این روزها به دلیل آنچه بی‌مهری مدیران ورزش می‌نامد، از گردانندگان دومین دوره بازیهای کشورهای اسلامی گلایه دارد. او که بیش از یک سال در کنار مجموعه تیم اجرایی بازیها قرار داشت این روزها به این خاطر که کمیته ایرانی اجرایی بازیها فردی دیگر را برای کارگردانی دو مراسم افتتاحیه و اختتامیه انتخاب کرده بیرون گود مانده و به دنبال دلایل اخراج خود می‌گردد.

همکاری کاسه‌ساز با کمیته اجرایی بازیها از آخرین روزهای پاییز گذشته شروع شد. زمانی که از کاسه‌ساز دعوت شد تا برای بررسی ورزشگاه میزبان مراسم و ارائه طرح‌هایی برای دو مراسم افتتاحیه و اختتامیه بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی به ورزشگاه تختی تهران برود.

آن روزها کاسه‌ساز درگیر ساخت قسمت دوم اخراجی‌ها بود و امید داشت که این قسمت بیشتر و بهتر از قسمت اول، سینما را زیر سایه خود بگیرد. آرزویی که با حمایت‌های رئیس‌جمهور و وزیر فرهنگ وقت، به حقیقت تبدیل شد و همین حمایت او را امیدوار می‌کند که بتواند به حقش در پروژه بازی‌های همبستگی برسد. او مدعی است از همان زمانی که به کار دعوت شده برای این کار انرژی گذاشته و متضرر شده: «از زمانی که مرا به ورزشگاه تختی بردند کارم را شروع کردم. زمانی که روی طرحم کار می‌کردم و حتی بعد از آنکه طرحم برای این کار آماده شد فکر نمی‌کردم که این پیشنهاد به طور واحد به چند نفر دیگر هم سپرده شده اما بعد از آنکه کار مرا دیدند گفتند کار شما تأیید شد و شما از این زمان کارگردان دو مراسم افتتاحیه و اختتامیه هستید. من کارم را شروع کردم و حتی مجید میرفخرایی را برای طراحی هنری پروژه دعوت کردم. بعد برای تضمین از آنها قرارداد خواستم که به من گفتند در حال حاضر وضعیت مالی مناسبی نداریم اما از نظر ما شما کارگردان کار هستید و ما هم فقط شما را می‌شناسیم. بعد آقای افشارزاده که آن موقع رئیس برگزاری بازیها بود مرا به دفتر آقای علی‌آبادی برد و در آن جلسه آقای علی‌آبادی گفت از اول هم شما مورد نظر ما بودید و می‌خواستیم با شما کار کنیم. با این جلسه من دلگرم شدم و کارم را شروع کردم. اما همین آقای علی‌آبادی الان 3 ماه است که اصلاً مرا نمی‌شناسد. 4 بار هم به ایشان نامه محرمانه زدم و نوشتم که مسابقات شهریور شروع می‌شود و ما نمی‌دانیم چه کاره‌ایم. من نگران بازیها هستم که اینقدر پیگیری می‌کنم ولی هیچ جوابی به من ندادند و نهایتاً کار به اینجا کشید که می‌بینید. اینگونه برخورد می‌کنند و به این صورت نامه‌نگاری می‌کنند.»
منظور کاسه‌ساز، نامه‌‌ای است که حسن میرزاآقابیک دبیر کمیته برگزاری بازیهای همبستگی کشورهای اسلامی دیروز برای او نوشت و در سایت رسمی بازیها قرار داد. نامه‌ای که از محتوای محترمانه نامه‌های اداری کمی فاصله دارد.

از آغاز نامه که در انشای اول با مکرو و مکرالله آغاز و در ویرایش نهایی اصلاح شد تا بخش بخش نامه که در آن به این تهیه‌کننده حمله شد: «سپردن کاری بزرگ مانند مراسم افتتاحیه به‌عنوان سمبل و نماد تلاشهای جمعی کثیر که
دست اندرکار بازیها هستند به یک نفر عقلانی نیست. . . چگونه است که با 20 ورق طرح مقدماتی بهایی 100 میلیون تومانی می‌خواهید؟ . . . جای شکر دارد که به هنگام همکاری با ستاد بازیها بالاخره شما مالک دفتر هم شدید. . . قبل از این اگر تصمیم به ملاقات با شما داشتیم منزلتان و یا گوشه‌ای از خیابان به‌این امر اختصاص می‌یافت. . . هر دوی ما به خوبی از کم و کیف زندگی هم باخبریم، اگر شما بچه قدیم تهران هستید و در محله خزانه روزگار داشتید، بنده هم بچه پامنارم. . . با کدام مجوز و یا ابلاغیه یک نفر به خاطر بازیها توسط شما به کشور چین اعزام شد؟ هر چند که تهیه‌کننده سینمای کشور هستید و شاید به منظور اهداف خود به این سفر اقدام کرده‌اید. . . دعوت به جلسات مشورتی به معنای درخواست همکاری نیست. از شما برای حضور در چند جلسه به عنوان یک پیمانکار برای کارگردانی دعوت شد... تمامی ما موظف به حفظ حرمت و آبروی نظام مقدس کشوریم و تنها زیاده‌خواهان و تک‌محوران به گونه‌ای این حرمت را نادیده می‌گیرند.»

نامه میرزاآقابیک البته واکنشی مناسب از سوی کاسه‌ساز داشت. او که نمی‌داند به کدام بخش نامه جواب دهد، می‌گوید: «می‌ترسم اگر جوابی به دبیر بازیها بدهم ایشان دوباره با همین ادبیات و همین وضعیت به من حمله کند. من تمام این ظلم‌ها را به رئیس‌جمهور گزارش می‌کنم و اجازه نمی‌دهم افرادی با آبروی نظام بازی کنند. تعجب می‌کنم آقای میرزاآقابیک که مرا از همه عناوین خلع کرده و آن وقت حرف از صداقت می‌زند. من چند نامه از ایشان دارم که با عنوان کارگردان بازیهای همبستگی کشورهای اسلامی به من نوشته و من این نامه‌ها را دارم. من بیش از 15 جلسه به عنوان کارگردان بازیها در جلسات حضور داشتم.

حتی در یکی از جلسات هیأت هنری چینی آمده بود و ما با هم صحبت کردیم و همه با هم عکسی به یادگار گرفتیم. در یکی از جلسات هم هیأت اصلی بازیها از عربستان آمده بود و با آنها هم درباره طرحم برای افتتاحیه صحبت کردم که باور نمی‌کردند ما بتوانیم چنین طرحی را پیاده کنیم. آنها حتی به من در ورزشگاه تختی اتاق داده بودند. چطور آدم‌هایی که صحبت از صداقت می‌کنند، می‌خواهند همه این حقایق را نابود کنند و نادیده بگیرند؟ آنها الان به من می‌گویند تو تهیه‌کننده‌ای و ما تو را به عنوان کارگردان قبول نداریم اما چطور می‌خواهند نامه‌هایی که با عنوان کارگردان بازیها برای من نوشته‌اند و بسیاری از آنها با امضای همین آقای دبیر است را انکار کنند؟»

این تهیه‌کننده سینمای ایران در پاسخ به بخشی از نامه میرزا‌آقابیک درباره دفتردارشدنش در این دوره می‌گوید: «این آقا به من می‌گوید از قبل این بازیها صاحب دفتر شده‌ای. من اولاً به ایشان می‌گویم مگر من تاکنون پولی از شما گرفته‌ام که بروم با آن دفتر بگیرم. ثانیاً این آقا از یکی از نامه‌های من سوء‌برداشت کرده. من در آن نامه برای ایشان نوشتم که فکری برای افتتاحیه و آبروی نظام بکنید، دو ماه به بازیها مانده و من نمی‌دانم چه کار باید بکنم، اینجا کسی به آدم جواب درست نمی‌دهد، من برای این بازیها و تیم 40-30 نفره‌ای که آورده‌ام، دفتر اجاره کرده‌ام. ایشان فکر کرده من تازه دفتر اجاره کرده‌ام. لازم است به این آقا بگویم این دفتر را فقط برای بازیها گرفته‌ بودم. من آدم وامانده‌ای نبودم که بخواهم با این بازیها بارم را ببندم. آنها که مرا می‌شناسند می‌دانند 30 سال است که من دفتر دارم. من فقط نگران آبروی ایران هستم نه اینکه چون افتتاحیه از من گرفته شده، به خاطر اینکه واقعاً بی‌برنامگی بیداد می‌کند.»