واقعه 15 خرداد 1342 قم حادثه غم انگیز و احساس برانگیز فوق العاده ای است که پس از گذشت حدود پنجاه سال هنوز ابعاد آن به خوبی و درستی شناخته نشده است. شهدای فداکار و مظلومی که با شور و حرارت و با شناخت و بصیرت، عاشقانه و مشتاقانه شهادت را برگزیدند و خط سرخ شهادت عاشورائیان را از کربلا تا قم با نثار خون خویش در سخت ترین و سیاه ترین دوران روشن و فروزان نگه داشتند.
ارزش بیداری و حماسه آفرینی شهدای عظیم الشأن نهضت 15 خرداد در دفاع از مرجعیت در اوج دوران ستم شاهی و غربت روحانیت با هیچ حادثه ای قابل قیاس و توصیف نیست.
شهیدان مظلوم و غریب 15 خرداد به راستی همانند اصحاب بزرگوار حضرت اباعبدلله الحسین (علیه السلام) در انتخابی آگاهانه با تقدیم جان خویش نهضت عظیم خمینی کبیر را پایه گذاری کردند که امواج خروشان آن پس از پنجاه سال از سواحل خلیج فارس گذر کرده و سواحل خلیج عدن و دریای مدیترانه را درنوردیده و موج بیداری اسلامی را به وجود آورده است و با حرکت به سوی اروپا الهام بخش پیروزی مستضعفین گردیده است.
اصحاب راستین خمینی بزرگ در اثبات وفاداری نسبت به مراد و مرجع خویش از یکدیگر گوی سبقت می ربودند و در وصف امامشان که فریاد فروخفته تشیع مظلوم را پژواک می داد، سر از پا نمی شناختند.
اصحاب خمینی (رحمه الله علیه) همانند اصحاب پیامبر (صلوات الله علیه) در جنگ بدر و همچون اصحاب امیرالمؤمنین (علیه السلام) در صفین و همچون اصحاب امام حسین (علیه السلام) در عاشورا عمارگونه درخشیدند و همچون مالک اشتر خروشیدند و همچون جوانان بنی هاشم در دفاع از امام و مرجع و مقتدای خویش، سنگ بنای تجدید بنای تمدن اسلامی را نهادند.
نقش عظیم و بی بدیل بانوان بزرگ قمی که در پی شنیدن خبر دستگیری امام در صبح 15 خرداد، با فریاد «یا مرگ یا خمینی» از پایین شهر قم (خیابان آذر) به سمت حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها) به حرکت در آمدند، در کجا تبیین و تحلیل شده است؟
نقطه اوج حرکت عاشورائیان 15 خرداد سال 42 که در محله آبشار و کوچه های اطراف آن رقم می خورد، در کجا به تصویر کشیده شده است و در کجا گزارش گردیده است؟
حقیقت تلخ آن است که علی رغم عظمت و بزرگی حماسه 15 خرداد ما نتوانسته ایم کاری در خور شأن و جایگاه واقعی این شهیدان در دوره انقلاب اسلامی انجام دهیم. زمانی که امام راحل (رحمه الله علیه) در تبعید نجف به سر می بردند، خبر می رسید که امام (رحمه الله علیه) هر شب که برای زیارت مرقد مطهر حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) به حرم مشرف می شوند، به نیابت برای یکی یا گروهی از شهدای نهضت اسلامی «زیارت امین الله» می خوانند و امام بود که در بزرگداشت اصحابش فرمود: «من برای همیشه 15 خرداد را عزای عمومی اعلام می کنم».
جا دارد که در پنجاهمین سالگرد حماسه آفرینی قهرمانان 15 خرداد، کاری فاخر و ماندگار در بزرگداشت شهیدان 15 خرداد قم، از سوی سازمان ها و دستگاه های مسئول با مدیریت و محوریت قم صورت پذیرد.
بنیاد 15 خرداد و بنیاد شهید، شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی و صدا و سیمای جمهوری اسلامی و ... با تشکیل ستاد هماهنگی، نسبت به این امر خطیر و وظیفه ملی اقدام نمایند و طرح ها و پیشنهادهای مربوطه را جمع آوری و برای تصمیم گیری و اجراء به مراکز مربوطه منعکس نمایند تا به موقع اقدام ضروری صورت گیرد.
رسیدگی به خانواده معظم شهدای 15 خرداد و بازسازی قبور برجای مانده آنان و تهیه فیلم و گزارشات مستند با استفاده از مراکز اسناد و آرشیوی در اولویت قرار گیرد؛ همچنین نسبت به درج این واقعه در کتب تحصیلی در مقاطع مختلف و نام گذاری مراکز فرهنگی و آموزشی و سایر اماکن مناسب از قبیل خیابان ها و میادین در اقصی نقاط کشور از طرف دستگاه های ذیربط اقدام گردد.
برگزاری کنگره ملی 15 خرداد و فراخوان مقاله و جمع آوری خاطرات و مشاهدات عینی و تشکیل میزگردهای تخصصی با حضور صاحب نظران و کارشناسان امین و چاپ و نشر مقالات و برگزاری مسابقات فرهنگی می تواند گامی کوچک در معرفی این شهیدان خدایی به حساب آید. (انشاء الله)
در حقانیت و اصالت شهیدان 15 خرداد توجه به این نکته لازم است که این شهیدان فقط با نام و نشان خمینی (رحمه الله علیه) شناخته می شدند و هیچ حاشیه و مصادره ای در طی این پنجاه سال نتوانسته این درخشش زیبا را مکدر و ناخالص نشان دهد.
با درود بی پایان بر ارواح مطهر شهیدان 15 خرداد سال 42.
نظر شما