محمود حاج‌زمان: هم‌زمان با پیشرفت دانش رمزنگاری و نفوذناپذیر شدن رمزها در طول تاریخ، خلق روش‌های الهام‌بخشی که سرشار از تفاسیر خلاقانه باشد، کمتر و کمتر شده است. یکی از این رمزهای خلاقانه دست‌نوشته وینیچ است، کتاب قطوری متعلق به قرون وسطی که سرشار از شکل‌ها و طرح‌های گیاهان شفابخش، نمودارهای ستاره‌شناسی، نقاشی‌های زیبا و البته نوشته‌های غیرقابل کشف است. علی‌رغم یک قرن تلاش از سوی برخی از بزرگ‌ترین رمزشناسان تاریخ، حتی یک کلمه از نوشته‌های مرموز این کتاب رمزگشایی نشده است.
به گزارش نیوساینتیست، تا سال 1912 / 1281 اطلاعات اندکی درباره این کتاب وجود داشت، زمانی که دلال کتابی به نام ویلفرد وینیچ آن را در صومعه‌ای در ایتالیا پیدا کرد. کتابی که تصور می‌شد متعلق به امپراطور مقدس روم به نام رودولف دوم باشد.
در سال 2004 / 1383، گوردون راگ، زبان‌شناس و متخصص رایانه از دانشگاه کیل انگلستان، استدلال متقاعدکننده‌ای را منتشر ساخت که ادعا می‌کرد این دست‌نوشته در حقیقت بی‌معنی است. این گفته وی در تضاد با گفته محققان قبلی قرار داشت. محققان قبلی اعتقاد داشتند الگوی طول لغات و ترکیب نمادهای این نوشته، مشابه ساختارهای کشف شده در زبان‌های واقعی است؛ تطابقی که تکرار آن برای یک جاعل بسیار دشوار است. اما راگ نشان داد که با استفاده از روش‌هایی که برای رمزنگاران قرن شانزدهم شناخته شده بود، ساختن یک نوشته بی‌معنی مشابه چیزی که در این دست‌نوشته پیدا شده است، امکان‌پذیر است.
در سال 2007، آندرس شاینر از داشنگاه یوهانسن کپلر اتریش نتایج مطالعه خود را در این خصوص منتشر کرد که تفسیر راگ را تایید می‌کرد. وی کشف کرد که مشخصات آماری این دست‌نوشته با سخنان نامفهوم و بی‌معنی همخوانی دارد.
با این حال، در قدیمی بودن این دست‌نوشته کوچک‌ترین تردیدی وجود ندارد. در سال 2009 / 1388 آزمایش‌های رادیواکتیو سن این کتاب را مربوط به میانه‌های قرن پانزدهم تعیین کرد. اگر این کتاب اندکی جدیدتر بود، در جعلی بودن آن هیچ شکی وجود نداشت. شاینر می‌گوید: «این موضوع جعلی بودن کتاب را رد نمی‌کند، اما باعث می‌شود که اثبات این مطلب که این نوشته معنایی دارد یا خیر، از نظر ریاضی غیرممکن باشد.»
53275
نظر شما