همواره وقتی کسی فوتبالیست و مشهور باشد باید زندگی همراه با محدودیت‌ها و فشارهای اجتماعی داشته باشد و اگر نداشته باشد نمی‌تواند یک فوتبالیست خوب باشد. شناخته‌شده‌ترها همیشه در دید رسانه‌ها قرار دارند و خواسته یا ناخواسته مجبورند خود را از دید مردم و خبرنگاران پنهان کنند و حالا شاید در این میان بعضی مثل «آرسن ونگر» کمی استثناء باشد و به راحتی در اولین مصاحبه با خبرنگاران خارجی سیر تا پیاز زندگی خود را برای آنها تعریف کند ولی به طور حتم هیچ خبرنگاری نمی‌تواند بدون هزار ترفند و جاسوس بازی از کارهای خصوصی «وین رونی» و یا بازیکنانی شبیه او سر دربیاورد که مطمئناً دلیلش را نمی‌توان شرم و حیا عنوان کرد.
همچنین تا کنون کمتر کسی توانسته احساسات و زندگی شخصی بازیکنان مشهور فوتبال را از طریق مصاحبه به دست آورد و اگر کسی هم توانسته با تلاش مستمر و پیگیری طاقت فرسایی بوده که در دنیای خبر و گزارشهای ورزشی یک پدیده به حساب می‌آید. این ورزش بدون هیچ تعارفی در زندگی اجتماعی، سیاسی و اقتصادی مردم کره زمین رسوخ پیدا کرده است و گزارشگران و خبرنگاران آن کار سخت تری برای تهیه گزارش‌هایی جذاب‌تر از خود فوتبال دارند.
مردم این ورزش را به خوبی می‌شناسند و تقریباً همه افراد جامعه که حرف زدن یاد گرفته باشند فوتبال نگاه می‌کنند و درباره آن نظرات کار‌شناسی می‌دهند و همیشه دانستن از زندگی فوتبالیست‌ها برای آنها از هیجان بالایی برخوردار بوده است. همیشه در رسانه‌ها وقتی خبر‌ها و گزارشهای مربوط به زندگی خصوصی فوتبالیست‌ها و دیگر آدمهای مشهور به نمایش درمی آید قیمت آگهی‌ها نیز به بالا‌ترین مقدار خود می‌رسد و تقریباً در دنیای امروز این روند به یک وسواس فکری و شاید یک عقده روحی دنیای مدرن امروز تبدیل شده است.
از سوی دیگر، کتاب‌ها و یادداشت‌هایی که درباره فوتبالیست‌های بزرگ دنیا نوشته می‌شود به سرعت در لیست پرفروش‌ها قرار می‌گیرند چرا که به اعتقاد خود این نویسنده‌ها و خبرنگارانی که اقدام به انتشار مطالب خصوصی راست و دروغ درباره فوتبالیست‌ای مشهور می‌کنند مردم نیز به این وسواس و هیجان کاذب گرفتار شده‌اند. گزارشهای پیش پا افتاده و گاهی مبتذل از روابط نامشروع «وین رونی» و برخی دیگر از فوتبالیست‌ها با همسایه‌های خود همیشه با بزرگ‌ترین تیتر‌ها روی صفحات مجله‌ها نوشته می‌شود و بعضی از مجله‌های کمی زرد‌تر این موضوع را آنقدر بزرگ و با آب و تاب تعریف می‌کنند که گویی این آدم‌ها از کرات دیگری آمده‌اند.
به گزارش خبرآنلاین، در دنیای مسموم رسانه‌ای امروز با این همه جنجال‌های کاذب شاید کتاب «سیمون کوپر» درباره فوتبالیست‌ها پادزهری برای این سم هیجان و تب فوتبال باشد. او در کتابش بدون مقدمه به گذشته و حال و آینده فوتبالیست‌ها اشاره می‌کند که گویی آنها معمولی‌تر از تمام مردم جامعه هستند.
او کتابش با عنوان «مردان فوتبال» را با این جمله آغاز می‌کند که «بابی چارلتون کودن و کند ذهن بوده، میشل پلاتینی شخصیت ضعیفی داشته و پله یک عروسک خیمه شب بازی سخن گو در اختیار مربیانش بوده است.»
البته اکثر مطالب کتاب را مقالات و یادداشت‌های کوپر به عنوان خبرنگار در ۱۳ سال کاری خود در روزنامه‌های مختلف انگلیس تشکیل می‌دهد ولی او برای این کتاب یادداشت‌های جداگانه‌ای نیز نوشته است که به طور انحصاری روی این موضوع تاکید می‌کند که فوتبالیست‌ها انسانهای معمولی هستند که تنها توانایی و مهارت‌های خاصی برای گرداندن توپ گرد دارند و نباید از سوی رسانه‌های مختلف به صورت بت به مردم معرفی شوند چون مهارت و توانایی ویژه آنها نمی‌تواند کمکی به ویژه شدن آنها کند.
کوپر که سال‌ها در روزنامه‌های معتبر انگلیس درباره فوتبال نوشته و شاید از همین فوتبالیست‌ها تعریف کرده ولی با استناد به تجربه‌اش می‌نویسد: «بهتر است در رسانه‌ها گزارشهای معمولی درباره انسانهای معمولی اطرافمان نوشته شود و به جای هیجان‌های کاذب به هیجان‌هایی پرداخته شود که مدت بیشتری دوام می‌آورد. بهتر نیست به جای اینکه نوشته شود چرا ونگر در تیم آرسنال دوست دارد بازیکنان بزرگش را بفروشد یا اینکه درباره افکار و الهامات عجیب و غریب مقامات فدراسیون انگلیس در استخدام فابیو کاپلو توضیح داده شود به موضوعاتی مهم‌تر مثل ورزش اقشار مختلف و سلامتی جامعه پرداخته شود.»
ایندیپندنت/ ۱۲ ژوئن/ ترجمه محمد حسنلو
۶۰۶۰
نظر شما